Είναι γυναίκες της διπλανής πόρτας. Μπορεί να τις έχουμε συναντήσει σε ένα μικροβιολογικό εργαστήριο, σε ένα κατάστημα με εσώρουχα ή κάπου εκεί έξω όπου κινούνται ανάμεσά μας. Έχουν όμως κάτι που τις κάνει να ξεχωρίζουν. Η Μαρία Κουτράκη, η Ιλιάδα Μιχαηλίδη, η Ελισάβετ Ρούσσου και η Αντωνία Φυλακούρη είναι γυναίκες που έδωσαν μια μεγάλη προσωπική μάχη χωρίς να πάψουν να πιστεύουν στον εαυτό τους. ΤΗ δύναμη που χρειάστηκαν, την ανέσυραν από μέσα τους και σε αυτη κρύβεται και η ομορφιά της καθεμιάς. Μια ομορφιά που δεν χρειάζεται μαλλιά για να ακτινοβολήσει.
Σε αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύουμε όλοι λόγω της πανδημίας, αυτές οι 4 τόσο διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες μας δίνουν το μεγαλύτερο μάθημα αισιοδοξίας. Αφορμή για να έρθουν κοντά και για να μιλήσουν σήμερα στο Marie Claire ήταν η συμμετοχή τους σε μια σειρά από φωτογραφίες που τράβηξε η φωτογράφος Carolien Sikkenk. Έγιναν, ανάμεσα σε άλλες 70 γυναίκες από όλο τον κόσμο, τα μοντέλα της για την έκθεση “Bold” που έχει παρουσιαστεί ήδη σε Βέλγιο, Ιταλία και Ολλανδία.
“Τον περασμένο Σεπτέμβρη στον μαραθώνιο Race for the Cure στήσαμε ένα υπαίθριο studio όπου και φωτογράφησα τα κορίτσια από την Ελλάδα. Οφείλω να παραδεχτώ ότι εντυπωσιάστηκα από την προσήλωση που είχαν” μας λέει Ολλανδή φωτογράφος.
Με μια μικρή αναβολή λόγω του κορωνοϊού, η έκθεση θα συνεχίσει το ταξίδι της σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις με πρώτο σταθμό το Σαράγεβο. Εκεί, οι φωτογραφίες των 4 Ελληνίδων θα κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους. Μέχρι τότε, ας τις γνωρίσουμε (με αλφαβητική σειρά).
Η Μαρία Κουτράκη είναι 42 ετών. Είναι παντρεμένη με 2 παιδιά 9 και 6 ετών και είναι γιατρός Βιοπαθολόγος. Στον ελεύθερο χρόνο της, που σπάνια υπάρχει, προτιμά τις βόλτες με φίλους και τις ταινίες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Η Ιλιάδα Μιχαηλίδη είναι 32 ετών. Είναι εκπαιδευτικός στο επάγγελμα και κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. Είναι σε σχέση που, όπως λέει, της στάθηκε τόσο πολύ απ΄την αρχή και περάσανε μαζί και το σοκ της απώλειας μαλλιών. Ήταν εκείνος μάλιστα που της ξύρισε το κεφάλι. Στον ελεύθερο χρόνο της διαβάζει και βλέπει ταινίες και σειρές. Επίσης, της αρέσει να ασχολείται με χειροποίητα κάτι που για εκείνη λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία.
Η Ελισάβετ Ρούσσου, που οι δικοί της την φωνάζουν Βούλα, είναι 47 ετών. Είναι εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών και πολύ κοινωνική. Ασχολείτεια ενεργά με συλλόγους και της αρέσει να βοηθά όποιον έχει ανάγκη. Δεν έχει που ελεύθερο χρόνο αλλά όταν ειναι εφικτό απολαμβάνει το περπάτημα ή τον περνά δημιουργικά με την οικογένειά της.
Η Αντωνία Φαλικούρη εργάζεται σε κατάστημα με εσώρουχα, μία συνεργασία που κρατάει 20 χρόνια. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά, μία κόρη 17 ετών και ένα αγόρι 10 ετών. Όταν έχει ελεύθερο χρόνο κάνει διάφορες χειροτεχνίες και γιόγκα ενώ ενίοτε απολαμβάνει καφέ και κους κους με τις φίλες της.
Τι συναισθήματα σας γεννά το να βλέπετε τον εαυτό σας χωρίς μαλλιά;
Μ.Κ.: Όταν έγινε η διάγνωση, γνωρίζοντας τι θα επακολουθήσει, αποφάσισα να κουρέψω τα μαλλιά μου κοντό αντρικό. Κατά κάποιον τρόπο συνήθισα στην ιδέα και όταν άρχισαν οι πρώτες τρίχες να πέφτουν, τα ξύρισα. Στην αρχή αρνιόμουν να κοιταχθώ στον καθρέφτη αλλά κάποια στιγμή που χρειάστηκε να βγω απ’ το σπίτι, να ετοιμαστώ και να βαφτώ, ένιωσα όμορφη και χωρίς τα μαλλιά.
