Μια από τις ομορφότερες παιδικές αναμνήσεις για πολλούς από εμάς είναι από την τελευταία μέρα του σχολείου, την οποία γιορτάζαμε δεόντως με μπουγέλα με τους συμμαθητές μας και γιγαντιαία παγωτά. Πλέον όμως όταν τη ζούμε ως γονείς και συγκεκριμένα ως εργαζόμενοι γονείς, τα συναισθήματα μπορεί να είναι ανάμεικτα, αν δεν έχουμε τρεις μήνες διακοπές ούτε μια σταθερή επιλογή φύλαξης για τα παιδιά μέχρι να ξεκινήσει η καλοκαιρινή άδειά μας.
Αυτή την εμπειρία, με την οποία σίγουρα θα ταυτιστούν πολλοί, μοιράζεται η συγγραφέας και μητέρα Kerala Taylor σε νέο άρθρο της, που δημοσιεύει το YourTango, με τίτλο «Για τους εργαζόμενους γονείς, το καλοκαίρι είναι κάθε άλλο παρά ανέμελο».
«Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου ζούσαν τη χαλαρή διάθεση του καλοκαιριού. Ήταν και οι δύο δάσκαλοι. Για εκείνους, το καλοκαίρι ήταν ένα διάλειμμα που τους άξιζε, μια αλλαγή ρυθμών, μια ευκαιρία να αναρρώσουν μετά από εννέα εντατικούς μήνες πειθαρχίας, παρηγοριάς, αντιμετώπισης, καθοδήγησης δεκάδων παιδιών ενώ ταυτόχρονα είχαν και τις δικές τους δυσκολίες.
»Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μεγαλώνοντας μπορεί να έχανα το καλοκαίρι. Όχι εντελώς, αλλά ότι, απλά, θα ήταν εξίσου αδιάφορο με τις άλλες εποχές. Ότι μπορεί να εξασφάλιζα μια εβδομάδα διακοπών ή ένα Σαββατοκύριακο απόδρασης, αλλά η καθημερινή ρουτίνα μου θα παρέμενε, πάνω κάτω, η ίδια. Το ίδιο και η γκαρνταρόμπα μου αφού, όπως θα μάθαινα, τα γραφεία διατηρούν μια σταθερά κρύα θερμοκρασία που χρειάζεται χειμωνιάτικα ρούχα».
Οι τελευταίες μεγάλες διακοπές της ήταν όταν, μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο, έκανε ένα μεγάλο ταξίδι, πέντε εβδομάδων, στη Νότια Αμερική. Από την επόμενη χρονιά, άρχισε η εντατική δουλειά, για να ακολουθήσει, μερικά χρόνια αργότερα, η μητρότητα, πρώτα του θετού γιου της και αργότερα και των βιολογικών παιδιών της.
Ήδη από τότε που έγινε θετή μητέρα, μήνες προτού υποδεχτεί τον θετό γιο της, την έπιασε πανικός: «Πώς θα περνούσε την εβδομάδα του το καλοκαίρι όσο εγώ θα δούλευα; Ο σύντροφός μου είχε περιστασιακά κάποιο ρεπό μέσα στην εβδομάδα, λόγω του παραϊατρικού επαγγέλματός του, αλλά το χρησιμοποιούσε για να κοιμάται αρκετά ώστε να αντέχει την επόμενη 24ωρη εφημερία. Εγώ συνήθως έφευγα για δουλειά γύρω στις οκτώ το πρωί και επέστρεφα στις επτά το βράδυ, καλύπτοντας τις ελάχιστες δυνατές ώρες που πρέπει να δουλέψει ένας φιλόδοξος άνθρωπος στην Ουάσινγκτον για να επιβεβαιώσει την αφοσίωση και τις δυνατότητές του».
«Πώς θα περνούσε την εβδομάδα του το καλοκαίρι όσο εγώ θα δούλευα; Ο σύντροφός μου είχε περιστασιακά κάποιο ρεπό μέσα στην εβδομάδα, λόγω του παραϊατρικού επαγγέλματός του, αλλά το χρησιμοποιούσε για να κοιμάται αρκετά ώστε να αντέχει την επόμενη 24ωρη εφημερία».
Βρήκαν κάποια καλοκαιρινά camps, αλλά διαπίστωσαν ότι στην καλύτερη περίπτωση διαρκούσαν 8,5 εργάσιμες ώρες. Πολλά, μάλιστα, δεν είχαν καν διαθέσιμες θέσεις, παρόλο που είχε αρχίσει την αναζήτησή της τον Απρίλιο. Τελικά, βρήκε μια «σχετικά βιώσιμη, σχετικά οικονομική, σχετικά βολική λύση. Αλλά κάθε καλοκαίρι συνοδευόταν από τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους γρίφους».
