Η εμπειρία της αποβολής είναι ούτως ή άλλως δύσκολη, ειδικά όταν η γυναίκα βλέπει άλλες σε κατάσταση εγκυμοσύνης και μπαίνει αναπόφευκτα στη διαδικασία να αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ζωή της αν και η δική της κύηση είχε εξελιχθεί ομαλά. Αυτό το βίωμα μοιράζεται η αρθρογράφος Samantha Sutton σε ένα νέο κείμενο της στο popsugar με τίτλο «Μετά την αποβολή μου ήταν δύσκολο να βλέπω έγκυες γυναίκες, αλλά δεν μπορούσα να κρυφτώ από το πένθος».
Ήταν η δεύτερη αποβολή της, την οποία διαπίστωσε, σε έναν από τους υπέρηχους των πρώτων εβδομάδων, τέσσερις μόλις μήνες μετά την πρώτη. Όπως παραδέχεται, δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από εκείνη την ημέρα, ξέσπασε μόλις μπήκαν στο αυτοκίνητο, με τον σύζυγό της, καταρρέοντας στο κάθισμα και φωνάζοντας γιατί έπρεπε να της συμβεί ξανά.
«Μετά από εκείνη την εμπειρία, τον Φεβρουάριο, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να βρω μια απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό, και το ταξίδι γονιμότητας έχει διεισδύσει σε οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου –στο τι τρώω, τι διαβάζω, στις βιταμίνες που παίρνω, ακόμα και στα καλλυντικά που φοράω– με την ελπίδα να βελτιώσω την υγεία των ωαρίων μου».
«Μετά από εκείνη την εμπειρία, τον Φεβρουάριο, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να βρω μια απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό, και το ταξίδι γονιμότητας έχει διεισδύσει σε οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου –στο τι τρώω, τι διαβάζω, στις βιταμίνες που παίρνω, ακόμα και στα καλλυντικά που φοράω– με την ελπίδα να βελτιώσω την υγεία των ωαρίων μου».
Στις προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει προστίθεται και αυτή της αναμονής στην αίθουσα του γυναικολόγου, ανάμεσα σε «χαρούμενες εγκύους, ακόμα και σε νέες μαμάδες με μικροσκοπικά μωρά σε πορτ μπεμπέ. Είναι σαν μια γροθιά στο στομάχι. Σαν να με εμπαίζει το σύμπαν, δείχνοντάς μου κάτι που δεν έχω ακόμα – που μου στερήθηκε σκληρά, προκαλώντας μου έναν από τον χειρότερο πόνο που έχω ζήσει ποτέ».
Δεν έχει αισθανθεί έτσι όμως μόνο στον γυναικολόγο, αλλά όπου κυκλοφορεί, «σε εστιατόρια, στο γυμναστήριο και, κυρίως, στο σπίτι μου, ενώ σκρολάρω στο Instagram και βλέπω influencers να δείχνουν τη φουσκωμένη τους κοιλιά. Ή ενώ πέφτω σε mail που διαφημίζουν προϊόντα για τη Γιορτή της Μητέρας και για νέες μαμάδες. Έχω κλάψει για ώρες στον καναπέ μου, αφού έχω μάθει για εγκυμοσύνες φίλων. Έχω νιώσει θυμωμένη, μετά στεναχωρημένη και μετά ένοχη και για τα δύο αυτά συναισθήματα.
«Έχω κλάψει για ώρες στον καναπέ μου, αφού έχω μάθει για εγκυμοσύνες φίλων. Έχω νιώσει θυμωμένη, μετά στεναχωρημένη και μετά ένοχη και για τα δύο αυτά συναισθήματα».
»Το χειρότερο κύμα πένθους με βρήκε σε ένα αεροπλάνο. Κάπου κοντά έκλαιγε ένα μωρό και ξαφνικά μού κόπηκε η ανάσα. Άρχισα να αισθάνομαι λες και τα τραγούδια αγάπης που άκουγα αναφέρονταν στα αγέννητα παιδιά μου και όχι σε ερωτικές σχέσεις και τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα. Καθώς έτρεχαν στα μάγουλά μου, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να τα συγκρατήσω με μια χαρτοπετσέτα, αλλά το πρόσεξε ο σύζυγός μου και με πήρε μια αγκαλιά.
»Τελικά έμαθα ότι όπως συμβαίνει με τις περισσότερες απώλειες, δεν μπορείς να κάνεις πολλά για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Ναι, καλό θα ήταν να υπάρχουν ξεχωριστές αίθουσες αναμονής στον γυναικολόγο, αλλά είναι δύσκολο όλα να σου θυμίζουν την αποβολή σου, γιατί ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί στο ιατρείο θα το ζήσεις σε ένα φαινομενικά ακίνδυνο σαντουιτσάδικο ή στο πάρκο.
»Το πένθος είναι περίπλοκο και βρίσκεται παντού – και δεν υπάρχει ιδανική αντιμετώπιση».