Ι.Μ.: Νιώθω υπερήφανη για τον εαυτό μου, παίρνω κουράγιο και δύναμη ότι θα τα καταφέρω ό,τι κι αν προκύψει. Αφού τα έβγαλα πέρα με αυτό συνεχίζω. Στη φωτογράφιση είχαν βέβαια αρχίσει να βγαίνουν τα μαλλιά αλλά ήταν η τρίτη φορά που έπεσαν. Είναι ρουτίνα πλέον… Και συνεχίζουμε…
Ε.Ρ.: Είχα μακριά μαλλιά οπότε ήταν μεγάλο το σοκ να βλέπεις καθημερινά να πέφτουν τούφες παντού, στο μαξιλάρι, ρούχα, μπάνιο και στην βούρτσα. Ένιωθα ανάμεικτα συναισθήματα: φόβο για τη συνέχεια, λύπη για την εικόνα μου απέναντι στους άλλους. Προκειμένου, λοιπόν, να απαλλαγώ από το καθημερινό μαρτύριο της τριχόπτωσης επέλεξα τη λύση του ξυρίσματος της κεφαλής. Σιγά, σιγά συνήθισα την νέα μου εικόνα τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου σκεπτόμενοι πάντα ότι χάνοντας τα μαλλιά κερδίζω μέσω των χημειοθεραπειών τη ζωή. Μαλλιά είναι ξαναβγαίνουν!
Α.Φ.: Την πρώτη εβδομάδα που ήμουν χωρίς μαλλιά ένιωθα άβολα. Αν και τα ξύρισα πριν δω ότι πέφτουν, στην διάρκεια όμως το φόρεσα πολύ το στυλ. Αρχικά, δεν ένιωθα άρρωστη ένιωθα δυνατή και θα τολμήσω και θα σου πω ότι ένιωθα και τυχερή γιατί μέσα από την περιπέτειά μου απέκτησα περισσότερη υπόσταση και με εκτίμησα περισσότερο.
Είναι οι γυναίκες στη χώρα μας εγκλωβισμένες από στερεότυπα;
Μ.Κ.: Θεωρώ ότι στην Ελλάδα οι γυναίκες εγκλωβίζονται από στερεότυπα. Ειδικά για μια γυναίκα που νοσεί είναι πιο δύσκολο να κυκλοφορήσει στο δρόμο με ή χωρίς μαντήλι χωρίς να νιώσει ότι την κοιτάνε.
Ι.Μ.: Ναι και όχι μόνο οι γυναίκες, αν εννοείται δηλαδή για το θέμα καραφλό γυναικείο κεφάλι – αγορίστικο μαλλί.
Ε.Ρ.: Σίγουρα η κοινωνία μας προωθεί τη γυναίκα ως μοντέλο, δηλαδή, ανεξάρτητη, επιτυχημένη στη δουλειά της, ιδανική σύζυγο, μητέρα, ερωμένη. Ακόμη και στις διαφημίσεις, προβάλλονται γυναίκες που δεν απευθύνονται στη μέση Ελληνίδα που δεν έχει τις περισσότερες φορές διαστάσεις και χαρακτηριστικά μοντέλου. Όμως, διαπιστώνω ότι τελευταία γίνεται ένα άνοιγμα για προβολή γυναικών που αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωσή τους . Γυναίκες που δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους: υγεία, κακοποίηση, εγκατάλειψη, εκμετάλλευση.
Α.Φ.: Ναι, οι περισσότερες γυναίκες είναι εγκλωβισμένες και δεν μπορούν να διαχειριστούν την εμφάνισή τους. Πολλές μάλιστα δεν σκέφτονται τόσο την υγεία τους όσο αυτό που βλέπουν, τον εαυτό τους δηλαδή χωρίς μαλλιά.
Ο ορισμός που δίνατε για την ομορφιά είναι διαφορετικός τώρα από ότι παλαιότερα;
Μ.Κ.: Για μένα δεν έχει αλλάξει κάτι όσον αφορά τον ορισμό της ομορφιάς γιατί πάντα πίστευα πως αυτή πηγάζει από μέσα μας.
Ι.Μ.: Όχι, εγώ ποτέ δεν ήμουν άλλωστε του φτιαξίματος (μαλλιά -μακιγιάζ -ντυσίματα) οπότε η προσγείωση ήταν ομαλή. Πάντα έβλεπα την ομορφιά σε λιγότερο αντικειμενικά όμορφα πράγματα.
