Παρόλο που η Κυριακή 20 Μαρτίου ήταν μία από τις παγωμένες ημέρες του φετινού χειμώνα, δεν ήταν λίγοι όσοι ανταποκρίθηκαν σε ένα από τα σημαντικότερα καλέσματα του αθλητισμού στην Αθήνα, το 10ο Ημιμαραθώνιο της πόλης. Κάποιοι έτρεξαν, κάτω από χιόνι και χιονόνερο, θέλοντας να μεταφέρουν ένα μήνυμα και να υπηρετήσουν ένα σκοπό που μπορεί να κάνει τον κόσμο μας λίγο καλύτερο. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και η υφυπουργός Εργασίας Κοινωνικών Υποθέσεων αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Δόμνα Μιχαηλίδου, που συμμετείχε στον αγώνα με την ομάδα του περιοδικού δρόμου και πολυχώρου Σχεδία.
Στο λογαριασμό της στο Facebook η Δόμνα Μιχαηλίδου ανέβασε μια σειρά φωτογραφιών από το αθλητικό γεγονός και έγραψε στη λεζάντα:
«Φορέσαμε τα μπλουζάκια μας και τρέξαμε με την ομάδα της Shedia στον 10ο Ημιμαραθώνιο της πόλης μας.
»Η ομάδα του γραφείου μας δεν τα βάζει κάτω! Όλοι μαζί αποδεικνύουμε ότι για την καθεμία και τον καθένα υπάρχει τρόπος, δρόμος και κίνητρο να ξαναχτίσει την ζωή του.
»Σε άλλη μια μεγάλη γιορτή του αθλητισμού Athens Half Marathon είμαστε όλοι μαζί και πάλι εδώ!».
«Η ομάδα του γραφείου μας δεν τα βάζει κάτω! Όλοι μαζί αποδεικνύουμε ότι για την καθεμία και τον καθένα υπάρχει τρόπος, δρόμος και κίνητρο να ξαναχτίσει την ζωή του».
Η Σχεδία, προαναγγέλλοντας το γεγονός δύο μέρες νωρίτερα, είχε μοιραστεί στο Facebook την ιστορία ενός από τους ανθρώπους της, της κυρίας Έλενας Άνθη:
«Την Κυριακή 20 Μαρτίου, αναγνώστες, εθελοντές, φίλοι, όλοι όσοι στηρίζουν τη “σχεδία” φοράνε τις ελβιέλες τους και τρέχουνε στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας και στον αγώνα των 5 χιλιομέτρων. Όσον αφορά το café/εστιατόριο της “σχεδίας” (Κολοκοτρώνη 56, Αθήνα), την ίδια μέρα, όσοι προσέρχονται μετά το πέρας του αγωνίσματός τους, θα έχουν από μας -με την επίδειξη του μεταλλίου τους- 20% έκπτωση σε ό,τι φάνε και ό,τι πιούνε.
»Με αφορμή τη δρομική αυτή γιορτή, θυμόμαστε ανθρώπινες ιστορίες και πιο συγκεκριμένα εκείνη της κυρίας Έλενα Άνθη. Η κ. Άνθη έτρεξε για πρώτη φορά, πριν από πέντε χρόνια, με την ομάδα ειδικών αποστολών της “σχεδίας” τον Μάρτιο του 2018, φορώντας και στα 21 χιλιόμετρα της διαδρομής το κόκκινο γιλέκο, κρατώντας, μάλιστα, ανά χείρας και ένα τεύχος του περιοδικού.
«Είχα πάθει ένα φοβερό ατύχημα, όπου έσπασα τη σπονδυλική μου στήλη και έχασα το ένα μου μάτι. Δεν μπορούσα να συνεχίσω την ποδηλασία, που αγαπούσα, και αναζητούσα έναν εναλλακτικό τρόπο άθλησης που δεν θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα στο σώμα μου».
»“Όλα ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια. Είχα πάθει ένα φοβερό ατύχημα, όπου έσπασα τη σπονδυλική μου στήλη και έχασα το ένα μου μάτι. Δεν μπορούσα να συνεχίσω την ποδηλασία, που αγαπούσα, και αναζητούσα έναν εναλλακτικό τρόπο άθλησης που δεν θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα στο σώμα μου. Άρχισα να τρέχω γύρω γύρω από το σπίτι και μετά όλο και πιο μακριά. Πριν από δύο χρόνια, ήρθε και ο πρώτος μου Μαραθώνιος. Τερμάτισα μετά από έξι ώρες συνειδητά, παρά το ότι ήμουν πολύ καλά προπονημένη, γιατί ο λόγος που αποφάσισα να λάβω μέρος ήταν για να παρακινήσω έστω και ένα άτομο που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στη ζωή του, υγείας ή άλλα, να μην το βάζει κάτω”, μας είχε εκμυστηρευτεί.
»Τρέχουμε, λοιπόν, για την αγάπη, το συνάνθρωπο, τη “σχεδία”, τρέχουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό».
Δείτε τις σχετικές αναρτήσεις:
