Ζούμε την εποχή της τεχνολογίας και πολύ συχνά αυτό από μόνο του στέκεται μεγάλο εμπόδιο στην προσπάθειά μας να αποσυνδεθούμε από τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα mail μας αλλά και σε όλες τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που μας κρατούν συνδεδεμένους όχι μόνο με φίλους και συγγενείς. Συχνά πέφτουμε στην παγίδα να απαντάμε σε επαγγελματικά μηνύματα σε ώρες που κανονικά θα έπρεπε να αφιερώνουμε στην ξεκούρασή μας. Το ένα φέρνει το άλλο και τελικά καταλήγουμε να κάνουμε δουλειά και εκτός γραφείου, σε άστατες ώρες και ημέρες. Γιατί μας συμβαίνει αυτό; 4 είναι οι πιθανές απαντήσεις.
Η ανασφάλεια για τις ικανότητές μας
Όλοι έχουμε αυτή τη διαρκεί ανάγκη να δείχνουμε πόσο καλοί είμαστε σε αυτό που κάνουμε, ειδικά στο αφεντικό μας. Το να δείχνουμε όμως τόση μεγάλη αφοσίωση στα καθήκοντά μας καμιά φορά κρύβει και την αβεβαιότητα που έχουμε για ακριβώς αυτό. Σε αυτό μπορούν να φταίνε βέβαια και κάποια στερεότυπα. Αν παράδειγμα η δουλειά μας είναι σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον ή είμαστε πολύ καινούργιες στο πόστο, έχουμε μεγαλύτερο άγχος να δείξουμε τι αξίζουμε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να “εγκλωβιζόμαστε” πιο εύκολα.
Ο φόβος να μην αναγνωριστούμε
Αν το περιβάλλον στο οποίο δουλεύουμε είναι τρομερά ανταγωνιστικό ή αυτό το χαρακτηριστικό είναι έντονο στο χαρακτήρα μας τότε ο φόβος ότι δεν θα αναγνωριστεί αυτό που κάνουμε καραδοκεί. Για να τον εξαλείψουμε μπαίνουμε στη διαδικασία να δουλεύουμε ασταμάτητα για να φτάσουμε κάθε φορά όσο πιο μακριά γίνεται. Πιο μακριά κι από το μακριά. Η πίεση προκύπτει καμιά φορά κι από το γεγονός ότι κοιτάμε αν οι συνάδελφοί μας πήραν προαγωγή ή αύξηση. Φυσικά, θέλουμε κι εμείς άρα αυτό που σκεφτόμαστε για να το πετύχουμε είναι ότι πρέπει να δουλέψουμε ακόμα σκληρότερα.
Η δυσκολία στο να λέμε “όχι”
Το αφεντικό μας δίνει ένα καινούργιο Project ενώ ήδη έχουμε άλλα σε εκκρεμότητα. Οι συνάδελφοι ζητούν βοήθεια σε διάφορα ζητήματα κι εμείς σπεύδουμε. Το αποτέλεσμα είναι να φορτώνουμε το πρόγραμμά μας με εκκρεμότητες που πολλές φορές δεν είναι καν δικής μας ευθύνης. Όλα αυτά επειδή δυσκολευόμαστε να πούμε όχι. Το να βάζουμε όρια είναι η μεγαλύτερή μας ευθύνη κι αν αρχίσουμε να το κάνουμε ΄΄ισως καταφέρουμε να μην πελαγώνουμε με δουλειές την ώρα που οι άλλοι απολαμβάνουν το χρόνο τους επειδή μας “πάσαραν” τη δική τους ευθύνη.
Η τελειομανία
Μια κατηγορία ανθρώπων που είναι καταδικασμένη να δουλεύει πάντα παραπάνω από κάθε άλλο και να μην σταματά ούτε τα Σαββατοκύριακα αν πρόκειται για ένα σημαντικό project. Αυτή η ανάγκη μας όμως να θέλουμε να είμαστε πάντα οι καλύτεροι κρύβει σημάδια άγχους. Θα πρέπει να βρούμε γιατί μας αγχώνει κάθε μας εργασία και να επικεντρωθούμε στον περιορισμό του άγχους. Αλλιώς δεν θα είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι και θα συνεχίζουμε να δουλεύουμε πάνω στο ίδιο πράγμα χωρίς όρια.
