Οι νέοι με μαύρο χρώμα δέρματος, έχουν αγκαλιάσει στην θεωρία και μόνο το σκεπτικό του body positivity που ενθαρρύνει τον κόσμο να αγαπάει τον εαυτό του και να αποδέχεται τα φυσικά του χαρακτηριστικά ως έχουν. Μακάρι αυτό το κίνημα να μπορούσε να επικρίνει τα μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς αλλά παράλληλα και να αγκαλιάσει όλα τα είδη των σωμάτων. Αντ’ αυτού, έχει στελεχωθεί από γυναίκες που υποστηρίζουν το συγκεκριμένο status quo με το να γιορτάζουν μόνο συμβατικά ελκυστικά σώματα και να «αστυνομεύουν» τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες μπορούν να τα αποκτήσουν.
Ενδεχομένως να προκαλεί έκπληξη, όμως η συζήτηση που κυριαρχεί στο συγκεκριμένο κίνημα αφορά στην πλαστική χειρουργική, που έγινε δημοφιλής μεταξύ των millenials με μαύρο χρώμα δέρματος. Κάποιοι από αυτούς επισκέπτονται το εξωτερικό για επεμβάσεις ή αναζητούν εναλλακτικές για να εξοικονομήσουν χρήματα. Υπάρχουν δύο πλευρές σε αυτή τη συζήτηση. Από τη μία υπάρχουν γυναίκες όπως η Cardi Β, οι οποίες είναι ειλικρινείς αναφορικά με τις πλαστικές που έχουν κάνει για να αποκτήσουν π.χ. σιλουέτα «κλεψύδρα». Τα είδωλα της ομορφιάς του «μαύρου» Instagram Amber Rose, Blac Chyna και Summer Walker, παραδέχθηκαν ότι έχουν προβεί σε πλαστικές με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η πλαστική χειρουργική δηλαδή, που κάποτε ήταν προνόμιο των λευκών και μάλιστα από εκείνα που παραμένουν κρυφά, πλέον αποτελεί τάση και μεταξύ των μαύρων millenials.
Στην αντίπερα όχθη στέκονται, εκείνες που κάνουν περισσότερο «θόρυβο» και επιμένουν ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν μόνο «φυσικά» σώματα. Ουσιαστικά εκμεταλλεύονται το νόημα του body positivity για να ντροπιάσουν άλλες γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της Cardi B, που χρησιμοποιούν χειρουργικές μεθόδους για να αποκτήσουν το σώμα «κλεψύδρα» που επιθυμούν. Οι #TeamNatural είναι εκείνες που υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι η ριάλιτι περσόνα Angela Simmons και οι ράπερς Doja Cat και Megan Thee Stallion -που και οι δύο αυτοχαρακτηρίζονται ως «φυσικές»- διαθέτουν τα ιδανικά κορμιά. Αλλά αυτές οι γυναίκες είναι έτσι κι αλλιώς ελκυστικές με επίπεδο στομάχι και στρογγυλά οπίσθια, ουσιαστικά όσοι υποστηρίζουν το #TeamNatural αρέσκονται στην ιεραρχία ομορφιάς που πάντα υπήρχε. Είναι ικανοποιημένοι με το να διατηρούν αυτό το «στενό» πρότυπο σε τέτοιο επίπεδο ώστε να βολεύει γυναίκες σαν αυτές, χωρίς φυσικά να αμφισβητούν ριζικά το ίδιο το πρότυπο.
Η τραγουδίστρια Lizzo για παράδειγμα, συχνά επαινείται ως εκπρόσωπος του plus size προτύπου στην ποπ κουλτούρα ως γυναίκα με μαύρο χρώμα δέρματος. Έχει καταφέρει να είναι σίγουρη για τον εαυτό της και «ορατή», παρά το μέγεθος της. Αλλά δεν έχω δει ποτέ κανέναν να κάνει τον κόπο να σχολιάσει εάν το σώμα της είναι «φυσικό». Και όταν δέχθηκε χοντροφοβικά σχόλια, το #TeamNatural δεν έσπευσε να την υπερασπιστεί ως όφειλε. Τα σώματα του… περιθωρίου -όσα είναι παχύσαρκα, με περίεργη κατασκευή ή ακόμη τρανς- έχουν ηχηρή απουσία από τη ρητορική των #TeamNatural. Θεωρείται τιμή σου να είσαι «φυσικός» αρκεί να πληροίς τις ιδανικές αναλογίες και προδιαγραφές. Πόσο βολικό, δε συμφωνείτε;
Όπως πολλά από τα πράγματα στα οποία πέφτουν με τα μούτρα οι millennials, η πλαστική χειρουργική έχει υπεραπλουστευθεί ως περιττή, αυτοεμμονική και επιβλαβής. Παρόλα αυτά, η συμβατική πλαστική χειρουργική είναι εξαιρετικά ασφαλής. Εννοείται πως ιστορίες φρίκης με γυναίκες που καταλήγουν παραμορφωμένες ή νεκρές, όταν υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις στη «μαύρη αγορά» γίνονται κατά καιρούς viral. Συχνά ο κόσμος γατζώνεται από αυτές, αντιμετωπίζοντας τις ως προειδοποίηση, ενώ μερικές φορές τις χρησιμοποιούν για να ντροπιάζουν δημόσια κάποιους άλλους. Αντί να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να επιλέγουν μόνο τις ασφαλείς επιλογές για πλαστικές, εκείνοι που αντιτίθενται σε αυτές τις διαδικασίες τις καταδικάζουν επειδή θέλουν να τις ακολουθήσουν.
