Η Kendall T. Johnson, συγγραφέας του βιβλίου «I Am Not My Circumstance» («Δεν είμαι οι συνθήκες μου») και επιχειρηματίας, μοιράζεται στο yourtango.com μια προσωπική εμπειρία που επιβεβαιώνει ότι μπορεί να ανεχόμαστε για χρόνια κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις, όπως μια κακοποιητική σχέση, μέχρι να συμβεί ένα καθοριστικό γεγονός.
«Όταν κάτι είναι αόρατο, η διαδικασία της απόδειξης της ύπαρξής του είναι πιο δύσκολη κι από το να βρεις μια βελόνα στα άχυρα. Αυτός είναι ο αιώνιος αγώνας όσων έχουν υποστεί ναρκισσιστική κακοποίηση, μια μορφή ψυχολογικής και συναισθηματικής κακοποίησης που παρερμηνεύεται εύκολα, κρύβεται εύκολα και δεν περιγράφεται σε γραπτούς νόμους.
»Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τα θύματα αυτού του τύπου κακοποίησης σπάνια συνειδητοποιούν ότι έχουν να κάνουν με έναν ναρκισσιστή. Ανάμεσα σε αυτά τα θύματα ήμουν κι εγώ.
»Για χρόνια, ήμουν σε σχέση με έναν άντρα που υποτιμούσε κάθε κύτταρό μου. Το βάρος μου, το χρώμα της επιδερμίδας μου, το ντύσιμό μου – τίποτα από ό,τι έκανα δεν ήταν για εκείνον σωστό.
«Για χρόνια, ήμουν σε σχέση με έναν άντρα που υποτιμούσε κάθε κύτταρό μου. Το βάρος μου, το χρώμα της επιδερμίδας μου, το ντύσιμό μου – τίποτα από ό,τι έκανα δεν ήταν για εκείνον σωστό».
»Τέτοιου είδους σχέσεις ήταν η κανονικότητα στο Αρκάνσας, όπου μεγάλωσα. Πιθανόν έτσι εξηγείται γιατί έκανα το πρώτο μου παιδί με αυτό το αξιοθρήνητο ανδρείκελο. Δεν ήξερα τι σημαίνει υγιής σχέση – ούτε καν στο σπίτι όπου μεγάλωσα.
»Ήταν και απατεώνας: αν και γοητευτικός, οπότε ξεγλιστρούσε ύπουλα – ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των ναρκισσιστών.
»Θυμάμαι τότε που ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος. Επέστρεφα σπίτι από την κολλητή μου, μετά από βροχή, κι εκείνος πέρασε από μπροστά μου με το αυτοκίνητό του και ένα τσούρμο κορίτσια μέσα, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το γεγονός ότι περίμενα το δικό του παιδί – μια ακόμα ένδειξη ναρκισσιστικής κακοποίησης. Η απόρριψη είναι μια χαρακτηριστική συμπεριφορά τους.
»Θυμάμαι ότι έπρεπε εγώ να φροντίζω το μωρό μου, εξαιτίας της απουσίας ενσυναίσθησης και σεβασμού από την πλευρά του – μερικά ακόμα σημάδια ότι έχεις να κάνεις με ναρκισσιστή.
»Θυμάμαι ότι όταν γέννησα επέμενε ότι δεν ήταν εκείνος ο πατέρας και μας αγνοούσε για ένα διάστημα, παρόλο που το μωρό του έμοιαζε πάρα πολύ. Όταν αντιμετώπισε, αργότερα, την απειλή της φυλάκισης, ζήτησε να γίνει τεστ πατρότητας και φυσικά η κόρη μου είχε το DNA του».
«Θυμάμαι ότι όταν γέννησα επέμενε ότι δεν ήταν εκείνος ο πατέρας και μας αγνοούσε για ένα διάστημα, παρόλο που το μωρό του έμοιαζε πάρα πολύ. Όταν αντιμετώπισε, αργότερα, την απειλή της φυλάκισης, ζήτησε να γίνει τεστ πατρότητας και φυσικά η κόρη μου είχε το DNA του».
Η συγγραφέας του άρθρου συνέχισε με το ίδιο μοτίβο σχέσεων, καταλήγοντας να παντρευτεί έναν άλλο ναρκισσιστή, αν και ο γάμος τους δεν μακροημέρευσε. Μόνο όταν άρχισε να διαβάζει βιβλία, να παρακολουθεί ντοκιμαντέρ και σεμινάρια, μπόρεσε πλέον να αρχίσει να αναγνωρίζει τους ναρκισσιστές και να τους αποφεύγει.
Όταν ένιωσε αρκετά δυνατή, άνοιξε το δικό της κομμωτήριο. Μέσα από την καθημερινή επαφή με τις πελάτισσές της, συνειδητοποίησε ότι πολλές ακόμα γυναίκες έχουν υποστεί ναρκισσιστική κακοποίηση. Κάποιες κατάφεραν να αναγνωρίσουν και να δραπετεύσουν από αυτές τις σχέσεις, άλλες όμως δεν είχαν καταλάβει καν ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα με το σύντροφό τους.
Για να υποστηρίξει αυτές τις γυναίκες, η συγγραφέας ίδρυσε, το 2018, τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Narcissistic Abuse Survivors.
«Ο βασικός λόγος που αναγνωρίζεται τόσο δύσκολα αυτή η μορφή κακοποίησης είναι η απουσία νόμων που σχετίζονται με το χειρισμό, τις προσβολές και την υποτίμηση. Οι πληγές είναι αόρατες, δεν εντοπίζονται στο σώμα των γυναικών. Ωστόσο μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε είδος σχέσης και να είναι εξίσου καταστροφική με τη σωματική κακοποίηση» καταλήγει η Johnson.
