Μπορεί να μην υπάρχουν μαγικές λύσεις, αλλά αυτή η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα social media είναι εύκολη, γρήγορη και έχει πραγματικά αποτελέσματα. Δεν το λέμε μόνο εμείς αλλά και η Madeleine Aggeler, δημοσιογράφος σε θέματα wellness στην Guardian, η οποία αποφάσισε να αρχίσει να βάζει διάφορους χρήστες στο mute.
Η διαδικασία είναι διαφορετική ανάλογα με την πλατφόρμα – η λειτουργία που επιλέγουμε μπορεί να ονομάζεται mute, snooze ή unfollow, αλλά σε κάθε περίπτωση σιγά σιγά «καθαρίζει» το news feed μας από αναρτήσεις ανθρώπων που μας χαλούν για οποιονδήποτε λόγο την ημέρα, αλλά ίσως να μη θέλουμε να κάνουμε unfriend.
«Έχω κάνει mute σε αρκετούς ανθρώπους. Σε κάποιους δεν θέλω να κάνω unfollow. Σε άλλους έχω κάνει και unfollow και mute, γιατί μπορεί κάποιος άλλος να αναδημοσιεύσει κάτι δικό τους και να ταράξει το γαλήνιο timeline μου. Ένας από αυτούς είναι ένας ημι-διάσημος που μου είχε φερθεί με αγένεια πριν από πολλά χρόνια για ένα θέμα δουλειάς, ενώ ένας άλλος ήταν αγενής σε φίλο μου. Υπάρχει ένας πρώην μου και κάποιος άλλος που επιδεικνύεται με έναν τρόπο που θέλω να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
»Όλοι αυτοί έβγαζαν τον χειρότερο εαυτό μου. Όταν έβλεπα τις αναρτήσεις τους, ένιωθα θυμό, κακία και μικρότητα. Αναρωτιόμουν πόσο θα κόστιζε να αγοράσω πινακίδες και να τις τοποθετήσω σε κεντρικούς δρόμους που θα έλεγαν με λεπτομέρειες πόσο απαίσιοι είναι.
«Όλοι αυτοί έβγαζαν τον χειρότερο εαυτό μου. Όταν έβλεπα τις αναρτήσεις τους, ένιωθα θυμό, κακία και μικρότητα. Αναρωτιόμουν πόσο θα κόστιζε να αγοράσω πινακίδες και να τις τοποθετήσω σε κεντρικούς δρόμους που θα έλεγαν με λεπτομέρειες πόσο απαίσιοι είναι».
»Ευτυχώς, δεν χρειάζεται πλέον να τους σκέφτομαι γιατί τους έχω κάνει mute σχεδόν σε όλες τις πλατφόρμες. Αν δεν τους φέρει κάποιος άλλος στη συζήτηση, συνήθως ξεχνάω ότι υπάρχουν. Τους έχω ξεχορταριάσει από τον πλούσιο κήπο του μυαλού μου».
Την εμπειρία της επιβεβαιώνει και η Bailey Parnell, ιδρύτρια και πρόεδρος του Κέντρου Ψηφιακής Ευεξίας: «Όταν βάζεις στο mute λογαριασμούς που σε αναστατώνουν συστηματικά θέτεις όρια για να δημιουργήσεις ένα πιο υγιές ψηφιακό περιβάλλον. Με αυτό τον τρόπο προστατεύεις την ψυχική υγεία σου ενώ παράλληλα διατηρείς τα κοινωνικά και επαγγελματικά δίκτυά σου».
Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Μάλιστα κάποιες αναρτήσεις που μας ενοχλούν μπορεί να μας δίνουν και ικανοποίηση, όσο αντιφατικό αν μοιάζει κι αυτό. «Στο τέλος ενός δυνατού συναισθήματος μπορεί να ακολουθήσει μια έκρηξη ντοπαμίνης» όπως σχολιάζει η θεραπεύτρια τραύματος Monica Amorosi. «Αν η ζωή μας είναι μονότονη, αν δεν έχουμε αρκετά ερεθίσματα, αισθανόμαστε ανία ή απογοήτευση, η κατανάλωση του συγκεκριμένου υλικού μπορεί να γίνει ένα είδος διασκέδασης ή αντιπερισπασμού» προσθέτει η ειδικός.
«Αν η ζωή μας είναι μονότονη, αν δεν έχουμε αρκετά ερεθίσματα, αισθανόμαστε ανία ή απογοήτευση, η κατανάλωση του συγκεκριμένου υλικού μπορεί να γίνει ένα είδος διασκέδασης ή αντιπερισπασμού»
Η ίδια συμβουλεύει επίσης να μη φτάσουμε σε σημείο να αποκλείσουμε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη ή ειδησεογραφία που βρίσκουμε δυσάρεστη, γιατί έτσι μπορεί να βρεθούμε κλεισμένοι σε μια «φούσκα άγνοιας». Από την άλλη, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα social media κυρίως ως μια άμεση πηγή θετικής ενημέρωσης, εκπαίδευσης και διασύνδεσης με ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζουμε.
Με αυτή τη λογική, το mute είναι προτιμότερο να επιλέγεται για ανθρώπους που μας εκνευρίζουν καθημερινά χωρίς να μας προσφέρουν τίποτα – για έναν συνάδελφο, για παράδειγμα, που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να καυχιέται για το πόσο σπουδαίος είναι. Αναρτήσεις που αν καταφέρουμε να αποφύγουμε κερδίζουμε, όπως σχολιάζει η δημοσιογράφος «τα πέντε με δέκα λεπτά που θα έχανα κάνοντας screenshot και στέλνοντάς το σε φίλους για να παραπονεθώ».
Όπως καταλήγει η Aggeler: «Δεν είναι ότι κάνω κάτι με τον χρόνο που κερδίζω από το κουτσομπολιό για τους ανθρώπους που έχω βάλει στο mute. Αλλά είναι ωραίο που, κάποιες μέρες, εξασφαλίζω τουλάχιστον πέντε πιο ευχάριστα λεπτά. Γι’ αυτό, κάντε ελεύθερα και συχνά mute. Και αν δεν συμφωνείτε μαζί μου, κάντε και σε εμένα mute. Δεν θα το μάθω ποτέ!».