Όταν απέκτησε και δύο βιολογικά παιδιά, το άγχος της για το καλοκαίρι ξεκινούσε από τον Φεβρουάριο. «Ήξερα ότι οι άλλες μαμάδες, αν όχι όλες οι περισσότερες με εργασίες πλήρους απασχόλησης, ήδη έκαναν κρατήσεις στα “καλά” camps, στα οποία όμως εγώ δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά. Έτσι περίμενα και ανησυχούσα.
»Όταν άνθιζαν τα λουλούδια, άρχιζε για εμένα η αντίστροφη μέτρηση. Με κάθε εβδομάδα που περνούσε, ένωνα τα κομμάτια του καλοκαιριού, αποφασίζοντας ποιος θα πήγαινε πού, ποιος θα άφηνε στο camp ποιον και πόσες ώρες νωρίτερα θα έπρεπε να φεύγω από το γραφείο για να πάρω τα παιδιά νωρίς το απόγευμα.
»Και μετά, φυσικά, υπήρχε και το πρόβλημα του κόστους των camps – χιλιάδες δολάρια, για να έχουμε ακόμα το “προνόμιο” να συνεχίσουμε να δουλεύουμε.
»Φέτος είναι το πρώτο καλοκαίρι που δεν έγραψα τα παιδιά μου σε κανένα camp και με κυριεύει φόβος. Η κόρη μου, που πηγαίνει γυμνάσιο, λέει ότι είναι υπερβολικά μεγάλη για camp και, για να είμαι ειλικρινής, δεν κανόνισα τίποτα για τον γιο μου.
»Τώρα δουλεύω από το σπίτι αλλά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν είχαμε παιδιά να παίζουν στον δρόμο της γειτονιάς. Απλά θα άφηνα και τα δικά μου να βγουν έξω. Δεν είναι ότι φοβάμαι μήπως βαρεθούν. Μια υγιής δόση καλοκαιρινής βαρεμάρας μπορεί να ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και την περιέργεια, αλλά για να έχεις αυτά τα θετικά αποτελέσματα πρέπει να υπάρχει και ένα περιβάλλον πλούσιο σε επιλογές για παιχνίδι – επίσης είναι καθοριστική η παρουσία και άλλων παιδιών».
«Μια υγιής δόση καλοκαιρινής βαρεμάρας μπορεί να ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και την περιέργεια, αλλά για να έχεις αυτά τα θετικά αποτελέσματα πρέπει να υπάρχει και ένα περιβάλλον πλούσιο σε επιλογές για παιχνίδι – επίσης είναι καθοριστική η παρουσία και άλλων παιδιών».
Ο γιος της έχει βρει κάποιους φίλους στη γειτονιά, αν και τα περισσότερα παιδιά περνούν τον χρόνο τους «είτε μπροστά σε οθόνες είτε σε camps. Καθώς οι οικογένειες έχουν απομονωθεί περισσότερο, ήταν λογικό επακόλουθο να αυξηθεί το φορτίο της ανατροφής των παιδιών, το οποίο πέφτει δυσανάλογα σε γυναίκες».
Φέτος το καλοκαίρι, «παίρνω άδεια για δύο ολόκληρες εβδομάδες, οι οποίες όμως περιλαμβάνουν προετοιμασία αποσκευών και ταξίδια με αεροπλάνο και την ευρύτερη οικογένεια. Νιώθω πιεσμένη να αξιοποιήσω κάθε λεπτό καθώς χρησιμοποιώ τις μισές μέρες άδειας που δικαιούμαι μέσα σε έναν χρόνο.
«Παίρνω άδεια για δύο ολόκληρες εβδομάδες, οι οποίες όμως περιλαμβάνουν προετοιμασία αποσκευών και ταξίδια με αεροπλάνο και την ευρύτερη οικογένεια. Νιώθω πιεσμένη να αξιοποιήσω κάθε λεπτό καθώς χρησιμοποιώ τις μισές μέρες άδειας που δικαιούμαι μέσα σε έναν χρόνο».
»Και φυσικά, καθώς καλοκαίρι σημαίνει πλέον και καύσωνες, φωτιές και άλλες φυσικές καταστροφές, είναι πολύ πιθανό να πάει κάτι στραβά. Ανυπομονώ για τις διακοπές μου, αλλά όχι με τον ενθουσιασμό που ένιωθα στις τελευταίες μέρες του σχολείου. Δεν έχω νιώσει αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι μου από τότε που ήμουν 21 ετών.
»Κάποτε είχα μπροστά μου δέκα εβδομάδες καλοκαιριού γεμάτες αντιηλιακό ανάμεικτο με ιδρώτα. Τώρα τις βλέπω σαν ένα παζλ από το οποίο λείπουν κομμάτια προορισμών, αεροπορικών πτήσεων και προγραμμάτων camps.
»Τουλάχιστον έχουμε ακόμα τα παγωτά».
