Ένα θέμα-ταμπού θίγει ένας πατέρας στο Reddit, με την ασφάλεια της ανωνυμίας που του προσφέρει το διαδίκτυο. Όπως εξηγεί, παρόλο που λατρεύει τον 4χρονο γιο του, απλά «βαριέται» να παίζει μαζί του.
Για τη δική του διαδρομή της μητρότητας σχολιάζει ότι έχει σημαδευτεί από «κάποιες πραγματικά απολαυστικές και κάποιες αληθινά δύσκολες και εξαντλητικές στιγμές». Στην τελευταία κατηγορία, ωστόσο, τοποθετεί το παιχνίδι με το παιδί του: «Πρέπει να προσπαθήσω σκληρά να δείξω ενδιαφέρον και να μην καταλάβει ότι θα προτιμούσα εκείνη την ώρα να κάνω κάτι άλλο».
Αναρωτιέται αν συμβαίνει μόνο σε εκείνον, αν είναι «φυσιολογικό» να βαριέσαι να παίξεις με τα παιδιά σου και αν το ζουν και άλλοι γονείς.
Αναρωτιέται αν συμβαίνει μόνο σε εκείνον, αν είναι «φυσιολογικό» να βαριέσαι να παίξεις με τα παιδιά σου και αν το ζουν και άλλοι γονείς.
Πολλοί δηλώνουν τη συμπαράστασή τους, υποστηρίζοντας ότι ειδικά όταν ένα παιδί βρίσκεται στη νηπιακή ηλικία, είναι απόλυτα θεμιτό. Ένας γονιός υποστηρίζει μάλιστα ότι έχει βρει μια ενδιάμεση λύση, ώστε να δείχνει στα παιδιά του ότι ενδιαφέρεται για τις δραστηριότητές τους χωρίς όμως να συμμετέχει ενεργά σε αυτές: «Τα παρακολουθώ να κάνουν κάτι και τους ζητάω να μου μιλήσουν γι’ αυτό».
Ένας άλλος θυμάται ότι όταν εκείνος ήταν παιδί, οι γονείς του δεν συνήθιζαν να παίζουν μαζί του: «Από πολύ μικρή ηλικία φρόντιζα να βρίσκω κάτι να απασχολούμαι. Δεν λέω ότι είναι ιδανικό, αλλά αυτό έκανε πραγματικά ξεχωριστές τις στιγμές που παίζαμε όλοι μαζί».
Ένας άλλος θυμάται ότι όταν εκείνος ήταν παιδί, οι γονείς του δεν συνήθιζαν να παίζουν μαζί του: «Από πολύ μικρή ηλικία φρόντιζα να βρίσκω κάτι να απασχολούμαι. Δεν λέω ότι είναι ιδανικό, αλλά αυτό έκανε πραγματικά ξεχωριστές τις στιγμές που παίζαμε όλοι μαζί».
Άλλοι του πρότειναν ένα άρθρο της παιδαγωγού και μητέρας τριών παιδιών Susie Allison, η οποία εξηγεί ότι το παιχνίδι είναι θεμελιώδους σημασίας για την ανάπτυξη των παιδιών. Μεταξύ άλλων, τους διδάσκει την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική ευφυΐα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά αλλά και να κατανοήσουν καλύτερα τα δικά τους συναισθήματα. Αλλά ακόμα και το μοναχικό παιχνίδι παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός παιδιού, λέει η ειδικός.
Μια άλλη μαμά είπε στον πατέρα: «Όχι απλά είναι εντάξει να αρνείσαι να παίζεις όταν δεν το απολαμβάνεις, αλλά είναι και σημαντικό τα παιδιά να απολαμβάνουν κάποιο χρόνο παιχνιδιού χωρίς την παρέμβαση των γονέων. Υπάρχουν άλλωστε και εναλλακτικοί τρόποι να είμαστε μαζί με τα παιδιά μας», όπως με υπαίθριες αθλητικές δραστηριότητες, με χειροτεχνίες, με την ανάγνωση ενός βιβλίου αλλά και παροτρύνοντάς τα να μας βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού.
