Για τους απόντες του Δεκαπενταύγουστου, τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή και μας λείπουν ακόμα περισσότερο στη διάρκεια αυτής της γιορτινής μέρας, έγραψε ο θεατρικός συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης στο λογαριασμό του στο Facebook και συγκεκριμένα για τη μητέρα του, η οποία τα τελευταία χρόνια της ζωής της έπασχε από Αλτσχάιμερ.
Διάβασε το κείμενό του, με τίτλο «Ίσως η μαμά να συνεχίζει»:
«Ξέρεις, πολύ θα ήθελα να γράψω
»κάτι σημαντικό για τον τελευταίο καιρό της μαμάς μου,
»για ένα μεγάλο μυστικό που μου ψιθύρισε στο αυτί
»κάποιαν απρόσμενη στιγμή φωτός
»μες στην πυκνή ομίχλη των υστέρων χρόνων του Αλτσχάιμερ,
»μα κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ,
»καθώς η μαμά ήταν στον οίκο ευγηρίας,
»κι όποτε πήγαινα και την έβλεπα
»–μια κάθε δεκαπέντε ή κάτι τέτοιο–,
»έβλεπα μια κέρινη γερόντισσα
»που κοιτούσε με σβησμένο βλέμμα στο κενό,
»έμενα λίγα λεπτά κι έφευγα,
»πάντοτε για κάπου αλλού.
»Ωστόσο θυμάμαι καθαρά πως όταν ήμουνα παιδί,
»κάποια βραδιά στην Μακραφού
»που την ρωτούσα επίμονα άμα πεθαίνουμε για πάντα,
»εκείνη μού είπε κάτι απλοϊκά κοινότοπο,
»που λογικά είχε διαβάσει κάπου
»ή και αυτοσχεδίασε μες στο μυαλό της:
»Πώς δήθεν οι άνθρωποι δεν πεθαίνουμε ποτέ,
»πώς ζούμε για πάντοτε μέσα στους άλλους,
»καθώς κρατούμε μέσα μας μια μυστική κουβέντα
»που περικλείει όλην μας την ύπαρξη,
»και τούτη την κουβέντα, όταν φτάνουμε στο τέλος,
»την λέμε σε αυτόν που αγαπούμε πιο πολύ,
»και στο εξής ζούμε μαζί του,
»μέσα του.
»Και τώρα πια,
»θα ήθελα να φαντάζομαι
»πώς η μαμά φύλαγε κι εκείνη μια τέτοια μυστική κουβέντα,
»και, καθώς εγώ είχα τόσες πολλές δουλειές αλλού,
»σαν ήρθε η απρόσμενη στιγμή φωτός την είπε
»σε κάποιαν Άννα που την καθάριζε από τις ακαθαρσίες της,
»σε κάποια Ραΐσα που την έκανε μπάνιο,
»σε κάποια Σουζάνα που της χτένιζε τα μαλλιά.
»Άρα ίσως
»η μαμά να συνεχίζει στον πολύβουο κόσμο,
»όχι μέσα σε μένα,
»αλλά μέσα σε μιαν ιερή Άννα,
»σε μια ιερή Ραΐσα,
»σε μια ιερή Σουζάνα».
Δες την ανάρτηση του Θανάση Τριαρίδη:
