Η 36χρονη Αργυρώ, περιμένει το δεύτερο παιδί της κι έμαθε για τον ερχομό της πανδημίας στη χώρα μας στο πρώτο τρίμηνο της κύησης όπου όλα είναι αβέβαια. Μέσα σε όλα διαγνώστηκε και με διαβήτη κύησης, όμως καταφέρνει να μένει αισιόδοξη και να βρίσκει τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Τις σκέψεις της μοιράζεται με το Marie Claire.
“Στις 30 Ιανουαρίου ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος, έχοντας ήδη ένα κοριτσάκι 3,5 ετών. H εγκυμοσύνη ήρθε αναπάντεχα, καθώς δεν περιμέναμε εγώ και ο σύζυγός μου, ότι θα μπορούσαμε ποτέ να αποκτήσουμε παιδί με φυσική σύλληψη εφόσον το πρώτο μας παιδί, ήρθε με τεχνητή γονιμοποίηση. Ενώ όλα έμοιαζαν πάρα πολύ όμορφα και θετικά για εμάς, πολύ γρήγορα – από την έβδομη εβδομάδα – διαγνώστηκα με διαβήτη κύησης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθώ πάρα πολύ αυστηρή διατροφή κι αναγκαστικές ενέσεις ινσουλίνης. Πρέπει να μελετάω πολύ συχνά τις τιμές του σακχάρου στο αίμα μου και να προσέχω πολύ.
Mέσα σε όλο αυτό έρχεται κι ο κορωνοϊός στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι έπρεπε να κλειστούμε όλοι στα σπίτια μας. Εγώ ως προπονήτρια που είμαι άμεσα συνδεδεμένη με τα παιδιά, είχα έναν πολύ μεγάλο φόβο στο κατά πόσο μπορεί να είχα κολλήσει τον ιό και ο σύζυγός μου που εργάζεται σε κινηματογράφο, ερχόταν επίσης σε άμεση επαφή με κόσμο. Οπότε αυτός ήταν κι ο μεγαλύτερός μου φόβος, να μην έχω κολλήσει τον ιό. Κλειστήκαμε κι εμείς στο σπίτι. Οι πρώτες 14 ημέρες πέρασαν πολύ όμορφα κι ανώδυνα, οπότε το κομμάτι του φόβου κάπως ηρέμισε.
Σίγουρα όμως είναι πολύ δύσκολο για μένα να βιώνω έτσι την εγκυμοσύνη. Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον γυναικολόγο μου ή να πηγαίνω για εξετάσεις αίματος, σκέφτομαι ότι μπορεί να ήρθα σε επαφή κα΄ποιον άνθρωπο, κάποιο αντικείμενο, μία επιφάνεια, ένα σταγονίδιο, που μπορεί να μου “κόλλησαν” τον ιό. Εξαιτίας της εγκυμοσύνης οι ορμόνες μου είναι τρελαμένες. Νιώθω πολύ πιο ευσυγκίνητη από ότι συνήθως, φοβάμαι πολύ περισσότερο, κάνω πολλές αρνητικές σκέψεις τις οποίες προσπαθώ να “δουλέυω” και να τις διώχνω. Όταν διαβάζεις συνέχεια για θάνατο δεν είναι πολύ εύκολο, να διαχειριστείς την ψυχολογία σου, όπως θα έκανες αν δεν ήσουν έγκυος.
Η σκέψη ότι μπορεί να κολλήσεις κορωνοϊό και να μπεις σε καραντίνα ή να κινδυνεύσει το μωρό σου, καθώς βρίσκομαι στο πρώτο τρίμηνο της κύησης και τώρα περνάω στο δεύτερο, με τρομάζει. Οι γιατροί αναφέρουν πως δεν έχουν δείγματα ακόμη για το τι μπορεί να συμβεί στο έμβρυο αν η μητέρα νοσήσει από τον κορωνοϊό στο πρώτο τρίμηνο, το οποίο είναι πολύ σημαντικό καθώς τότε αναπτύσσεται και δημιουργείται το κεντρικό νευρικό του σύστημα. Τα δείγματα που υπάρχουν κι έχουμε είναι για το τρίτο τρίμηνο της κύησης και για κάποια παιδιά τα οπόα έχουν γεννηθεί κι ευτυχώς τα περισσότερα δεν έχουν επηρεαστεί από τον κορωνοϊό. Δεν γνωρίζουμε όμως τίποτα για την αρχή της κύησης, κάτι το οποίο αγχώνει κι εμάς τις έγκυες, αλλά και τους γιατρούς.
Ως μια σκληρά εγαζόμενη γυναίκα πρό καραντίνας, δεν μου φάνηκε ιδιάιτερα δύσκολο ή άσχημο το να κάτσω στο σπίτι με την οικογένειά μου, να περάσω χρόνο με το παιδί μου, να ξεκουραστώ και ν’ ασχοληθώ λίγο με το σπίτι και τον εαυτό μου. Αυτό που δυσκολεύει όμως στην περίοδο της καραντίνας είναι το γεγονός, ότι ακολουθώντας ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα διατροφής λόγω του διαβήτη κύησης, το οποίο αναγκάζει τον σύζυγό μου ή κι εμένα να βγαίνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα στα μαγαζιά για τρόφιμα, κυρίως φρέσκα λαχανικά και γαλακτομικά. Αυτό λοιπόν δυσχεραίνει την κατάσταση καθώς όσες γυναίκες έχουν διαβήτη κύησης αλλά και οι διαβητικοί γενικότερα, θα γνωρίζουν ότι σχεδόν απαγορεύονται τα ζυμαρικά και οι υδατάνθρακες, οπότε πρέπει να τρώω πολλές σαλάτες, γιαούρτι, γάλα, τρόφιμα τα οποία δεν μπορείς να τα κάνεις στοκ στα ντουλάπια σου. Ανά 4 με 5 ημέρες το πολύ πρέπει να ψωνίζεις φρέσκα πράγματα. Αυτό λοιπόν μας αναγκάζει να βγαίνουμε σχετικά τακτικά έξω, παίρνοντας βέβαια τις απαραίτητες προφυλάξεις. Σίγουρα όμως με ένα μικρό παιδί στο σπίτι και μ’ ένα έμβρυο στην κοιλίτσα σου, η κατάσταση γίνεται πιο αγχωτική. Ευτυχώς προς το παρόν είμαστε όλοι καλά και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Τις περισσότερες φορές μάλιστα το καταφέρνω και θεωρώ ότι πολύ σύντομα, θα βγούμε όλοι από αυτή την περιπέτεια υγιείς, δυνατοί και με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.
Θεωρώ πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος προφύλαξης από το να μείνουμε σπίτι. Μάλιστα είναι η καλύτερη ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά με τους ανθρώπους μας, να αποκτήσουμε νέες συνήθειες με την οικογένειά μας, όπως το να μαγειρεύουμε, να παίζουμε παιχνίδια, να χορεύουμε, να βλέπουμε ταινίες και τελικά να βγούμε όλοι πιο δυνατοί από όλο αυτό.”
