Όταν η Αργυρούλα Πλύτση άρχισε την πρακτική της εργασία σε ένα νηπιαγωγείο, σε ηλικία είκοσι ετών, γνώρισε τον Θανασάκη. Τότε ο Θανασάκης ζούσε σε ίδρυμα, στην «Παιδόπολη Άγιος Ανδρέας», όπου ήταν το μοναδικό κωφό παιδί. Όπως περιγράφει ο ίδιος την τότε ζωή του: «Στο ίδρυμα δεν είχα επικοινωνία. Δεν ήξερε κανένας να μιλάει νοηματική, ούτε τα παιδιά. Δεν ήταν πολύ εύκολο να παίξω μαζί τους, γιατί ήταν ακούοντα».
Η Αργυρούλα «ερωτεύτηκε» τον Θανασάκη, και με το σύζυγό της, Δημήτρη, άρχισαν να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο μαζί του. Στην αρχή τον έπαιρναν τα Σάββατα και έκαναν βόλτες. Ακολούθησαν και οι Κυριακές, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι. Ήθελαν να γίνουν ανάδοχοί του, αλλά δεν τους το επέτρεπε ο προηγούμενος νόμος, γιατί «δεν σε άφηνε να γίνεις ανάδοχος αν ήσουν κάτω από 30 ετών» σύμφωνα με την Αργυρούλα, η οποία τότε ήταν 25. Αλλά όταν ο νόμος άλλαξε, ο Θανασάκης κατάφερε να βγει από το ίδρυμα και να βρεθεί στην αγκαλιά τους, να αποκτήσει μια κανονική οικογένεια.
Πώς περιγράφει τη νέα του ζωή; «Στο σπίτι είναι η μαμά, ο μπαμπάς και το σκυλάκι. Όταν τους γνώρισα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί με αγκάλιαζαν και με φιλούσαν και με αγαπούσαν πάρα πολύ. Στο σπίτι έχω δικό μου δωμάτιο. Κάνουμε πολλά ταξίδια και περνάμε τέλεια. Πηγαίνουμε στις κούνιες και μου αρέσει πάρα πολύ. Παίζουμε και πολλά επιτραπέζια. Και έχω πολλούς φίλους, και κωφούς και ακούοντες».
«Στο σπίτι είναι η μαμά, ο μπαμπάς και το σκυλάκι. Όταν τους γνώρισα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί με αγκάλιαζαν και με φιλούσαν και με αγαπούσαν πάρα πολύ. Στο σπίτι έχω δικό μου δωμάτιο. Κάνουμε πολλά ταξίδια και περνάμε τέλεια»
«Στο ίδρυμα έχει πάρα πολλά παιδιά», προσθέτει το αγόρι. «Και όλοι εσείς πρέπει να πάτε στο ίδρυμα και να πάρετε τα παιδιά και το ίδρυμα να αδειάσει. Το ίδρυμα δεν μου αρέσει καθόλου, πρέπει όλα τα παιδιά να έχουν ένα σπίτι και μαμά και μπαμπά».
Η ιστορία του Θανασάκη είναι μία από αυτές που αφηγήθηκαν επαγγελματίες στον τομέα προστασίας του παιδιού αλλά και τα ίδια τα παιδιά, στην πρόσφατη εκδήλωση της υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Δόμνας Μιχαηλίδου, «Ακούμε τη φωνή των παιδιών», που έγινε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Child Guarantee (Εγγύηση για το Παιδί).
Η υφυπουργός παρουσίασε την εκδήλωση μαζί τον Σπύρο Ντούγια, μαθητή Γ’ τάξης δημοτικού, που γνωρίσαμε μέσα από το ρόλο του στις «Άγριες Μέλισσες». Μάλιστα ο 10χρονος ηθοποιός ανέλαβε να «πάρει συνεντεύξεις» από τα πρόσωπα της εκδήλωσης.
