Πώς είναι να ξυπνάς σχεδόν καθημερινά στις δύο το πρωί, να κάνεις εμετό και μετά να συνεχίζεις να κάνεις στη διάρκεια της ημέρας; Έτσι είναι η ζωή μιας γυναίκας, της Erin Delman, η οποία υποφέρει από το λεγόμενο Σύνδρομο Κυκλικών Εμετικών Επεισοδίων (CVS). Μια παράξενη πάθηση που συναντάται κυρίως σε παιδιά αλλά, σπανιότερα, μπορεί να παρουσιαστεί και σε ενήλικες.
Όταν της παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ενώ ήταν φοιτήτρια, είχε τόσο συχνά επεισόδια για δύο-τρεις μήνες, που αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές της για ένα διάστημα. Ευτυχώς, με τη βοήθεια της οικογένειάς της, που είναι επαγγελματίες στο χώρο της υγείας, κατάφερε να έχει στα χέρια της μια διάγνωση. Το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει πλέον είναι οι άνθρωποι που θεωρούν πως όλα βρίσκονται στο μυαλό της.
Ακόμα και η Κλινική Μάγιο αναγνωρίζει αυτό το αλλόκοτο σύνδρομο, το οποίο περιγράφει ως «επεισόδια σοβαρών εμετών χωρίς προφανή αιτία. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να έχουν διάρκεια ωρών έως και ημερών και εναλλάσσονται με σχετικά ασυμπτωματικές χρονικές περιόδους». Οι εμετοί σε αυτό το σύνδρομο συχνά ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο – για παράδειγμα, μπορεί να εμφανίζονται την ίδια ώρα κάθε μέρα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Erine.
Ακόμα και η Κλινική Μάγιο αναγνωρίζει αυτό το αλλόκοτο σύνδρομο, το οποίο περιγράφει ως «επεισόδια σοβαρών εμετών χωρίς προφανή αιτία. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να έχουν διάρκεια ωρών έως και ημερών και εναλλάσσονται με σχετικά ασυμπτωματικές χρονικές περιόδους».
«Ανακάλυψαν ότι είχα χαμηλά επίπεδα ανοσοσφαιρίνης, που συνδέονται με κάποια ανεπάρκεια στο ανοσοποιητικό σύστημα» λέει η ίδια, περιγράφοντας τη διαδικασία που οδήγησε στη διάγνωση. «Επισκέφτηκα ανοσολόγο, αλλά δεν κατάφερε να μου δώσει κάποια απάντηση. Πήγα σε ψυχίατρο, να δω αν είχε να κάνει με την ψυχική υγεία μου, αλλά αποκλείστηκε κι αυτό το ενδεχόμενο». Τελικά ήταν ο αδερφός της, φοιτητής σε Ιατρική Σχολή, που υποψιάστηκε το πρόβλημα και της έστειλε πληροφορίες για το Σύνδρομο Κυκλικών Εμετικών Επεισοδίων. Στη συνέχεια η νέα γυναίκα επισκέφτηκε έναν ειδικό παθολόγο στο Λος Άντζελες, που κατέληξε σε μια διάγνωση.
Αυτή τη στιγμή παίρνει φαρμακευτική αγωγή κατά του πόνου, αλλά και αντικαταθλιπτικά. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει, ωστόσο, είναι η καχυποψία των φίλων της, κάθε φορά που απαντάει αρνητικά σε μια (ακόμα) πρόσκλησή τους. «Είναι μια κυριολεκτικά απίστευτη κατάσταση. Ακούγεται λες και επινοείς δικαιολογίες. Αλλά κάποιοι κοντινοί φίλοι με έχουν δει, σε κάποια φάση, στη διάρκεια ενός επεισοδίου».
Όπως καταλήγει η ίδια: «Το εκπληκτικό είναι ότι στις περιόδους που δεν έχω συμπτώματα, νιώθω εντελώς καλά. Πρέπει να αστειεύεσαι με αυτό όταν νιώθεις καλά, διαφορετικά είναι αδύνατον να ζήσεις».
