Δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, αλλά αν μοιραστούμε με άλλους τα λάθη που κάναμε μπορεί να τους προστατεύσουμε από εκείνα. Ειδικά όταν μιλάμε για τις νέες γυναίκες, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες, μέχρι τις μέρες μας, σε στερεότυπα και διακρίσεις.
Έτσι, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προσωπική μαρτυρία της Colleen Sheehy Orme, αρθρογράφου σχέσεων, που μετά το διαζύγιό της θυμάται μια μεγάλη θυσία για την οποία μετανιώνει, καθώς είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει την τροχιά της ζωής της.
«Είμαι νιόπαντρη, όταν ο σύζυγός μου μου κάνει μια ερώτηση. Και μακάρι να είχα σκεφτεί καλύτερα την απάντηση. Δεν το έκανα και δεν τον κατηγορώ. Ήταν στο χέρι μου να το διορθώσω και να σωθώ.
»“Θα αφήσεις τη δουλειά σου για να φτιάξουμε μαζί μια επιχείρηση;”.
»“Ναι”, του λέω.
»Και κάπως έτσι ξαφνικά, σε μια στιγμή μέσα στον γάμο μου, εγκατέλειψα όλες τις προσωπικές μου φιλοδοξίες.
»Για έναν άντρα. Γιατί; Επειδή για εμένα, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε άντρας αλλά ο έρωτάς μου από το πανεπιστήμιο, ο κολλητός μου και η αγάπη της ζωής μου. Θα έκανα τα πάντα για εκείνον, οπότε δεν μου φάνηκε σαν θυσία.
«Ξαφνικά, σε μια στιγμή μέσα στον γάμο μου, εγκατέλειψα όλες τις προσωπικές μου φιλοδοξίες. Για έναν άντρα. Γιατί; Επειδή για εμένα, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε άντρας αλλά ο έρωτάς μου από το πανεπιστήμιο, ο κολλητός μου και η αγάπη της ζωής μου. Θα έκανα τα πάντα για εκείνον, οπότε δεν μου φάνηκε σαν θυσία».
»Σίγουρα δεν μου φάνηκε σαν την τεράστια θυσία που αποδείχθηκε πως ήταν. Αλλά αν εκείνος ήταν δίκαιος, δεν θα ήταν θυσία.
»Σε όλη τη διάρκεια των σχέσεών τους, άντρες και γυναίκες ανταλλάσσουν επιθυμίες και ανάγκες. Είναι ένα διαρκές πάρε-δώσε, μια σκυταλοδρομία ανάμεσα σε δύο άτομα που παίρνουν και δίνουν ό,τι είναι απαραίτητο.
»Δεν θα έπρεπε όμως ο ένας αποκλειστικά να δίνει και ο άλλος αποκλειστικά να παίρνει. Σε αυτή τη δυναμική δεν υπάρχει ισορροπία αλλά αλληλεξάρτηση, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, στην οποία ο ένας αναλαμβάνει την ευθύνη να καλύπτει τις ανάγκες του άλλου.
«Δεν θα έπρεπε ο ένας αποκλειστικά να δίνει και ο άλλος αποκλειστικά να παίρνει. Σε αυτή τη δυναμική δεν υπάρχει ισορροπία αλλά αλληλεξάρτηση, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, στην οποία ο ένας αναλαμβάνει την ευθύνη να καλύπτει τις ανάγκες του άλλου».
»Και πάλι, δεν μπορώ να κατηγορήσω τον σύζυγο μου. Το επέλεξα μόνη μου. Αφοσιώθηκα στην επιχείρησή του, παρόλο που δεν έβρισκα ενδιαφέρουσα αυτή τη βιομηχανία. Εργάστηκα σκληρά. Έμαθα από αυτό, ζυμώθηκα, και κατέληξα να το αγαπάω. Αλλά μόνο για χάρη του.
»Από τη στιγμή που χτίσαμε μια επιχείρηση που ευημερούσε, θα έπρεπε να με ρωτήσει: “Έκανες για μένα μια μεγάλη θυσία, τι έχει περισσότερο σημασία για σένα;”. Αλλά δεν το έκανε ποτέ, γιατί ποτέ δεν αναγνώρισε πόσο μεγάλο ήταν αυτό που μου είχε ζητήσει να κάνω.
»Ακόμα και αν είχε, απλά, αναγνωρίσει ότι είχα εγκαταλείψει την καριέρα και τα όνειρά μου για να εκπληρώσω τα δικά του, θα το είχα δεχθεί».
Απεναντίας, σύμφωνα με τη δική της μαρτυρία, μετά το διαζύγιο εκείνος αντιμετώπισε σαν αγνωμοσύνη το γεγονός ότι «τολμούσα να αφήσω τη Χήνα με τα Χρυσά Αυγά».
Ευτυχώς, δεν ήταν ακόμα υπερβολικά αργά για εκείνη. Μετά το τέλος του γάμου τους, έγινε δημοσιογράφος και αρθρογράφος και κατέληξε να έχει τη δική της στήλη όπου δίνει συμβουλές για τις σχέσεις. «Ξαναβρήκα τη φιλοδοξία που είχα παραδώσει με τέτοια προθυμία. Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά;
»Όταν του είπα “ναι”, άλλαξα την τροχιά της ζωής μου. Όχι μόνο σταμάτησα να προσπαθώ για την καριέρα μου αλλά έγινα και οικονομικά ευάλωτη. Από εκεί που ήμουν μια ανεξάρτητη γυναίκα, βρέθηκα υπό το έλεγχο κάποιου άλλου.
«Όταν του είπα “ναι”, άλλαξα την τροχιά της ζωής μου. Όχι μόνο σταμάτησα να προσπαθώ για την καριέρα μου αλλά έγινα και οικονομικά ευάλωτη. Από εκεί που ήμουν μια ανεξάρτητη γυναίκα, βρέθηκα υπό το έλεγχο κάποιου άλλου».
»Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι όταν οι γυναίκες γίνονται πιο ευάλωτες οικονομικά, το εισόδημα ενός νοικοκυριού μειώνεται και αυξάνεται ο κίνδυνος φτώχειας.
»Αυτό που έκανε ο πρώην σύζυγός μου στο διαζύγιο ήταν λάθος, αλλά δεν μπορώ να τον κατηγορήσω απόλυτα για τη δική μου προθυμία να απομακρυνθώ από τον εαυτό μου.
»Έχω την τάση να προσπαθώ να ικανοποιώ και να σώζω τους άλλους. Το γνώριζα. Ο ψυχολόγος και σύμβουλος γάμου μας το επιβεβαίωσε. Ποτέ δεν ταιριάξαμε με τον σύζυγό μου.
»Ήμασταν τα δύο άκρα. Ο ένας έδινε και ο άλλος έπαιρνε.
»Η ερώτηση που μου έκανε ήταν η χειρότερη που μπορείς να κάνεις σε κάποιον που δίνει. Γιατί η απάντηση είναι πάντα θετική. Ποτέ αρνητική.
»Και στο διαζύγιο, αυτός που παίρνει συνέχισε να παίρνει και αυτός που δίνει θυσίασε τα πάντα».
