H πρώτη επαφή μου με τη σαδομαζοχιστική σκηνή, έγινε περίπου πριν μια δεκαετία, όταν επισκέφθηκα τότε την έκθεση Erotica και πέρασα τις μαύρες κουρτίνες της BDSM area, ενός ξεχωριστού χώρου μέσα στην ευρύτερη διοργάνωση, ενός μέρους πιο σκοτεινού, με εργοστασιακή μουσική, performers που ήταν κρυμμένοι μέσα σε latex στολές και γύρω μου υπήρχαν πολλά όργανα πόνου- αρκετά awkward για κάποια σαν εμένα που δεν είχα ξαναέρθει ποτέ σε επαφή με αυτή την κουλτούρα και ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον αφού είμαι ένας άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό και δεν απορρίπτω κάτι πριν το γνωρίσω και το επεξεργαστώ. Υπήρχε κάτι σκοτεινό και κάτι απόκοσμο σε αυτό το lifestyle που προσωπικά με ιντρίγκαρε πολύ.
Στην αρχή νόμιζα πως και εκεί το ζητούμενο ήταν το σεξ, όπως άλλωστε ήταν το concept και της ευρύτερης έκθεσης , αργότερα κατάλαβα πως στο BDSM το σεξ δεν είναι ακριβώς ο σκοπός. Στο BDSM (Bondage, discipline (or domination), sadism, and masochism) όπως μου εξήγησαν αρκετά μετά, το ζητούμενο είναι το λεγόμενο Subspace, δηλαδή το φάσμα στο οποίο περνάει ο φετιχιστής μετά την έκκριση της αδρεναλίνης από τον οργανισμό του, το οποίο τον οδηγεί στην ευχαρίστηση, την οποία το συμβατικό κοινό βρίσκει με τον κλασσικό οργασμό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Το τότε:
Θυμάμαι ότι προ δεκαετίας, είδα μια από τις πρώτες και μεγαλύτερες Dominatrix της Ελλάδας, ντυμένη με στρατιωτική vinyl στολή, φορώντας πηλίκιο και κρατώντας crop, να σέρνει το σκλάβο της από ένα λουρί σκύλου μέσα στην περιφραγμένη περιοχή γεμίζοντας με την επιβλητική παρουσία της το χώρο. Θυμάμαι τη Λόλα, μια πανέμορφη αφέντρα με κατακόκκινα μαλλιά, να ραπίζει τον υποτακτικό που είχε δεμένο σε έναν ξύλινο μεγάλο σταυρό με τόση δύναμη που εκείνος έβγαζε κραυγές πόνου ενώ ταυτόχρονα εκσπερμάτωνε. Και επίσης πως να ξεχάσω τη Λαίδη Αφροδίτη, να ποδοπατάει τους δικούς της θαυμαστές με τα όμορφα τακούνια της καθήμενη σε έναν εντυπωσιακό θρόνο και απολαμβάνοντας τα χάδια και τα φιλιά τους στα πέλματα και τις γάμπες της. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα shows που είδα στην έκθεση Erotica το 2007 και έκανα το intro μου στην ελληνική BDSM κοινότητα, μια “μικρή κοινωνία” η οποία αποτελείται από πολλούς ανθρώπους οι οποίοι αγαπούν το φετιχισμό σε πολλές του εκφάνσεις και αποτελεί τη δική τους στάση ζωής.
Το τώρα:
Αρκετά από τα πρόσωπα της BDSM κοινότητας, συμμετέχουν στο-σχεδόν- μηνιαίο σαδομαζοχιστικό πάρτυ SPANK, το οποίο συνήθως στεγάζεται σε ένα υπόγειο club στο κέντρο της Αθήνας και ανοίγει τις πόρτες και τις αγκαλιές του στο κοινό, το οποίο μπορεί να πάει να πιει το ποτό του, να χορέψει και να παρακολουθήσει ζωντανές παραστάσεις φετιχιστικών πρακτικών, από pony play μέχρι face sitting και από live sex μέχρι trampling. Σκλάβοι και αφέντρες αναμειγνύονται με το mainstream κοινό και περνάνε τα vibes τους στον κόσμο μέσα από live shows τα οποία μπορεί να παρακολουθήσει το “vanilla” crowd ( με τον όρο αυτό, τη βανίλια οι φετιχιστές εννοούν τους ανθρώπους που κάνουν “συμβατικό” σεξ ) και να προβληματιστεί για τη φετιχιστική ματιά στα πράγματα. Μάλιστα για να αισθανθεί και λίγο ¨μέσα στα νερά” του ο κόσμος που βρίσκεται πρώτη φορά σε αυτή την ατμόσφαιρα, συχνά γίνεται και show με ζωντανό ετεροφυλοφιλικό σεξ από τη βραβευμένη με το λεγόμενο “όσκαρ του πορνό” πρωταγωνίστρια ερωτικών ταινιών Ίνα και το σύντροφό της τόσο στη ζωή όσο και στην εργασία της, τον Τεό. Η αλήθεια είναι ότι όταν πήγα δεν αντίκρυσα #freaking_out πρόσωπα. Ο κόσμος χόρευε, μιλούσε και φωτογραφιζόταν με τους performers, οι οποίοι είναι πραγματικά friendly με τους θαμώνες.