Ε.Ρ.: Η ομορφιά στην εξωτερική εμφάνιση, είναι περιτύλιγμα που αλλάζει με το χρόνο. Άρα το περιεχόμενο έχει σημασία. Δηλαδή η αγάπη, η φροντίδα, η στοργή, το ενδιαφέρον, η κατανόηση, η στήριξη, ένα τρυφερό χάδι, ένα ζεστό χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα που θα σου πουν ή θα πεις. Άρα η ομορφιά κρύβεται στην ψυχή του ανθρώπου. Αυτό πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω.
Α.Φ.: Ο τρόπος που σκέφτομαι την ομορφιά δεν είναι πολύ διαφορετικός από πριν. Δεν στεκόμουν στα εξωτερικά χαρακτηριστικά ιδιαίτερα, εκτός από τα μάτια. Όταν μέσα σου σίσαι πραγματικά χαρούμενος, αυτό αντανακλά στο βλέμμα.
Τι σας κάνει να νιώθετε όμορφες;
Μ.Κ.: Η καλή διάθεση για μια όμορφη βόλτα όπου θα περιποιηθώ τον εαυτό μου, θα διαλέξω τα αγαπημένα μου ρούχα και πλέον θα τα συνδυάσω με το κατάλληλο μαντήλι.
Ι.Μ.: Η διάθεση μου, η τρέλα μου. Η αισιοδοξία μου ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά και κάτι να στραβώσει δεν έγινε και τίποτα, πάμε παρακάτω.
Ε.Ρ.: Το ότι εξακολουθώ να υπάρχω, να κάνω σχέδια με την οικογένειά μου. Μέσα από αυτήν την εμπειρία νιώθω τυχερή γιατί μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία, απέκτησα δύναμη, αυτοπεποίθηση και σοφία για να χαίρομαι την κάθε στιγμή.
Α.Φ.: Νιώθω όμορφη γιατί τον καρκίνο που πολλοί φοβούνται και να το ξεστομίσουν, δεν τον φοβήθηκα δεν τον άφησα να με καταβάλει, απλά τον αντιμετώπισα με αξιοπρέπεια. Νιώθω όμορφη γιατί κατά τη διάρκεια αντιμετώπισα μαχητικά και με θέληση και αυτό φαινόταν. Δεν ντρεπόμουν και δεν φοβόμουν άλλωστε το μοτίβο που είχα και έχω υιοθετήσει ήταν: μαλλιά δεν έχω, ζωή έχω.
Γιατί δεχτήκατε να πάρετε μέρος στο project Bold;
Μ.Κ.: Για το project Bold με παρότρυνε μια φίλη που έχει περάσει τα ίδια. Πάντα ήθελα να κάνω μια φωτογράφιση αλλά δε φανταζόμουν ότι θα γινόταν γι’ αυτόν τον λόγο.
Ι.Μ.: Μου άρεσε πολύ η ιδέα. Θεωρώ ότι το γυμνό κεφάλι απ’ τις χημειοθεραπείες αντιπροσωπεύει τεράστια δύναμη και θάρρος. Σε κάνει διαφορετικό. Δεν είσαι ίδιος, κακά τα ψέματα. Και πρέπει να μιλάμε γι’ αυτό, δεν είναι ταμπού.
Ε.Ρ.: Γιατί με αυτόν τον τρόπο θέλησα να δείξω ότι δεν ντρέπομαι για την εικόνα μου και να δώσω το μήνυμα σε όσους νοσούν από τον καρκίνο ότι πρέπει να παλεύουν, γιατί τίποτε στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν μας χαρίζεται και τα πάντα ανατρέπονται.
Α.Φ.: Δέχτηκα να πάρω μέρος για να σταματήσουν να υπάρχουν στερεότυπα και να μην ντρέπονται να μην φοβούνται οι γυναίκες ότι δεν είναι αρεστές. Είναι όμορφες μόνο και που πολεμούν και στέκονται στα πόδια τους με αξιοπρέπεια.
Νιώθετε δικαιωμένες που εμπιστευτήκατε την Carolien Sikkenk;
Μ.Κ.: Ναι, νιώθω δικαιωμένη γιατί παρότι αυτή η περίοδος της ζωής μου είναι δύσκολη, μου αρέσει που θα έχω ακόμα μια όμορφη ανάμνηση από αυτήν αποτυπωμένη σε χαρτί.
Ι.Μ.: Απόλυτα. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Η ίδια είναι γλυκύτατη, με έκανε να νιώσω πολύ άνετα. Εξαιρετική!
Ε.Ρ.: Απόλυτα δικαιωμένη. Προβάλλει τη μάχη που δίνει κάθε γυναίκα με σεβασμό και αξιοπρέπεια, τονίζοντας τον αισθησιασμό που εκπέμπει μια γυναίκα και χωρίς μαλλιά και την ευχαριστώ πολύ και την θαυμάζω για το έργο της.
