Οι δυο καλοκαιρινές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και σε θέατρα της περιφέρειας, θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους στο Σχολείον της Αθήνας (Πειραιώς 52 Μοσχάτο). Δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο αθηναϊκό κοινό να γνωρίσει την ανοιχτή σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Πέρσες του Αισχύλου
9 – 13 Σεπτεμβρίου και 1, 2, 3, 4 Οκτωβρίου στο Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά
Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που επιχειρεί εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής αποστολής. Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό. Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη, αρχηγού της εκστρατείας, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά. Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.
Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού, που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς. Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου, ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου Κοστούμια: Εύα Νάθενα Μουσική: Γιώργος Πούλιος Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου Βοηθός σκηνοθέτη: ΝουρμάλαΉστυ Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Αγγελος Παναγόπουλος Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Διανομή Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας Δαρείος: Νίκος Καραθάνος Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης
Χορός: Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις
Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης
Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου
Να σημειωθεί ότι θα πραγματοποιηθούν δύο παραστάσεις των Περσών (22 & 23 Σεπτεμβρίου) στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας ως εναρκτήρια εκδήλωση των επετειακών εκδηλώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για τη συμπλήρωση 2.500 ετών από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη μάχη των Θερμοπυλών.
Λυσιστράτη του Αριστοφάνη
16 έως 27 Σεπτεμβρίου (εκτός 21 & 22/9) στο Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου, η Αθήνα και η Σπάρτη συνεχίζουν έναν πόλεμο που φαίνεται να μην έχει τέλος. Οι ανθρώπινες απώλειες και οι καταστροφές βαίνουν αμείωτες και από τις δύο πλευρές, ενώ κάθε προσπάθεια ειρήνης έχει αποτύχει. Η Αθηναία Λυσιστράτη όμως δεν απελπίζεται και προτείνει ένα ανορθόδοξο σχέδιο για την παύση των εχθροπραξιών. Μαζί με τη Λαμπιτώ, την επικεφαλής των γυναικών της Σπάρτης, κηρύσσουν πάνδημη και αυστηρή σεξουαλική αποχή των γυναικών, με στόχο να οδηγήσουν τους άντρες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σε συνθηκολόγηση και σύναψη ειρήνης. Η Λυσιστράτη ενισχύει το σχέδιό της εμποδίζοντας την πρόσβαση των ανδρών στο δημόσιο ταμείο, που φυλάσσεται στην Ακρόπολη, εγκαθιστώντας εκεί μια ομάδα φρούρησης από ηλικιωμένες γυναίκες. Παρά τις ποικίλες κωμικές αντιδράσεις, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, το ειρηνευτικό σχέδιο φαίνεται να αποδίδει καρπούς και η στρατηγική της Λυσιστράτης αποδεικνύεται αποτελεσματική. Η ειρήνη δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή μιας νέας και όμορφης γυναίκας, της Συμφιλίωσης, που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα των εορτασμών μέσα στην Ακρόπολη.
Ταυτότητα Παράστασης Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος Σκηνικά: ΟλγαΜπρούμα Κοστούμια: Άγγελος Μέντης Μουσική: Κατερίνα Πολέμη Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη Βοηθός Σκηνογράφου: Ηρώ Κορωνίδη Βοηθός Ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου
Διανομή (αλφαβητικά) Χορός Ανδρών: Πάρης Αλεξανδρόπουλος Λαμπιτώ: Βίκυ Βολιώτη Καλονίκη: Στεφανία Γουλιώτη Χορός Ανδρών: Βαγγέλης Δαούσης Γυναίκα Δραπέτης, Χορός Γυναικών: Δάφνη Δαυίδ Σπαρτιάτης: Στέλιος Ιακωβίδης Πρόβουλος: Γιάννης Κότσιφας Βοιωτή, Χορός Γυναικών: Νεφέλη Μαϊστράλη Χορός Ανδρών: Γιώργος Ματζιάρης Κορίνθια, Χορός Γυναικών: Ελπίδα Νικολάου Μυρρίνη: Αγορίτσα Οικονόμου Λυσιστράτη: Βίκυ Σταυροπούλου Κινησίας: Νίκος Ψαρράς
Συμμετέχει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
