Έχω κουραστεί να ακούω από γυναίκες ότι μικρές ήταν “αγοροκόριτσα”. Τα “αγοροκόριτσα” δεν το λένε αυτό για τον εαυτό τους, γιατί δεν αισθάνονται έτσι. Τι σημαίνει τελικά αυτή η λέξη; Και πως γίνεται ένα κορίτσι που προτιμά τα παιχνίδια και την παρέα των αγοριών να αλλάξει μετά και να γίνει “κοριτσοκόριτσο;”
Έκανα και κάνω περισσότερο παρέα με άντρες. Οξύμωρο, αφού γράφω σε ένα περιοδικό που απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες. Το ότι δεν έκανα πολλή παρέα με γυναίκες, δε σημαίνει ότι δεν τις συμπαθώ ή ότι δεν τις καταλαβαίνω. Σημαίνει απλά ότι τα πήγαινα πιο καλά με τα αγόρια. Είχαν πιο απλή σκέψη και έπαιζαν πιο δραστήρια παιχνίδια σε πρώτη φάση. Επίσης αγαπούσαν λιγότερο τη διαπλοκή και δε ζήλευαν.
Στην παιδική μου ηλικία ήθελα να παίζω παιχνίδια στο δρόμο, να κάνω ποδήλατο, skateboard και να σκαρφαλώνω στα δέντρα ή να οδηγώ τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα. Αυτά τα παιχνίδια τα έπαιζαν περισσότερο αγόρια και αυτός ήταν ο λόγος που ήταν καλύτεροι φίλοι μου. Ακόμη κι αν έπρεπε να παίζω μέσα στο σπίτι προτιμούσα να ασχολούμαι με κατασκευές από lego, επιτραπέζια και playmobil, οι κούκλες μου φαίνονταν αντιδημιουργικές και βαρετές και δε με ενθουσίαζε το παιχνίδι μαζί τους.
Τα κορίτσια από μικρά που ήμασταν έκλαιγαν συχνά και συνήθως, έλεγαν ότι δεν τους άρεσε στη μαμά τους, η οποία ερχόταν να μας κάνει παρατήρηση. Δεν έλυναν τα προβλήματά τους μόνα τους. Αυτό το θεωρούσα πολύ δειλό. Τα αγόρια ότι είχαν να σου πουν σου το έλεγαν ευθέως, μπορεί να μάλωνες, να έπεφτε και λίγο παιδικό ξύλο, αλλά η κατάσταση έληγε εκεί. Μεταξύ σας. Μετά και πάλι όλα ήταν καλά.
Στην εφηβεία, τα κορίτσια, οι γονείς τους τα είχαν πολύ περιορισμένα. Δε μπορούσαν να βγουν, να ξενυχτήσουν και κατέστρωναν διάφορα πονηρά σχέδια για να καταφέρουν να δουν το αγόρι που τους άρεσε. Εμένα μου άρεσε να κάνω βόλτες με το μηχανάκι μου και μηχανάκι τότε είχαν μόνο τα αγόρια. Και οι δικοί μου γονείς είχαν πρόθεση να με μεγαλώσουν σαν ένα “κανονικό κορίτσι” αλλά δεν έπαιρνα χαμπάρι. Γι αυτό τους ευχαριστώ που κατάλαβαν ότι έχω τις αρχές και τις αξίες να σεβαστώ τον εαυτό μου, αλλά ήθελα την ελευθερία μου να κάνω ότι και τα αγόρια της ηλικίας μου.
Όταν τα υπόλοιπα κορίτσια καρδιοχτυπούσαν για τα αγόρια που τους άρεσαν, εγώ έπαιζα μαζί τους ηλεκτρονικά σε “ουφάδικα” και πήγαινα να δω κόντρες στη Βούτα. Όταν τα υπόλοιπα κορίτσια πήγαιναν να κοιμηθούν στις φίλες τους το Σαββατόβραδο εγώ πήγαινα με τα αγόρια φίλους μου σε πάρτυ και σταματούσα μαζί τους στον παράδρομο της Συγγρού επειδή ήθελαν να πειράξουν τα κορίτσια του πεζοδρομίου. Όταν τα υπόλοιπα κορίτσια πήγαιναν με τις φίλες τους σινεμά να δουν το “Bodyguard” εγώ ακολουθούσα τα αγόρια στο γήπεδο να δω ποδόσφαιρο. Και περνούσα καλά, γελούσα πάρα πολύ. Τα αγόρια έκαναν πλάκα, με πρόσεχαν και με σέβονταν. Με θεωρούσαν ίση. Ποτέ δεν ένιωσα ότι με μειώνουν ή ότι λένε κάτι πίσω από την πλάτη μου.
Και με τον έρωτα; Tι γίνεται με τον έρωτα; Όταν είσαι ένα κορίτσι που συναναστρέφεσαι τόσο πολύ με άντρες, όταν τους ερωτεύεσαι το κάνεις με πάθος. Γιατί τους διαχωρίζεις από τους φίλους και τους θέλεις για εραστές. Κι όταν ξέρεις τόσο καλά τους άντρες, εκείνος ο Ένας, είναι πραγματικά τόσο μα τόσο ξεχωριστός και διαφορετικός για σένα και δεν τον μπερδεύεις με κανέναν άλλον.
