H Ντεπ Χάαλαντ είναι από χθες και επίσημα η πρώτη ιθαγενής σε υπουργική θέση στις ΗΠΑ. Στην ορκωμοσία της για την θέση της Υπουργού εσωτερικών, την οποία τέλεσε η Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις, η κυρία Χάαλαντ πήγε ντυμένη με παραδοσιακή χρωματιστή φορεσιά τιμώντας τη φυλή της, Λαγκούνα Πουέμπλο, που ζει εδω και 35 γενιές στο Νέο Μεξικό. Μάλιστα, ανέβασε στα σόσιαλ μίντια και την πρετοιμασία της για αυτή την εμφάνιση, τραβώντας βίντεο να δένει τις λευκές ινδιάνικες μπότες της.
Την ίδια στιγμή στην Πελοπόνησσο, η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, Πρόεδρος της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”, πήρε μέρος σε εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του 1821, φορώντας κομμάτια τοπικής φορεσιάς, για να τιμήσει την συμβολή των Μανιατών στον Αγώνα για την Ελευθερία. Ηταν ένα μαύρο με χρυσό γιλέκο και ζώνη με κεντημένα μοτίβα και κρόσια από το Εθνογραφικό και Λαογραφικό Μουσείο Χρισσού και ένα πουκάμισο φτιαγμένο σε εργαστήριο ελληνικής παραδοσιακής φορεσιάς στον Πύργο Ηλείας. Στο χέρι της κρατούσε όχι μία από τις αναρίθμητες designer bags ξένων οίκων της συλλογής της, αλλά το αφιερωμένο στα 200 χρόνια της Εθνικής μας επετείου πουγκί με αναφορές στην στολή του εύζωνα, της ελληνικής εταιρείας πολυτελών αξεσουάρ, Callista Crafts -ένα κλείσιμο ματιού στις φασιονίστες που θα καταλάβουν. Το κάτω μέρος συμπλήρωναν σύγχρονα στοιχεία: μαύρο παντελόνι, στη flare γραμμή που προτιμά πάντα, ψηλοτάκουνες μαύρες μπότες και τα χαρακτηριστικά της μεγαλα μαργαριταρένια σκουλαρίκια. Το σύνολο το υποστήριζε άψογα η πάντα γυμνασμένη και λεπτή σιλουέτα της κυρίας Α.
Νομίζω ότι ήταν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις δημοσίων προσώπων στην Ελλάδα, που “μετέφρασε” την παράδοση με πρωτοτυπία και θηλυκότητα. Το λουκ της Γιάννας Αγγελοπούλου είναι ένα άριστο παράδειγμα διπλωματίας της μόδας που με άλλα λόγια σημαίνει να τιμάς τον τόπο που επισκέπτεσαι ή τον καλεσμένο σου. Το έκανε άριστα η Τζάκι Κένεντι τόσο σε ταξίδια όσο και σε δεξιώσεις ξένων ηγετών στον Λευκό οίκο, το έκανε και η Μαρέβα Μητσοτάκη με ευρωπαική αυτοπεποίθηση (μερικά πολύ cool παντελόνια στο Παρίσι), χωρίς να καταφύγει στην “γυναικουλίστικη” εκδοχή της πρώτης κυρίας με φουστάνια και γοβίτσες. (Βέβαια κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το εξαιρετικό στυλ της Μαρέβας, την φλόμωσαν στο “υπέρκομψη” με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι haters και τώρα να φοβάσαι να γράψεις ότι είναι κομψή –γιατί είναι.)
Για να επανέλθω όμως στην μανιάτικη εμφάνιση της Γιάννας, είναι και μια καλή ευκαιρία για προβληματισμό. Οπως οι Σκωτσέζοι φορούν το κιλτ σε επίσημες τελετές, όπως η κυρία Χάαλαντ τίμησε τους ινδιάνους προγόνους της στην ορκωμοσία της ως Υπουργός, των ΗΠΑ, γιατί κι εμείς να μην φέρουμε περήφανα, σε ειδικές περιστάσεις, την τέχνη και τα χρώματα της ιστορίας μας;
Είμαστε πια ένα έθνος αρκετά ώριμο ώστε να μην νιώθουμε κόμπλεξ όταν εκθέτουμε τα φολκλόρ στοιχεία μας. Και είμαστε ένα έθνος που αρχίζει να καταλαβαίνει πια ότι είναι μόνο προς όφελός μας να κάνουμε αυτή την ελληνικότητα “brand” και παρακαταθήκη για το μέλλον. Οχι με τον κιτς τρόπο των ευτελών σουβενίρ που μαζεύουν σκόνη στα τουριστικά είδη (που ακόμη και αυτά έχουν απενοχοποιηθεί τα τελευταία “χίπστερ” χρόνια), αλλά με την διατήρηση και ανάδειξη της εξαιρετικής μας αριστοτεχνίας. Η μόδα είναι ένα καλό σημείο αφετηρίας. Και οι ξένοι το έχουν καταλάβει ήδη.
Πριν από λίγο καιρό, η καλλιτεχνική διευθύντρια του οίκου Dior Μαρία Γκράτσια Κιούρι γύριζε την ελληνική Περιφέρεια, από τον Εβρο ως την Κρήτη και το Μέτσοβο αναζητώντας υφάντρες με αργαλιούς και άλλες ειδικότητες για την προμήθεια χειροποίητων και σπάνιων κομματιών που θα χρησιμοποιήσει στις συλλογές της.
Πολλή δουλειά γίνεται ήδη και στο εσωτερικό προς αυτή την κατεύθυνση, από φορείς αλλά και μικρές επιχειρήσεις, καθώς στόχος μας δεν πρέπει είναι η μουσειακή διατήρηση των παραδόσεων αλλά η βιώσιμη ανάπτυξή τους: να έχουν παραγωγή, είτε ο πελάτης είναι γαλλικός οίκος είτε τα πολλά πλέον ελληνικά brand μόδας με ρούχα και αξεσουάρ. Να υπάρξει έστω και μια νέα κοπέλα που δεν θα νομίζει ότι το να δουλεύεις στη μόδα είναι να γίνεις ινφλουένσερ του ίνσταγκραμ αλλά είναι να δημιουργείς κάτι με τα χέρια σου, από το χωριό ή το νησί σου, που ίσως και να φτάσει στα ατελιέ υψηλής ραπτικής.
Αν το μανιάτικο λουκ Αγγελοπούλου βοηθά συμβολικά να συμβεί αυτό, τόσο το καλύτερο.
