Η συγγραφέας και μονογονέας Sarah Kowalski περιγράφει τη δική της διαδρομή προς τη μητρότητα, που είναι διαφορετική από τις περισσότερες. Απέκτησε το μωρό της μετά τα 40 και μάλιστα χωρίς να βρίσκεται σε σταθερή σχέση, επειδή ήταν κάτι που ήθελε πολύ.
«Άρχισα να αναφέρω την ιδέα μου σε κάποιους στενούς φίλους για να μου πουν τη γνώμη μου και να καταλάβω κι εγώ πόσο συνειδητοποιημένη ήμουν» γράφει στο Yourtango.com. Κάποιες φίλες προσπάθησαν να την αποθαρρύνουν, απουσία συντρόφου, επηρεάζοντάς την.
Ωστόσο, από τότε που ήταν παιδί, είχε «εμμονή» με τα μωρά: «Όποτε με ρωτούσε κάποιος αν ήθελα να κάνω παιδιά όταν θα μεγάλωνα, απαντούσα ότι ήθελα έντεκα. Θυμάμαι να ακολουθώ από πίσω μια έγκυο στη γειτονιά μου και να τη ρωτάω αν θα μπορούσα να φροντίζω το μωρό της όταν θα γεννιόταν. Συμφώνησε, και την επισκεπτόμουν καθημερινά μετά το σχολείο».
Από τότε που ήταν παιδί, είχε «εμμονή» με τα μωρά: «Όποτε με ρωτούσε κάποιος αν ήθελα να κάνω παιδιά όταν θα μεγάλωνα, απαντούσα ότι ήθελα έντεκα».
Μεγαλώνοντας, ωστόσο, απορροφήθηκε από τις σπουδές Νομικής και, μετά, την καριέρα της σε μια διακεκριμένη δικηγορική φίρμα, στην οποία άρχισε να αφιερώνει ατελείωτες ώρες. Πλέον, όποτε τη ρωτούσαν αν ήθελε παιδιά, απαντούσε: «Δεν ξέρω. Είναι μια απόφαση που θα πάρω με το σύντροφό μου μόλις τον βρω».
Δεν τον βρήκε, όμως. Μετά από μερικά χρόνια, ο οργανισμός της κατέρρευσε από υπερκόπωση. Άρχισε να υποφέρει από χρόνιους πόνους και δυσκολευόταν ακόμα και να φροντίσει τον εαυτό της. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αλλάξει καριέρα. Έγινε life coach, αλλά συνέχισε να δουλεύει για πολλές ώρες.
«Πλησίαζα γρήγορα τα 40 και δεν υπήρχε κανένας σύντροφος στον ορίζοντα. Καθώς έβλεπα ότι άρχισε να κλείνει το παράθυρο της γονιμότητάς μου, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αποφασίσω αν ήθελα ή όχι ένα παιδί, είτε με είτε χωρίς σύντροφο.
«Πλησίαζα γρήγορα τα 40 και δεν υπήρχε κανένας σύντροφος στον ορίζοντα. Καθώς έβλεπα ότι άρχισε να κλείνει το παράθυρο της γονιμότητάς μου, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αποφασίσω αν ήθελα ή όχι ένα παιδί, είτε με είτε χωρίς σύντροφο»
»Δεν είχα πανικοβληθεί ωστόσο. Οι φίλοι γύρω μου έκαναν παιδιά στα τέλη των 30 και στις αρχές των 40 τους. Η ίδια μου η μητέρα με είχε κάνει όταν ήταν 39. Σκεφτόμουν ότι, αν μη τι άλλο, η γενιά μου είχε αποδείξει ότι μπορείς να γίνεις γονιός αργότερα στη ζωή σου και ότι, κατά κάποιον τρόπο, θα το θέλεις περισσότερο τότε.
»Το σκέφτηκα για πάνω από ένα χρόνο προτού αποφασίσω να γίνω μονογονέας. Όσο κι αν αγαπούσα τα παιδιά, δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να αφήσω την ελευθερία μου και μια ζωή αυθορμητισμού.
