Το ξεκαθάρισμα που πατεντάρισε η μονίμως γελαστή Γιαπωνέζα Marie Kondo είναι πλέον πασίγνωστο ως διαδικασία: χωρίζεις τα πράγματά σου σε κατηγορίες, εξετάζεις ποια από αυτά σου δίνουν χαρά και ποια απλώς καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο και ξεφορτώνεσαι τα τελευταία χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού πρώτα τα ευχαριστήσεις για τις υπηρεσίες τους μέχρι τώρα. Ξαφνικά, έχεις μόνο πράγματα που σε κάνουν χαρούμενη και πολύ χώρο γι αυτά που έρχονται. Το ίδιο ακριβώς μπορείς να κάνεις με τους ανθρώπους που νιώθεις ότι δεν θέλεις πλέον να καταλαμβάνουν χώρο και κυρίως χρόνο από τη ζωή σου.
Το τελευταίο διάστημα, για παράδειγμα έχει προσφέρει ιδανικές συνθήκες για τέτοιου είδους γενναία ξεκαθαρίσματα: εκεί που νομίζεις ότι έχεις ακούσει τα πάντα και μπορείς να συζητήσεις κάθε διαφωνία μέσα στο κοινώς εννοούμενο πλαίσιο της λογικής, εμφανίζονται φίλοι και γνωστοί που εκφράζουν μια σοκαριστική, απογοητευτική ή απλώς αντικειμενικά γελοία άποψη για θέματα που μας καίνε όλους και σε πιάνει απελπισία. Μπορεί να είναι μια πολιτική ανάλυση με μηδενική ανταπόκριση από το σύμπαν των γεγονότων, βασισμένη αποκλειστικά σε καφενειακού τύπου κατάρτιση. Μπορεί να είναι μια ρατσιστική ακρότητα ή αντίθετα μια τελείως ανεδαφική φανατική πεποίθηση. Μπορεί επίσης να είναι μια συνωμοσιολογική ρητορική του επικίνδυνου είδους, απ’ αυτές που λένε ότι τα εμβόλια βλάπτουν, ο covid 19 είναι μια απάτη, οι μάσκες προκαλούν δύσπνοια και ότι όλα είναι ένα στημένο παιχνίδι από το κεφάλαιο προκειμένου να στερηθούμε την ελευθερία να κάνουμε πάρτι και πανηγύρια. Είναι προφανές ότι τελευταία, πολλοί νιώθουν άνετα να εκφράζονται όσο αντικοινωνικά θέλουν. Ευτυχώς, είναι επίσης προφανές ότι δεν χρειάζεται να κρατήσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή του.
Το 2020 είναι μέχρι στιγμής μια ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά και αποκαλυπτική, λόγω προκλήσεων, χρονιά σε ο,τι αφορά το ποιον του καθενός. Το στρες, η καραντίνα, η αβεβαιότητα και κυρίως οι ιδιαίτερες συνθήκες ενίσχυσαν τους δεσμούς με ανθρώπους που ταιριάζουμε και ξέφτισαν πιο γρήγορα τη σχέση με εκείνους με τους οποίους δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ. Είναι σίγουρα μια αμήχανη διαδικασία, αλλά το να σβήνεις από τη λίστα των φίλων, ψηφιακά ή κυριολεκτικά, όσους σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι είναι θεραπευτικό. Όχι επειδή πρέπει ντε και καλά να συμφωνούμε όλοι σε όλα, αλλά επειδή είναι σημαντικό να έχουμε τουλάχιστον κοινές αξίες με εκείνους που επιλέγουμε να μοιραζόμαστε τη ζωή μας, εκείνους που μας δίνουν κίνητρο και έμπνευση ώστε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Οι μέρες που ζούμε είναι πολύ περίεργες για να ξοδεύουμε πολύτιμα ψυχικά αποθέματα διαφωνώντας στο facebook με έναν παλιό συμμαθητή που γράφει ότι οι νεκροί από τον κορωνοϊό είναι ανύπαρκτοι/θύματα του 5G/κομπάρσοι/fake news. Αν το ξεσκαρτάρισμα για να κάνουμε χώρο στη ντουλάπα μας είναι καλό για την ψυχική μας υγεία, το ξεκαθάρισμα για να κάνουμε χώρο στη ζωή μας είναι μάλλον απείρως πιο σημαντικό.
