Οταν πρόκειται για μωρά και πώς τα μεγαλώνουμε, όλα τα θέματα είναι λόγος διαφωνίας. Πώς τρώνε, πόσο τρώνε, αν αφήνουμε την τηλεόραση ανοιχτή και μετά δεν σκαμπάζουν μαθηματικά, αν τα θηλάσαμε και γιατί όχι, αν τα βαφτίσαμε Μάξιμο και Ελισάβετ και μετά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του ονόματος, αν τα εμβολιάσαμε ή προτιμήσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη τους με την πολιομυελίτιδα, πώς τα γεννήσαμε και αν κάναμε καισαρική από καθαρή τεμπελιά – ακόμα και πώς τα συλλάβαμε, αφού αν έχεις κάνει εξωσωματική μπορεί να ακούσεις ότι κακώς είσαι τόσο εγωίστρια με τα γονίδιά σου και έπρεπε να υιοθετήσεις.
Το ζήτημα του ύπνου, φυσικά, δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Η αιώνια διαμάχη μεταξύ τού αν πρέπει να μάθεις το μωρό να κοιμάται μόνο του κι ας κλάψει λίγο ή να το αφήνεις να κοιμάται όπου και όποτε θέλει δεν έχει σταματήσει ποτέ, αλλά η συζήτηση αναζωπυρώθηκε μετά από ένα TikTok που ανέβασε μια μαμά από την Αριζόνα. Σε αυτό η Αλις Μπέντερ κρατά τον 5 μηνών γιο της και εξηγεί ότι δεν έχει κούνια, επειδή, βασικά, το να βάζεις το παιδί σου για ύπνο στο κρεβάτι του είναι κακοποίηση.
Λέει χαρακτηριστικά: «Δεν έχω κούνια γιατί δεν θα υποχρεώσω ποτέ το μωρό μου να έχει ώρα ύπνου. Τα μωρά είναι άνθρωποι κι αυτά και το να αναγκάζεις κάποιον να κοιμηθεί ενώ δεν είναι κουρασμένος είναι απάνθρωπο». Συνεχίζει συγκρίνοντας την κούνια του μωρού με κλουβί και φυλακή για μωρά και εξηγεί ότι έχει ένα κρεβάτι στο ύψος του πατώματος, για να μπορεί το μωρό να μετακινηθεί από αυτό όταν δεν είναι κουρασμένο (και να πάει να τηγανίσει ένα αυγό ή να παίξει με τα καλώδια του υπολογιστή, υποθέτουμε, όταν εκείνη κοιμάται). Φυσικά, το να ακολουθείς συμβουλές ανατροφής παιδιών από 23χρονες μαμάδες με μεταπτυχιακό στο TikTok και το ημιμόνιμο είναι περίπου το ίδιο με το να παίρνεις συμβουλές από ένα συρτάρι με κάλτσες, αλλά οι αγχωμένοι και άυπνοι γονείς θα πάρουν βοήθεια απ’ όπου μπορούν.
Το βίντεο είχε 7 εκατομμύρια views και άπειρα σχόλια, όχι και τόσο θετικά, καθώς είναι μάλλον επιστημονικά εμπεριστατωμένο ότι τα μωρά δεν είναι άτρωτα. Η Μπέντερ το κατέβασε, αλλά συνέχισε να μεταλαμπαδεύει τη γνώση της με άλλα βίντεο με συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών, σε ένα εκ των οποίων αναφέρει ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθεις το παιδί να κοιμάται, μόνο τρόπος να μάθεις το παιδί ότι το άφησες να πεθάνει.
Αναφέρεται φυσικά στο sleep training, τη μέθοδο δηλαδή που ακολουθεί κάποιος για να «εκπαιδεύσει» το παιδί του να κοιμάται συγκεκριμένες ώρες. Δεν είναι μια φιξ διαδικασία – υπάρχουν διάφορες σχολές, άλλες αυστηρές, άλλες πιο ελαστικές, αλλά όλες περιλαμβάνουν τη δύσκολη στιγμή που το μωρό θα κλάψει όταν το αφήσουμε στο κρεβάτι του και η διαφορά είναι μάλλον στο πόσο θα το αφήσουμε. Οσοι το επιλέγουν, προφανώς και πιστεύουν ότι το να κλάψει το μωρό και τελικά να μάθει να κοιμάται αυτόνομα, δεν του προκαλεί κάποια βλάβη ή συναισθηματική αναπηρία.