»Ποια θα ήμουν αν δεν μπορούσα να γυρίσω τον κόσμο, να συναντήσω πνευματικούς δασκάλους, να ξενυχτήσω χορεύοντας, να δοκιμάσω τα καλύτερα εστιατόρια και μουσικά φεστιβάλ; Από την άλλη, άρχισε να με επηρεάζει και η αρνητική πλευρά: Μήπως η ζωή μου θα άρχιζε να γίνεται μονότονη αν την αφιέρωνα αποκλειστικά σε εμένα; Μήπως κάποια στιγμή θα βαριόμουν τα ταξίδια, τα θέρετρα διακοπών και το χορό;
»Ήδη, τις τελευταίες φορές που είχα ταξιδέψει σε εξωτικό προορισμό, δεν είχε την ίδια γοητεία όπως παλιά. Η έντονη επιθυμία μου για μια αυθόρμητη ζωή ξεθύμαινε. Κάτι άλλο με καλούσε. Αναζητούσα κάτι… παραπάνω.
»Μια μέρα, ο δάσκαλος μου μού είπε: “Το έχεις προσέξει ότι βάζεις τα κλάματα κάθε φορά που λες ότι δεν έχεις κάνει παιδί;”.
»Ήταν γεγονός! Και μια εκπληκτική συνειδητοποίηση. Αλλά ενώ σκεφτόμουν να γίνω μονογονέας, δεν μπορούσα να μη σκεφτώ επίσης: δεν είχα φανταστεί ότι θα εξελισσόταν έτσι η ζωή μου!
»Μια μέρα, ο δάσκαλος μου μού είπε: “Το έχεις προσέξει ότι βάζεις τα κλάματα κάθε φορά που λες ότι δεν έχεις κάνει παιδί;”. Ήταν γεγονός! Και μια εκπληκτική συνειδητοποίηση».
»Έπρεπε να πενθήσω για τη ζωή που νόμιζα ότι θα είχα και να φανταστώ από την αρχή το υπόλοιπό της, να εκτυλίσσεται με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
»Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν: Αν έκανα παιδί, θα έμενα μόνη μου για πάντα; Ποιος θα ήθελε να βγει ραντεβού με μια μητέρα;
»Ανησυχούσα επίσης για την οικονομική σταθερότητά μου. Πώς θα τα έβγαζα πέρα μόνη – οικονομικά, συναισθηματικά, πρακτικά; Και αν έμενα άνεργη; Ή αν δεν μπορούσα να εργαστώ ξανά λόγω σωματικού πόνου; Ο δάσκαλός μου μού υπενθύμισε ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι βέβαιο.
»Κάποιοι βρίσκουν την αγάπη και καταλήγουν να πάρουν διαζύγιο, να πέσουν θύματα απιστίας ή ακόμα και να χηρέψουν. Ευτυχισμένα ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας και δεν καταφέρνουν να κάνουν παιδιά. Σε κανέναν δεν μπορούμε να υποσχεθούμε μια “ονειρεμένη ζωή”. Και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα επαγγελματικά του».
Τελικά, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα, με δωρητή σπέρματος, αλλά όταν ξεκίνησε τις εξετάσεις, ο γυναικολόγος της διαπίστωσε ότι αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υπογονιμότητας: «Αν ήθελα να γίνω μητέρα, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω το ωάριο άλλης γυναίκας. Αφού πέρασα ένα χρόνο προσπαθώντας να συλλάβω με τα δικά μου ωάρια (δεν θα μπω καν σε διαδικασία να πω μέχρι πού έφτασα), τελικά αποδέχτηκα ότι θα έπρεπε να καταφύγω και σε δωρεά σπερματοζωαρίου και σε δωρεά ωαρίου».
Αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα, με δωρητή σπέρματος, αλλά όταν ξεκίνησε τις εξετάσεις, ο γυναικολόγος της διαπίστωσε ότι αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υπογονιμότητας: «Αν ήθελα να γίνω μητέρα, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω το ωάριο άλλης γυναίκας»
Μια φίλη αναρωτήθηκε γιατί δεν προχωρούσε στην υιοθεσία, αλλά για εκείνη ήταν σημαντικό «να ζήσω την εμπειρία της εγκυμοσύνης, να μεγαλώσει το μωρό μέσα στο σώμα μου».
Ο καθένας άρχισε να λέει τη γνώμη του για τις επιλογές της, είτε μπροστά της είτε πίσω από την πλάτη της. Όμως ακολούθησε τη διαδρομή που εκείνη είχε επιλέξει: «Ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να με κρίνει θα ήταν το ίδιο μου το παιδί. Ένα παιδί που τελικά απέκτησα! Έναν όμορφο, υγιή, εκπληκτικό γιο.
»Δεν με ενδιαφέρει λοιπόν τι πιστεύει ο καθένας. Μητρότητα σημαίνει, απλά, αγάπη, όσο περίπλοκο κι αν είναι το ταξίδι που σε οδηγεί εκεί».
