Ένας πατέρας δολοφόνησε την κόρη του επειδή εκείνη διάλεξε ερωτικό σύντροφο που εκείνος δεν ενέκρινε. Ένας άνδρας σκότωσε μία κατά μία εικοσαετία μικρότερή του γυναίκα γιατί στο μικρό του μυαλό εκείνος ήταν ο Θεός στον μικρόκοσμό του, εκείνος ήταν που της έδωσε ζωή και άρα εκείνος που μπορούσε και να της την πάρει. Ένας κακός, εκδικητικός θεός που δεν ανέχεται την ανταρσία από τα παιδιά του.
Κι ενώ περιμένουμε την απονομή δικαιοσύνης (τι σημαίνει αυτή η λέξη όταν έχει χαθεί βίαια μία ζωή, δεν είμαι και τόσο σίγουρη), στα ελληνικά social media, ρίχνουμε κι έναν τσακωμό για το αν πρέπει να αποκαλούμε την πράξη ανθρωποκτονία ή γυναικοκτονία ή παιδοκτονία εδώ που τα λέμε, αφού παρόλο που το θύμα ήταν μία ενήλικη γυναίκα, προφανώς στα μάτια του δράστη ήταν πάντα το παιδί του.
Παρόλο που καθόλου λάθος δεν είναι να αποκαλούμε τη δολοφονία μιας γυναίκας γυναικοκτονία, πιο σημαντικό είναι να δούμε πως θα καταφέρουμε να κάνουμε την κοινωνία να σταματήσει να την ανέχεται. Και αυτή την ακραία πράξη και τις πολύ μικρότερες που οδηγούν σε αυτή. Από τη φράση «παιδί μου είναι, ό,τι θέλω του κάνω», που απάντησε κάποτε μία μητέρα στο ίδιο (αγαπημένο μου, παρεμπιπτόντως) νησί, όταν διαμαρτυρήθηκα γιατί τραβοπαλούσε και έβαζε κλοτσηδόν στο αυτοκίνητο το εμφανώς αυτιστικό παιδί της, μέχρι το χαστούκι που είδα να τρώει ένα ζωηρό πιτσιρίκι μέσα σε ένα πολυκατάστημα στην Αθήνα. Από τη φράση «ο δικός μου ο γιος δεν γίνεται να είναι πούστης» μέχρι την υποχρέωση να δίνουν ή να παίρνουν προίκα μαζί με τη νύφη.
Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά γύρω του θα δει πολλές καθημερινές περιπτώσεις λεκτικής κακοποίησης παιδιών από τους γονείς τους. Δεν αποκλείεται να παρατηρήσει και την κρυμμένη βία που υφίστανται γυναίκες και αγόρια που μάλλον είναι «αλλιώτικα παιδάκια» (Γεια σου Παύλο Παυλίδη, έγραψες το πιο σημαντικό ελληνικό τραγούδι της δεκαετίας που τελειώνει) από τους δυνάστες-μπαμπάδες της οικογένειας.
Οπότε ίσως ο καυγάς να μην έπρεπε να είναι για τις λέξεις, αλλά για τα μικροπράγματα που λέμε και κάνουμε διαιωνίζοντας τη βία και την πιθανότητά της να γίνει πράξη μέσα στα σπίτια μας.
Ευτυχές το 2019.
- *H εικόνα είναι σκηνή από την ταινία Natural Born Killers (Γεννημένοι δολοφόνοι), μία ταινία που λέει ακριβώς το αντίθετο από τον τίτλο της: Κανείς δεν γεννιέται δολοφόνος. Γίνεται.