Αληθινές ιστορίες που εμπνέουν
Μερικά ακόμα πρόσωπα που συστήθηκαν μέσα από την εκδήλωση;
Ο Παναγιώτης Ράπτης, μαθητής Δ’ τάξης δημοτικού, ο οποίος έχει γεννηθεί με κινητική αναπηρία, μίλησε για τις προκλήσεις της καθημερινότητας πάνω στο αναπηρικό αμαξίδιο και ευχήθηκε η αναπηρία να μην αντιμετωπίζεται ως αρρώστια. Μοιράστηκε, επίσης, τα όνειρά του για το μέλλον: «Θα ήθελα να γίνω αθλητικός δημοσιογράφος, δικηγόρος ή ηθοποιός».
Ο Παρασκευάς Σελείμ Βολονάκης, 24 ετών, Ρομά από τον Δενδροπόταμο, επέστρεψε στη Β’ δημοτικού έξι χρόνια αφού είχε εγκαταλείψει το σχολείο, ολοκληρώνοντας τελικά και την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος, είναι πρωτοετής φοιτητής στη σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος και συμμετέχει σε ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης που ίδρυσε ο πατέρας Αθηναγόρας στο «γκέτο» της περιοχής του, «ώστε μετά το σχολείο τα παιδιά να κάθονται εκεί μέχρι τις εννιά το βράδυ, γιατί αν δεν είναι εκεί, θα βρουν διάφορα άλλα να κάνουν…».
Ο Παρασκευάς Σελείμ Βολονάκης, 24 ετών, Ρομά από τον Δενδροπόταμο, επέστρεψε στη Β’ δημοτικού έξι χρόνια αφού είχε εγκαταλείψει το σχολείο, ολοκληρώνοντας τελικά και την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η Νατάσσα Παπακωνσταντίνου, κοινωνική λειτουργός και διευθύντρια του παιδικού σταθμού του σωματείου «Φίλοι του Παιδιού», αναφέρθηκε στη ζωτική σημασία της προσχολικής αγωγής και την πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος «Κυψέλη». Όπως επισήμανε η κ. Μιχαηλίδου σχετικά, στόχος τέτοιων προγραμμάτων είναι να κλείσει η «ψαλίδα» δεξιοτήτων που ανοίγει ανάμεσα σε παιδιά από οικογένειες με διαφορετικά εισοδήματα καθώς αυτά μεγαλώνουν, η οποία έχει σχετιστεί με την προσχολική αγωγή που λαμβάνουν.
Ο Νίκος Φραγκόπουλος, 19 χρόνων, παιδί θετών γονέων που αυτή τη στιγμή υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία, μίλησε για το πόσο η υιοθεσία και η οικογενειακή φροντίδα λειτούργησαν καταλυτικά για την εξέλιξη της ζωής του. Χάρη σε αυτές, όπως είπε χαρακτηριστικά, βρέθηκε από τους τέσσερις τοίχους «στον παράδεισο».
Ο Ανδρέας Κασκανιώτης, επιστημονικός υπεύθυνος στην «Παιδόπολη Άγιος Ανδρέας» για πάνω από 20 χρόνια, τόνισε τη σημασία της αποϊδρυματοποίησης και την εύρεση της κατάλληλης οικογένειας για κάθε παιδί: «Φανταστείτε ένα παιδί σε ίδρυμα που είναι άρρωστο, που έχει πυρετό, ποιος θα σταθεί δίπλα του; Ποιος θα σταθεί στα γενέθλιά του, ποιος θα το ρωτήσει όταν γυρίσει από το σχολείο πώς πέρασε;
«Φανταστείτε ένα παιδί σε ίδρυμα που είναι άρρωστο, που έχει πυρετό, ποιος θα σταθεί δίπλα του; Ποιος θα σταθεί στα γενέθλιά του, ποιος θα το ρωτήσει όταν γυρίσει από το σχολείο πώς πέρασε;»
»Σήμερα τα ιδρύματα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό,τι παλαιότερα, όμως αυτό το παιδί, που κανείς δεν θα είναι δίπλα του όταν είναι άρρωστο, στα 25 του ποιος θα τον πάρει τηλέφωνο στη γιορτή του; Ποιος θα συνοδεύσει την κοπέλα ή το αγόρι στην εκκλησία για να παντρευτεί; Θέλουμε οικογένεια, θέλουμε ανθρώπους να σταθούν δίπλα στα παιδιά, γιατί δεν είναι μόνο η παιδική ηλικία: έχεις και μια ενήλικη ζωή».