Α.Φ.: Ναι, δικαιώθηκα από τη φωτογράφιση που έκανα με την Carolien γιατί αποτύπωσε στο χαρτί όλα όσα ένιωθα και νιώθω και πέρασα πολύ όμορφα μαζί της. Μία εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Άλλωστε ήταν τελικά γραφτό μου να γίνω μοντέλο. (Γέλια.)
Υπάρχουν γυναίκες που σας ευχαρίστησαν για το κουράγιο που τους δώσατε μετά το project αυτό;
Μ.Κ.: Μετά την ανάρτηση των φωτογραφιών στα social media υπήρξαν πολλές γυναίκες που με τα σχόλιά τους μας ευχαρίστησαν και μας ευχήθηκαν ταχεία ανάρρωση. Υπήρξαν και κάποιες που είχαν περάσει την ίδια δοκιμασία και άλλες που την περνάνε ακόμα και ένιωσα ότι πήραν κουράγιο και δύναμη.
Ι.Μ.: Λάβαμε πολλά θετικά και ενθαρρυντικά σχόλια. Και από ανθρώπους που το έχουν περάσει και που περνούν ίσως την ίδια ή άλλη δυσκολία.
Ε.Ρ.: Πιστεύω ότι αυτό το project που έγινε μέσω του Άλμα Ζωής έδωσε το θάρρος σε κάποιες γυναίκες να μιλήσουν ανοιχτά για την προσωπική τους περιπέτεια και βοήθεια στην πρόληψη της νόσου. Υπήρξαν όμως και γυναίκες που θαύμασαν την συμμετοχή μου σε αυτό το project διότι με αυτό τον τρόπο δημοσιοποίησα την περιπέτεια της υγείας μου και στο ευρύ κοινωνικό μου περιβάλλον προωθώντας την πρόληψη.
Α.Φ.: Ναι, υπήρχαν πολλές γυναίκες που με ευχαρίστησαν αλλά μία συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Πήγαινα στο νοσοκομείο για μία συνάντηση με τον γιατρό μου και ενώ είμαι ακόμα στο προαύλιο με σταματάει μία γυναίκα που μόλις της είχε ανακοινωθεί ότι θα κάνει χημειοθεραπείες και θα της πέσουν τα μαλλιά. Με αγκάλιασε και Μμε ευχαρίστησε γιατί της έδωσα κουράγιο βλέποντας με που δεν φόραγα μαντήλι ή περούκα. Αυτό με έκανε να νιώσω χαρούμενη που, μόνο από την εμφάνισή μου, έδωσα κουράγιο σε μία άγνωστη για μένα γυναίκα.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που πρέπει να περάσει στις γυναίκες που βιώνουν τις ίδιες εμπειρίες με τη δική σας;
Μ.Κ.: Να πιστεύουν στον εαυτό τους και στη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Να είναι αισιόδοξες γιατί στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Να αγαπάνε τη νέα τους εικόνα και να μη ντρέπονται να μιλήσουν για αυτό που περνάνε.
Ι.Μ.: Δύναμη, χαμόγελο και θετική ψυχολογία πάνω από όλα. Αυτό μας κάνει όμορφες και μας βοηθάει να ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Έχουμε δικαίωμα να μας πάρει από κάτω αλλά μόνο για λίγο.
Ε.Ρ.: Αρχικά το μήνυμα είναι ότι η πρόληψη σώζει ζωές. Πρέπει να είμαστε συνεπείς στον ετήσιο γυναικολογικό μας έλεγχο και να απευθυνόμαστε σε ειδικούς για οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρούμε στο σώμα μας. Γιατί κανένας δεν ξέρει το σώμα μας καλύτερα από εμάς. Για τις γυναίκες που ζουν ανάλογη εμπειρία, να συνεχίσουν να παλεύουν με αποφασιστικότητα, δύναμη και πείσμα ότι θα τα καταφέρουν.
Α.Φ.: Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας πολεμάμε. Η ζωή είναι μία και πρέπει να τη ζούμε με αξιοπρέπεια. Ό,τι και να μας συμβαίνει το αντιμετωπίζουμε. Γιατί οι άνθρωποι κρύβουν δύναμη μέσα τους, αρκεί να έχουν θέληση για ζωή. Να είναι δυνατές και να πιστεύουν στον εαυτό τους. Μόνες τους θα το αντιμετωπίσουν χωρίς πανικό και χωρίς φόβο. Πολλές φορές ο περίγυρός μας δεν μάς βοηθάει να έχουμε εμπιστοσύνη στην ψυχική μας δύναμη και στην τελική είμαστε πολύτιμες πρώτα για εμάς και μετά για τους γύρω μας. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται, δεν είναι όμως.