Το SPANK πάρτυ γίνεται συγκεκριμένες ημερομηνίες και το κάλεσμα πραγματοποιείται κυρίως μέσω των social media. Το μαγαζί που το φιλοξενεί διαθέτει δυο επίπεδα και η προθέρμανση ξεκινάει από τον πάνω όροφο με πιο mainstream μουσική και σαφώς με πιο… soft acts. Εκεί μπορεί κανείς να απολαύσει τη Zirconia, ή αλλιώς το κορίτσι με το βιομηχανικό τροχό, η οποία άλλοτε ντυμένη ως Maleficent, άλλες φορές φορώντας κρινολίνο , είτε με κάποια άλλη ευφάνταστη στολή κάνει ένα εντυπωσιακό show που καθηλώνει. Ως alternative model, η Ειρήνη επιμελείται η ίδια τις εμφανίσεις της και το show το οποίο την έχει καθιερώσει είναι αρκετά επηρεασμένο από την industrial αισθητική. Φοράει στη μέση της μια ειδική ζώνη πάνω στην οποία περνάει το δισκοπρίονο το οποίο πετάει σπίθες στο πλήθος. Επικίνδυνο; Πολύ. Εντυπωσιακό; Αφάνταστα.
Στη σκάλα που οδηγεί στον κάτω όροφο, μια trans κυρία κάθεται στα τέσσερα φορώντας τα εσώρουχά της και στην πλάτη της στέκει ένας ασημένιος δίσκος πάνω σε ένα σεμέν. Η Πωλίνα μένει εκεί ακίνητη για αρκετή ώρα, αφού το φετίχ της είναι να παριστάνει το έπιπλο. Η Monica Doll, μια κούκλα ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με latex, κυκλοφορεί στο χώρο και κάνει παρέα με μια αφέντρα, τη Nina Domna, η οποία έχει ένα βασιλικό πύθωνα τυλιγμένο στο κορμί της και σέρνει τους σκλάβους της που φορούν μάσκες γουρουνιού από αλυσίδες. Όπως περπατάς μέσα στο crowd, oπωσδήποτε θα δώσεις προτεραιότητα στην Κάτια Μισέλ και το pony play της. O υποτακτικός της περπατάει στα τέσσερα σαν αλογάκι και εκείνη καλπάζει πάνω του. Το ίδιο θα κάνεις όταν αντικρύσεις την επιβλητική Πέρσα που λικνίζεται φορώντας μια ολόσωμη φόρμα σαν άλλη catwoman. Περσόνες ντυμένες με latex σε παίρνουν από το χέρι και σε οδηγούν σε φετιχιστικά πλαίσια με την παρουσία τους ενώ το πρώτο πράγμα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι είναι -πως αναπνέουν εκεί μέσα; Αφού όμως σταματήσεις πια να σκέφτεσαι έχεις μπει ήδη μέσα σε ένα φουτουριστικό κόμικ και τρέχεις. Οι στολές, τα πρόσωπα, οι επιδείξεις, σε συνεπαίρνουν μαζί τους.
H αλήθεια είναι ότι το συμβατικό κοινό αρκετές φορές σοκάρεται με όσα βλέπει σε αυτά τα party. Από την άλλη, αν δεν σοκαριζόταν τότε μάλλον κάτι δεν θα έκαναν καλά όλοι τους. Αν κάποιος άλλωστε δεν ήθελε να σοκαριστεί θα μπορούσε να πάει σε ένα συμβατικό party και να έβλεπε ανθρώπους ντυμένους με τα καλά τους ρούχα να πίνουν τα κοκτέιλ τους. Στο Spank, αφού περάσεις τα συρματοπλέγματα της γκαρνταρόμπας και ανοίξεις τη βαριά πόρτα της εισόδου, καλό θα είναι μαζί με το παλτό σου να έχεις αφήσει στην υποδοχή και το συντηρητισμό σου. Τα αγόρια με τα φίμωτρα, τα κορίτσια με τα strap on και τα παιδιά χωρίς φύλο, γιατί μέσα εκεί υπάρχουν όλοι αυτοί που έχουν αυτό το πολύτιμο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, χορεύουν, διασκεδάζουν και αγαπάνε τη διαφορετικότητα, αυτή, για την οποία έχουν δοθεί τόσοι αγώνες, όχι στα υπόγεια,αλλά στους δρόμους. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από όλα, είναι ο σεβασμός στην κυρίαρχη γυναίκα και η αποθέωσή της από τους subs. Αλλά ακόμη και όταν έχουμε να κάνουμε με άντρες κυρίαρχους και υποτακτικές γυναίκες, ο σεβασμός προς εκείνες δεν είναι καθόλου λιγότερος.
Αν θέλετε να πάτε σε ένα Spank Party, τότε περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.