Δε νομίζω πως οι γυναίκες που είναι απόλυτα αντίθετες με την πλαστική χειρουργική ανησυχούν για την υγεία των γυναικών ή την αυτοεκτίμησή τους. Πιστεύω ότι υποκινούνται από το φόβο ότι το προνόμιο της ομορφιάς τους – τα οφέλη που απολαμβάνουν επειδή ανταποκρίνονται στα πρότυπα αυτά χωρίς τη βοήθεια ενός γιατρού – κινδυνεύει. Εάν η ομορφιά εκδημοκρατίζεται από περισσότερους ανθρώπους που απλά πληρώνουν επεμβάσεις για να την κατακτήσουν, η γραμμή τερματισμού θα ωθείται πιο μακριά. Ωστόσο, η διατήρηση ενός συγκεκριμένου ιδανικού σωματότυπου και η ανταμοιβή του συνόλου των ανθρώπων που είναι πιο κοντά σε αυτό, δεν αποτελεί λύση. Αντιθέτως, αγκαλιάζοντας τη μοναδικότητα και την ποικιλία όσον αφορά στη γενικότερη αισθητική σε σχέση με το σώμα μας, μπορεί όντως να «σώσουμε» μακροπρόθεσμα την κατάσταση.
Στο μεταξύ, η έννοια της ομορφιάς τροφοδοτείται εν μέρει, από την αποκλειστικότητα. Εκείνοι οι σχετικά λίγοι που την έχουν, απολαμβάνουν το σεβασμό των άλλων. Είτε μας αρέσει είτε όχι, όλοι έχουμε πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα βάσει της εμφάνισής μας. Ενισχύουμε τον εαυτό μας με μακιγιάζ, πρόσθετα μαλλιά και ψεύτικα νύχια γιατί είμαστε όλοι υπό πίεση για να επιτύχουμε τα ανέφικτα πρότυπα της Beyoncé και των Kardashians. Προσαρμόζουμε το σώμα μας π.χ με κορσέδες και κολακευτικές επιλογές ρούχων. Αποκλείοντας την πλαστική χειρουργική ως περιττή και αφύσικη, χάνουμε τη γενικότερη εικόνα. Οι άνθρωποι με σώματα που έχουν ατέλειες γνωρίζουν καλά τις συνέπειες του να μη συμβαδίζει κανείς με τα συμβατικά πρότυπα φυσικής ομορφιάς. Τα σώματα μαύρου χρώματος περνούν από έλεγχο, στοχοποιούνται, γίνονται δέκτες βίας, χαρακτηρίζονται ως αφύσικα ή υπερβολικά και υπονομεύονται με στόχο την πολιτιστική ιδιοποίηση. Η χοντροφοβία, η τρανσοφοβία και οι διακρίσεις υπέρ των ατόμων που δε διαθέτουν κάποιου είδους αναπηρία είναι μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας, ειδικά για τις γυναίκες που δεν έχουν λευκό χρώμα δέρματος.
Κι ενώ ορισμένοι από εμάς επιλέγουμε ένα μονοπάτι ριζικής αυτοαποδοχής και απορρίπτουμε τα ιδεώδη ομορφιάς που μας έχουν πει ότι δεν έχουμε φτάσει, κάποιοι άλλοι στον αντίποδα, έχουμε βρει τρόπους να αξιοποιήσουμε αυτά τα πρότυπα για την επιβίωση και την επιτυχία μας. Υιοθετούμε πολύ συγκεκριμένες πρακτικές ομορφιάς, από ψεύτικες βλεφαρίδες μέχρι πρόσθετα ζυγωματικά ώστε να συμβαδίσουμε, να επιβιώσουμε και να ξεχωρίσουμε. Δεν υπάρχει καμία ντροπή σε καμία από αυτές τις επιλογές, δεδομένου του ότι τα συστήματα καταπίεσης πάντα θα αντιμετωπίζουν τα γυναικεία κορμιά με μαύρο δέρμα ως λιγότερο πολύτιμα από τα υπόλοιπα. Ένα κίνημα «φυσικού σώματος» που δε μας περιλαμβάνει όλους είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Πρέπει να δημιουργήσουμε χώρο για όλους. Είτε μετακινούνται με αναπηρική καρέκλα, είτε έχουν παχύσαρκο κορμί, σώμα στεγνό λόγω λιποαναρρόφησης ή υπερβολική, πλαστική «περιφέρεια», πρόσθετα οπίσθια και χείλη.