Η Χορωδία El Sistema Greece, η οποία αποτελείται από παιδιά που ανήκουν σε αδύναμες οικονομικά οικογένειες, επέλεξε να «μιλήσει» μέσα από τη μουσική, κλείνοντας την εκδήλωση με τρία τραγούδια. Το εκπαιδευτικό μοντέλο του El Sistema επιδιώκει να εκπαιδεύσει και να εμπνεύσει, φέρνοντας κοντά όλα τα παιδιά και τις διαφορετικές ομάδες που συμμετέχουν, στοχεύοντας στην κοινωνική τους ενσωμάτωση.
«Στόχος, η μείωση του αριθμού των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας κατά 5 εκατομμύρια σε επίπεδο Ε.Ε.»
«Με νέες δράσεις, με χρηματοδότηση τόσο από εθνικούς όσο και από ενωσιακούς πόρους, διασφαλίζουμε ότι όλα τα παιδιά έχουν ίσες ευκαιρίες μακριά από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Κάποιες από αυτές είναι: περισσότερα κουπόνια σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, άρα περισσότερα παιδιά θα έχουν πρόσβαση στην προσχολική αγωγή, το πρόγραμμα “Κυψέλη” για την ενίσχυση δεξιοτήτων βρεφών και νηπίων, η πρώιμη παρέμβαση, η επαγγελματική αναδοχή, ο Προσωπικός Βοηθός, η επέκταση του προγράμματος σχολικών γευμάτων (αύξηση κατά 40.000 μερίδες, ένταξη 270 νέων σχολείων) και τέλος το νέο θεσμικό πλαίσιο προδιαγραφών για την ίδρυση και τη λειτουργία των Μονάδων Παιδικής Προστασίας και Φροντίδας», ανέφερε η κ. Μιχαηλίδου κατά τον χαιρετισμό της.
«Με νέες δράσεις, με χρηματοδότηση τόσο από εθνικούς όσο και από ενωσιακούς πόρους, διασφαλίζουμε ότι όλα τα παιδιά έχουν ίσες ευκαιρίες μακριά από τον κοινωνικό αποκλεισμό»
Όπως πρόσθεσε η υφυπουργός: «Στο πλαίσιο της Εγγύησης για το Παιδί, τα κράτη καλούνται να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για εύκολη και δωρεάν πρόσβαση σε προσχολική αγωγή και φροντίδα, σχολική εκπαίδευση, υπηρεσίες υγείας, υγιεινή διατροφή, επαρκή και αξιοπρεπή στέγαση. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα το στόχο της μείωσης του αριθμού των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας κατά 5 εκατομμύρια σε επίπεδο Ε.Ε. έως το 2030. Για εμάς όμως δεν είναι μονάχα αυτά. Μαχόμαστε για την αλλαγή της νοοτροπίας της κοινωνίας, για την καλλιέργεια μιας συμπεριληπτικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που τα πιο ευάλωτα παιδιά θα είναι μέρος αυτής, θα είναι η κανονικότητά της. Η παιδική προστασία σε όλες τις εκφάνσεις της είναι προτεραιότητά μας αλλά και ανάγκη μας. Γιατί το να προσφέρουμε στα παιδιά -και δη στα πιο ευάλωτα- είναι για εμάς η μεγαλύτερη επένδυση, είναι η βασική μας προτεραιότητα».