Έμαθα πως σκέφτονται για τα κορίτσια, τι λένε για αυτά όταν είναι με την παρέα τους, πόσο απλό είναι να τις γουστάρουν και πόσο απλό είναι να μην τις γουστάρουν. Κατάλαβα ότι μέσα τους μένουν πάντα παιδιά και ότι σέβονται και εκτιμούν τη φιλία περισσότερο από ότι οι γυναίκες. Έγινα μέσα από αυτή τη συναναστροφή περισσότερο φεμινίστρια, γιατί ακριβώς επειδή τους ζούσα καθημερινά, διαφοροποιήθηκα από πολύ μικρή τονίζοντας την αξία του φύλου μου και αντιλήφθηκα ότι είναι πολύ ωραίο να είσαι γυναίκα, αρκεί να ξέρεις πως να το χειριστείς. Είναι πιο δύσκολο να είσαι γυναίκα σε μια κοινωνία γιατί πρέπει να αποδεικνύεις συνεχώς την αξία σου σε πράγματα που για τους άντρες είναι δεδομένα.
Μέσα από όλη αυτή την πορεία οι φιλίες που έχτισα ήταν με άντρες. Πέρασαν και κάποιες φίλες από τη ζωή μου αλλά δεν κατάφερα να κρατήσω το bondage μου μαζί τους. Οι γυναίκες θα χαλάσουν μια φιλία για έναν άντρα πολύ πιο εύκολα από ότι οι άντρες για μια γυναίκα. Οι γυναίκες θα ζηλέψουν, οι γυναίκες θα παρεξηγηθούν, οι γυναίκες θα κουτσομπολέψουν και θα κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν μια άλλη γυναίκα, κάτι που ένας άντρας θα το κάνει πιο δύσκολα. Με έναν άντρα, ο πιο συχνός λόγος για τον οποίο μπορεί να χαλάσει η φιλία του με μια γυναίκα είναι να γουστάρει ο ένας και να μη γουστάρει ο άλλος.
Έμαθα πολλά πράγματα από τους άντρες φίλους μου. Έμαθα να κρατάω το λόγο μου, έμαθα ότι το ότι είμαι γυναίκα δε με κάνει να μπορώ λιγότερα ή να αξίζω λιγότερα, έμαθα ότι τα αγόρια ποτέ δε θα καταλάβουν τα κορίτσια και ότι είναι πολύ ωραίο να έχεις μπέσα. Επίσης έμαθα ότι είναι πολύ ωραίο να μη ζηλεύεις το φίλο σου και να μην κοιτάς να του φας τη γκόμενα, ενώ αν αυτό συμβαίνει είναι πολύ μεγάλη ρετσινιά και θα σε ακολουθεί για πάντα. Στους άντρες, τα “λάθη” κοστίζουν περισσότερο στον περίγυρό τους από ότι στις γυναίκες. Ακόμη, έμαθα να ετοιμάζομαι γρήγορα τη στιγμή που άλλες γυναίκες χρειάζονται ώρες.
Οι καλύτεροί μου φίλοι είναι άντρες. Και όσο κι αν μαλώσουμε στο τέλος θα τα ξαναβρούμε. Όποτε κι αν τους χρειαστώ, είναι πάντα εκεί. Χωρίς ποτέ να δυσανασχετούν. Είναι έτοιμοι να με βοηθήσουν σε ότι κι αν χρειαστώ. Περισσότερο κι από ότι είμαι εγώ για εκείνους. Έχασα έναν από αυτούς όταν του απαγόρευσε να κάνει πλέον παρέα μαζί μου η γυναίκα του. Αυτές είμαστε, σκέφτηκα.
Στην ερώτηση για το αν υπάρχει πραγματική φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας, έχω να απαντήσω πως δεν υπάρχει σίγουρα πραγματική φιλία μεταξύ γυναικών, ενώ οπωσδήποτε υπάρχει μεταξύ ανδρών. Μεταξύ άνδρα και γυναίκας υπάρχει πραγματική φιλία μέχρι να υπάρξει κάτι παραπάνω από τη μία ή την άλλη πλευρά, ή και από τις δυο. Όμως ναι. Υπάρχει. Αλλά εξαρτάται από το τι γυναίκα είσαι. Δε μπορούν όλες οι γυναίκες να κάνουν παρέα περισσότερο με άντρες. Οι γυναίκες έχουν από τη φύση τους άλλα χαρακτηριστικά και προτιμούν να συναναστρέφονται φιλικά με θηλυκά. Έχουν κολλητές. Με τις οποίες έχουν περάσει χειρότερα ζόρια από ότι με τους εχθρούς τους. Κι όμως, επιμένουν. Δεν ξέρω το λόγο, δε μου έχει συμβεί ποτέ. Όταν με μια φίλη βλέπω ότι δεν τραβάει το λήγω.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα κορίτσια που προτιμούν την παρέα με αγόρια. Και ίσως ένα από αυτά να είσαι κι εσύ που με διαβάζεις. Θα ξέρεις πολύ καλά ότι συμπαθούμε τις άλλες γυναίκες πολύ και τις κατανοούμε περισσότερο από ότι οι υπόλοιπες γιατί έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε σαν άντρες, ενώ είμαστε μαζί τους πιο συγκαταβατικές αφού δε σκεφτόμαστε με τον τρόπο τους αλλά με το δικό μας.
Επίσης πιστεύω πως αν εμείς που κάνουμε πολύ παρέα με αγόρια γνωριστούμε μεταξύ μας, τότε θα βρούμε την κολλητή που πάντα ψάχναμε. Γιατί αυτός είναι ο συνδυασμός που αναζητούμε τελικά. Ένα κορίτσι ίδιο με εμάς. Ένα θηλυκό που σκέφτεται περισσότερο σαν άντρας αλλά δεν παύει να κρύβει μέσα του το πιο θηλυκό πλάσμα του κόσμου.
