Aυτή είναι η υπόσχεση που δίνει η λογική τού να σηκώνεσαι από το κρεβάτι πολύ πριν χαράξει, μια ιδέα που τα τελευταία χρόνια πλασάρεται ως το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου αν θες να μπεις στο κλαμπ των εξωφρενικά επιτυχημένων ανθρώπων που έχουν όλοι την ίδια (πάρα πολύ πρωινή) συνήθεια.
Από τον CEO της Apple Τιμ Κουκ, που ξυπνά στις 03.45, μέχρι τη Μισέλ Ομπάμα, που στις 04.30 βρίσκεται ήδη στο γυμναστήριο, και την Άννα Γουίντουρ, που στις 05.45 παίζει τένις, ή από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, που κοιμόταν με τα ρούχα για να σηκωθεί στις 05.00 έτοιμος για δουλειά, μέχρι τον Χαρούκι Μουρακάμι, που όταν γράφει ξυπνά στις 04.00, τα εξωφρενικά επιτυχημένα πρωινά πουλιά αποδίδουν ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικότητάς τους στο ασκητικής πειθαρχίας ξύπνημα πολύ πριν χαράξει ο ήλιος.
Η ώρα που προγραμματίζουν το ξυπνητήρι τους οι σούπερ σταρ του είδους τους είναι το «μυστικό» που εμφανίζεται στην ιντερνετική αναζήτηση «πώς να γίνεις σαν και αυτούς». Η λογική, σε πολύ γενικές γραμμές, είναι ότι προσθέτοντας δύο έξτρα ώρες στην ημέρα, όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται, παίρνουν το προβάδισμα, αυξάνουν την παραγωγικότητά τους και χαρίζουν στον εαυτό τους το αίσθημα ότι έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους εφόσον κατάφεραν να υπερνικήσουν την ανθρώπινη, ενστικτώδη επιθυμία να παραμείνουν λίγο ακόμα στο κρεβάτι τους.
Ο σταρ του ΥouΤube Κέισι Νέιστατ είναι ένθερμος οπαδός της θεωρίας και ξυπνά κάθε μέρα στις 04.40, αξιοποιώντας τις δύο πρώτες ώρες της ημέρας του για να εργαστεί απερίσπαστος στον υπολογιστή του, ενώ ο προγραμματισμός του 24ώρου του είναι αυστηρός και απαρέγκλιτος και περιλαμβάνει jogging, γραφείο, συναντήσεις, τέσσερις ώρες με την οικογένεια, γυμναστήριο και ύπνο στις 23.00. Σκληρό έως ακατόρθωτο παράδειγμα για τους περισσότερους από εμάς που θέλουμε να δούμε μια σειρά στο Νetflix ή να πιούμε ένα ποτήρι κρασί παραπάνω κουβεντιάζοντας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πολλοί δεν θα επιχειρήσουν να το μιμηθούν.
Όχι τυχαία, το βιβλίο του Ρόμπιν Σάρμα Το κλαμπ των 5 π.μ. (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα) έχει πουλήσει 15 εκατομμύρια αντίτυπα σε 75 χώρες – αν υπάρχει τρόπος να βρεθούν στο ίδιο κλαμπ με τη Μισέλ Ομπάμα και τους μεγαλύτερους CEO του πλανήτη, πολλοί θα δοκιμάσουν τα πάντα, ακόμα και αν η εκλεκτική συγγένεια αφορά τη ρύθμιση του ύπνου. Η προσέγγιση του Σάρμα, παγκοσμίως κορυφαίου συμβούλου σε θέματα προσωπικής επιτυχίας και καλλιέργειας ηγετικών ικανοτήτων, είναι ελαφρώς διαφορετική, αλλά το πολύ πρωινό ξύπνημα παραμένει το βασικό συστατικό της συνταγής της επιτυχίας.