Για την Μπέντερ και όσους το απορρίπτουν, με το sleep training μαθαίνεις στο μωρό σου ότι το εγκατέλειψες να πεθάνει, και αυτό μάλλον δεν μπορεί να είναι καλό για τις μελλοντικές σας σχέσεις. Είναι μια πολωτική συζήτηση, όπως καθετί που αφορά την ανατροφή των παιδιών για την οποία θέλουμε να έχουμε δίκιο για τις επιλογές μας, για ευνόητους λόγους.
Στα social όπου το κλίμα γίνεται πολεμικό για το ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος να διπλώσεις ένα πουκάμισο, η εκπαίδευση ύπνου των βρεφών προκαλεί ανελέητους καβγάδες και, ως γνωστόν, οι μανούλες του Facebook κάνουν τον Κθούλου να μοιάζει με εκπαιδευμένο κανίς άμα νιώσουν ότι αμφισβητείται η αυθεντία τους.
Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε δίκιο, όλοι έχουμε άδικο. Σε όποια κερκίδα κι αν κάθεσαι, υπάρχουν επιστημονικές ή επιστημονικοφανείς έρευνες για να υποστηρίξουν τη θέση σου. Κάποιες μαμάδες επιλέγουν το «φυσικό» τρόπο, επιτρέποντας στο μωρό να ορίσει, τρόπος του λέγειν, πότε και πού θα κοιμάται, κοιμούνται και ξυπνούν μαζί του και νιώθουν καλά με την επιλογή τους.
Αλλες καταφεύγουν στο sleep training, βάζουν το μωρό στην κούνια του το βράδυ και δεν χρειάζεται να νιώθουν τύψεις γι’ αυτό σαν να το εγκατέλειψαν στο δάσος να το φάνε οι λύκοι. Αυτό που είναι επιστημονικά αδιαμφισβήτητο είναι ότι ο ύπνος είναι απαραίτητος και για τους γονείς και είναι πρακτικά αδύνατον να βγάλει κανείς τα τέσσερα πρώτα χρόνια του παιδιού άυπνος, όσο κι αν κάνοντας παιδί έχεις πάρει απόφαση ότι θα ξεκουραστείς ξανά όταν πάει γυμνάσιο.
Επίσης, προτού πάρει το πληκτρολόγιο φωτιά, καλό είναι να θυμόμαστε ότι μερικές μαμάδες δεν έχουν άλλη επιλογή από το sleep training, είτε επειδή έχουν κι άλλα παιδιά που χρειάζονται μια μαμά που πάει να τους φτιάξει γάλα και δεν κοιμάται όρθια με το κεφάλι στο πάνω ράφι του ψυγείου, είτε επειδή εργάζεται και δεν γίνεται να κοιμάται στη δουλειά της. Το να μάθεις το μωρό να κοιμάται μόνο του, με δάκρυα πιθανόν και από τους δύο (fun fact: κανείς δεν θέλει να ακούει το ακριβό του πλασματάκι να κλαίει), σου φαίνεται πιο φυσικό αν δεν έχεις το προνόμιο να επιλέξεις να μην το κάνεις.
Επιχειρήματα υπάρχουν για όλους, τόσο για εκείνους που πιστεύουν ότι το μωρό δεν ξέρει πότε και πόσο πρέπει να ξεκουραστεί όσο και για εκείνους που θεωρούν ότι η φύση φροντίζει το βρέφος να αυτορρυθμίζεται – ο καθένας ακουμπά σε αυτό που τον κάνει να νιώθει καλύτερα, αλλά όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν. Η επίθεση και η γελοιοποίηση σε όσους δεν διαλέξουν τη μέθοδό μας δεν βοηθά κανέναν να κοιμηθεί.
