Η Roz Warren, αρθρογράφος σε διάφορα μέσα όπως οι New York Times και συγγραφέας του βιβλίου «Our Bodies, Our Shelves: A Collection Of Library Humor» μοιράζεται την εμπειρία της, με ειλικρίνεια και χιούμορ, για την «ανακύκλωση» των σχέσεων. Γιατί, όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά, «ό,τι δεν χρειάζεται πια μια γυναίκα μπορεί να είναι θησαυρός για μια άλλη».
Όπως γράφει: «Ήμουν η δεύτερη σύζυγος του Rick. Ήμασταν μαζί 20 χρόνια, τα τελευταία 12, παντρεμένοι. Στεναχωριέμαι που ο γάμος μας πήγε κατά διαόλου, αλλά έτσι έπρεπε. Δεν είχαμε καμιά δουλειά να παντρευτούμε εξαρχής. Δεν ήταν ο κατάλληλος για μένα. Δεν φταίει αυτός: κανένας δεν είναι κατάλληλος για μένα.
»Λένε ότι για κάθε κατσαρόλα υπάρχει ένα καπάκι, αλλά είμαι ανάμεσα σε εκείνες που έπρεπε να παραμείνουν single. Μια μάλλον μονοκόμματη συσκευή, σαν εσπρεσσιέρα. Μια σόλο περφόρμανς. Και κατά βάθος, το ήξερα πάντα».
Όταν όμως άρχισε να την προειδοποιεί το βιολογικό ρολόι της ότι ο χρόνος της για τεκνοποίηση τελειώνει, κάπου μετά τα 32 χρόνια της, όταν οι στατιστικές ήταν εναντίον της, αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει μητέρα. Η λαχτάρα της μητρότητας «έγινε κύμα που έπνιξε μέσα μου τη φωνή της λογικής και παρόλο που κάτι μέσα μου έλεγε ότι κάνω ένα μεγάλο λάθος, έκανα πρόταση γάμου στον επί μακρόν σύντροφό μου. Ακριβώς, εγώ του έκανα πρόταση γάμου. Οπότε μπορεί να πει κάποιος ότι το λάθος ήταν δικό μου. Από την άλλη όμως, κι εκείνος απάντησε το ναι».
Ακόμα και αν έβλεπε τα προειδοποιητικά σημάδια από τον γάμο τους, ακόμα και αν θυμόταν τη φράση της Nora Ephron «ποτέ μην παντρευτείς κάποιον από τον οποίο θέλεις να πάρεις διαζύγιο», τα πρώτα χρόνια κύλησαν καλά, παρά την προφανή ασυμβατότητά τους, κατά την αρθρογράφο. Κατάφεραν μάλιστα να μεγαλώσουν τον γιο τους με μεγάλη επιτυχία αφού «μπορεί να μην είμαι καλή σύντροφος, αλλά είμαι καλή μητέρα – και ο Rick καλός πατέρας».
Αλλά επρόκειτο για το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου χωρισμού έτσι ο Rick βρέθηκε να αναζητά σύντροφο σε μια εφαρμογή γνωριμιών, όπου γνώρισε μια γυναίκα, που ερωτεύτηκε τρελά. «Και παρόλο που δεν είχε καταφέρει να φωτίσει τη δική μου ζωή, την έκανε να λιώνει. Και ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν εκείνος. Ήταν η αδερφή ψυχή του. Έμοιαζαν ακόμα και στην εξωτερική εμφάνισή τους».
Όπως προσθέτει η ίδια: «Αν το μετανιώνω; Πλάκα μου κάνετε; Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη. Όταν βγάζεις από την πρίζα μια σχέση που άντεξε δύο δεκαετίες, δεν μπορεί παρά να νιώθεις τύψεις. Αλλά για μένα ο επόμενος γάμος του Rick ήταν μια ανακούφιση. Παραδέχομαι πλέον ότι ο δικός μας ήταν ένα μεγάλο λάθος. Και στους δυο μας άξιζε κάτι καλύτερο. Και στον γιο μας άξιζε να γνωρίζει ότι δεν είναι έτσι οι ευτυχισμένοι γάμοι.
»Πλέον, με τον Rick έχουμε μια φιλική σχέση. Ό,τι απολάμβανα στον άντρα που παντρεύτηκα -την ευφυΐα του, το χιούμορ του, την τρυφερότητά του, την αισιοδοξία του- συνεχίζω να τα απολαμβάνω μαζί του.
»Έμαθα όμως ότι κάποιοι άντρες είναι καλύτεροι όταν δεν είσαι παντρεμένη μαζί τους. Και ο Rick είναι καλύτερος ως πρώην σύζυγος.
»Αν λοιπόν τυχαίνει να είστε παγιδευμένες σε έναν κακό γάμο, ακολουθήστε τη συμβουλή που και αποδράστε. Αν όχι για το δικό σας καλό, τότε για το δικό του. Είναι ο μόνος τρόπος να βρει μια εκπληκτική σύζυγο, όπως του αξίζει. Κάντε τη χάρη, στον καημένο. Πηγαίνετέ τον στον κάδο ανακύκλωσης, σήμερα κιόλας».