Τα μέλη του κλαμπ του Σάρμα πρέπει να σηκώνονται από το κρεβάτι με το που χτυπά το ξυπνητήρι, στις 04.45, χωρίς να διανοηθούν καν να πατήσουν το snooze που στη συγκεκριμένη «αίρεση» είναι περίπου κολάσιμη αμαρτία. Η επόμενη ώρα δεν αφιερώνεται στη δουλειά, αλλά χωρίζεται σε τρία ιερά μέρη: 20΄ κίνησης και έντονης σωματικής άσκησης, 20΄ διαλογισμού ή ημερολογίου και 20΄ αφιερωμένα στην πνευματική εξέλιξη, όπου κανείς μπορεί να «ακούσει ένα πρόγραμμα περί ηγετικών ικανοτήτων ή ένα audiobook». Μετά από αυτή τη μία ώρα αυτοσυγκέντρωσης, σκέψης και γυμναστικής, η θεωρία λέει ότι κάποιος μπορεί να προγραμματίσει ιδανικά τη μέρα του, που περιλαμβάνει 90 λεπτά εντατικής εργασίας και δεκάλεπτα διαλείμματα όπου «το μυαλό μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερα». Η λιγότερο απαιτητική εργασία γίνεται το απόγευμα, λίγο πριν από την επιστροφή στο σπίτι και την ενασχόληση με «χαρούμενες δραστηριότητες» (όπως ο χρόνος με την οικογένεια ή οι περίπατοι στη φύση και φυσικά όχι η τηλεόραση) που δεν πρέπει να διαρκούν πολύ, καθώς στις 21.30 πρέπει να βρίσκεται ήδη στο κρεβάτι.
Ο συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι πρόκειται για το πιο ευχάριστο πρόγραμμα στον κόσμο, αλλά υπόσχεται πως το σώμα συνηθίζει τη νέα ρύθμιση και όταν αυτό συμβεί, το άτομο είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των δυνατοτήτων του, να αναπτύξει ικανότητες στο έπακρο, να επιτύχει τους στόχους του πιο εύκολα. Ο αυτοέλεγχος, η αυτοπεποίθηση και ο έξτρα ιδιωτικός πρωινός χρόνος χωρίς περισπασμούς είναι γενικά οι πυλώνες της φιλοσοφίας όσων ακολουθούν τη θεωρία του πολύ πρωινού ξυπνήματος και είναι αρκετά πειστικοί, και στην πραγματικότητα απείρως πιο υγιεινοί από άλλες καθημερινές συνήθειες που επαναλαμβάνουμε μηχανικά και καταναλώνουν χρόνο και ενέργεια που κανείς δεν διαθέτει σε περίσσευμα. Η αποσύνδεση από το Διαδίκτυο το (πολύ) πρωί και το βράδυ πριν από τον ύπνο, που περιλαμβάνεται στις γενικές οδηγίες, είναι ένα τέτοιο καλό παράδειγμα, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η ενασχόληση με το κινητό πριν από τον ύπνο σχετίζεται με την αϋπνία και την κατάθλιψη.
Όσοι άλλαξαν το βιολογικό τους ρολόι και έμαθαν να ξυπνούν πολύ νωρίς ξαφνιάστηκαν ανακαλύπτοντας ότι είχαν χρόνο να γυμναστούν και ότι τελείωναν τη σημαντική δουλειά πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι πριν, χάνοντας πολύ λιγότερο χρόνο σε άσκοπες δραστηριότητες και ατέλειωτο χάζι στα social media. Ασφαλώς, όμως, δεν πρόκειται για μια πρακτική που ταιριάζει σε όλους και δεν πειράζει, καθώς δεν υπάρχει καμία μελέτη στον κόσμο που να συνδέει το πρωινό ξύπνημα με καλύτερο κοινωνικοοικονομικό στάτους έναντι του κάπως πιο αργοπορημένου. Αντίθετα, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του «χρονότυπο», ήτοι το δικό του βιολογικό ρολόι που έχει συγκεκριμένες βασικές ρυθμίσεις και δεν σηκώνει τεράστιες αλλαγές. Κάποιοι είναι πρωινοί τύποι, άλλοι δεν είναι σε θέση να σχηματίσουν κανονική πρόταση πριν από τις 10.00 και κανείς δεν είναι παραγωγικός (ούτε καν υγιής) όταν δεν κοιμάται αρκετά – οποτεδήποτε μέσα στο 24ωρο. Το «κλαμπ των 5 π.μ.» είναι μια πολύ ωραία ιδέα, αλλά όχι δόγμα. Μπορείς να είσαι επιτυχημένη και χωρίς να ξυπνάς για πρωί στη μέση της νύχτας, γιατί ρεαλιστικά μιλώντας, ειδικά αν έχεις παιδιά, είναι πρακτικά αδύνατον να κοιμάσαι πριν από αυτά. Αρκεί να αξιοποιείς τα πρωινά σου όσο πιο συγκεντρωμένα και παραγωγικά γίνεται. Είτε σαν τον Τιμ Κουκ, που ξυπνά πριν από τις 04.00, είτε σαν Μαρκ Ζάκερμπεργκ, που σηκώνεται στις 08.00.
