Από την Έλενα Μπακόλα
Pretty privilege, thin privilege και άλλα, έχει γεμίσει ο τόπος με έννοιες – διχασμούς που για άλλη μία φορά βασίζονται σε μια αξιολόγηση των ανθρώπων με βάση τα στερεότυπα ομορφιάς και τίποτα περισσότερο. «Γιατί δεν μπορούμε απλά να υπάρχουμε;» ρωτούν όσοι πασχίζουν όχι να νιώσουν εκλεκτοί κανενός αλλά ελπίζουν ότι κάποια μέρα ίσως θα επιτευχθεί το λεγόμενο body neutrality, η ουδετερότητα της ύπαρξης ανεξαρτήτως κιλών και βάρους. Όμως, η αναγνώριση των όρων αυτών, όσο και των καταστάσεων που αντικατοπτρίζουν είναι πραγματικά απαραίτητη ώστε να δοθεί χώρος ύπαρξης και περιθώριο ανάσας για τα άτομα στην άλλη πλευρά του φάσματος. Μέχρι να καταρεύσει το φάσμα τουλάχιστον.
Thin privilege ή αλλιώς προνόμιο λεπτότητας είναι η ευγενική και ευγενικότερη μεταχείριση των ανθρώπων με βάση το πόσο αδύνατοι είναι, το πόσο κοντά είναι στο λεπτό πρότυπο ομορφιάς που έχει σφυρηλατηθεί για λόγους εντελώς έξω από εμάς. Κάποιοι τους αποκαλούν οικονομικούς, άλλοι κοινωνικούς, εγώ απλά τους αποκαλώ ξένους. Ενώ ο κόσμος μας, έχει βαφτίσει κάθε μέγεθος, έχει γεννήσει ένα νέο ενδυματολογικό λεξιλόγιο και η μόδα είναι πιο προσβάσιμη από ότι υπήρξε ποτέ πριν (και ακόμα υπάρχουν χιλιόμετρα να διανυθούν) ένας άνθρωπος που θα μεταβεί από την μία κατηγορία βάρους στην άλλη (από plus σε mid σε small) θα δει τον κόσμο του να αλλάζει. Και το λέω γιατί τον είδα και εγώ να μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια μου όταν έχασα δεκαέξι κιλά.
Ξαφνικά άνθρωποι θα χαμογελάνε στον δρόμο σε αυτόν τον νέο εαυτό. Εάν είναι σε εφηβική και προεφηβική ηλικία θα δει το bullying και το σχολικό εκφοβισμό να εξατμίζονται. Δεν θα πρέπει να πείσει κανένα ότι τρώει από πείνα και όχι λαιμαργία. Ξαφνικά θα βρει ένα νέο λεξιλόγιο για τα χόμπι του. Εάν διαβάζει πολύ, είναι άτομο μελετηρό και όχι «nerd». Άλλωστε ποιος δεν έχει δει την κλασική θεοποίηση της λεπτής μαθήτριας με τα γυαλιά, το πουκάμισο και την καρό φούστα στα 90s όπως ακριβώς το βιντεοκλίπ της Britney Spears; Είναι ένα κλισέ εδραιωμένο για κάποιο λόγο. Δύσκολα φαντάζομαι ένα δεύτερο «ozempic» να βρίσκεται σε έλλειψη επειδή κάνει τους ανθρώπους να παχαίνουν, μάλλον όποιος θα αποπειράτο κάτι τέτοιο με τα τωρινά δεδομένα θα χρεοκοπούσε. Και αυτό φανερώνει ότι πίσω από τις ταμπέλες και την εκπροσώπηση μεγεθών έχουμε δρόμο πολύ για την πραγματική αποδοχή των ανθρώπων.
Όταν λοιπόν κάποιος αποκτά το thin privilege, skinny privilege ή και γενικότερα pretty privilege θα έρθει ενώπιον μιας πολύ στενάχωρης πραγματικότητας. Θα καταλάβει ότι αυτά που έβλεπε από έξω είναι αλήθεια αλλά και ψέματα ταυτόχρονα. Θα συνειδητοποιήσει ότι δεν εξέλαβε κανένα απολύτως προνόμιο όπως παραπλανητικά δηλώνει το όνομα του κοινωνικού αυτού φαινομένου. Θα δει ότι απλά κρίθηκε «κοινωνικά άξιος» – από ποιον δεν έμαθα ποτέ- να έχει ανθρώπινη αντιμετώπιση από τους γύρω του. Δεν είναι ο κόσμος ευγενικότερος σήμερα, απλά δεν είναι αγενής και κακός όπως χτες. Δεν αποκτά thin privilege απλά σταματάει να είναι θύμα χονδροφοβίας. Αυτό είναι μια θλιβερή συνειδητοποίηση να έχει κανείς αλλά μπορεί να γίνει αφύπνιση.
Και τότε μπορεί να επαναπαυθεί στεκόμενος στη ευνοϊκότερη άκρη του βέλους το οποίο δεν τον σημαδεύει πια. Ή να καταστρέψει το τόξο πριν πληγωθούν άλλοι. Το να μιλάμε για την ύπαρξη του thin – skinny privilege ως κεκρυμμένη χονδροφοβία είναι μία απόπειρα να φανούμε γενναίοι και να κάνουμε το δεύτερο.
