Ολοι έχουμε βρεθεί κάποια στιγμή απέναντι σε ένα εκνευριστικό ζευγάρι που δηλώνει ότι δεν τσακώνεται ποτέ, με τόση αυταρέσκεια που σχεδόν απορείς τι περιμένει η Σουηδική Ακαδημία και δεν τους έχει δώσει ακόμα το Νομπέλ Ειρήνης Καλύτερου Ζευγαριού και Ανωτερότητας.Οι υπόλοιποι, περισσότερο παλιοχαρακτήρες και λιγότερο ουράνια πλάσματα, που και την ψυχραιμία μας χάνουμε και ενίοτε καβγαδίζουμε με το ταίρι μας, μπροστά στο υπέρτατο, μονίμως γαλήνιο και ατάραχο ζευγάρι, οφείλουμε προφανώς να σεβόμαστε.Και να ελπίζουμε ίσως ότι κάποια μέρα θα φτάσουμε στο ίδιο επίπεδο ταύτισης απόψεων με το έτερό μας ήμισυ – αλλιώς ίσως πρέπει να ψάξουμε για άλλο, πιο συμβατό ήμισυ, διότι το υπάρχον καστ προφανώς δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά στον τομέα της ζεν συνύπαρξης.
Κακώς, σύμφωνα με τους ειδικούς, που υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα τα ζευγάρια που λογομαχούν είναι συχνά πιο ευτυχισμένα από εκείνα που δεν συγκρούονται ποτέ και για κανέναν λόγο. Οχι επειδή οι καβγάδες είναι ωραίοι, αλλά επειδή οι διαφωνίες μεταξύ δύο προσωπικοτήτων είναι αναπόφευκτες. Η διαχείριση των διαφωνιών είναι το κλειδί μιας επιτυχημένης σχέσης και εκείνοι που επιλέγουν έναν συνδυασμό ειλικρίνειας, τιμιότητας, σεβασμού και αγάπης έχουν καλύτερες πιθανότητες για happy end απ’ ό,τι όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Δεδομένου ότι η έλλειψη επικοινωνίας είναι πάρα πολύ συχνά ο λόγος για τον οποίο ένα ζευγάρι χωρίζει, είναι προφανές ότι το να αποφεύγουμε τις δύσκολες συζητήσεις δεν είναι ακριβώς η συνταγή της επιτυχίας, διότι τίποτα δεν φέρνει περισσότερη έλλειψη, έως και οριστική παύση επικοινωνίας, από έναν τεράστιο ελέφαντα που νιώθει παραμελημένος στην τοποθεσία δωμάτιο.
Αποβάλλοντας, αυτονόητα, εξ ολοκλήρου από την κουβέντα καβγάδες που περιλαμβάνουν πάσης φύσεως βία (λεκτική, σωματική, ψυχολογική), υπάρχουν λόγοι που οι σύμβουλοι σχέσεων υποστηρίζουν ότι οι διαφωνίες είναι υγιείς για ένα ζευγάρι, και αυτοί δεν είναι ότι θέλουν να αυξήσουν την πελατεία τους. Ενας από αυτούς είναι ότι μειώνουν το στρες, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται. Η προσέγγιση του «δώσε τόπο στην οργή» μπορεί μερικές φορές να είναι σωστή στρατηγική όταν πρόκειται για επαγγελματικά ζητήματα, αλλά όταν πρόκειται για τον σύντροφό μας δεν είναι ό,τι καλύτερο. Τα αισθήματα που καταπιέζουμε προκειμένου να αποφύγουμε έναν καβγά μπορεί να δημιουργήσουν ψυχική αλλά και σωματική ένταση και σε βάθος χρόνου να οδηγήσουν σε επίπεδα άγχους που μόνο υγιή δεν είναι. Σε γενικές γραμμές, ένας σύντομος διαπληκτισμός επειδή, π.χ., κάποιος θέλει να πάει διακοπές στο νησί που είχε πάει με πρώην του είναι προτιμότερος από μια ψυχική δυσφορία που εκτείνεται στον αιώνα τον άπαντα.
Οι διαφωνίες δεν είναι ευχάριστες, αλλά μερικές φορές, ιδίως όταν ο σύντροφός μας δεν είναι μέντιουμ, είναι ο μοναδικός τρόπος να αντιληφθεί κάποιες όχι και τόσο προφανείς ανάγκες μας. Δεν είναι απαραίτητο να προκύψουν επεισόδιο, φωνές, καβγάς και ψυχροπολεμικό κλίμα – οι κάπως πολιτισμένοι ενήλικοι μπορούμε να διαφωνήσουμε με σεβασμό και αγάπη, ακόμα κι αν είμαστε θυμωμένοι που, π.χ., κάποιος επιμένει να μη βάζει ποτέ βενζίνη στο αυτοκίνητο επειδή βαριέται και μας το δίνει με το λαμπάκι μονίμως αναμμένο, λες κι εμείς δεν βαριόμαστε. Μια λογομαχία αποσυμπιέζει την κατάσταση όταν κάτι μας απασχολεί, με τους ειδικούς να λένε ότι αυτό προφυλάσσει τη σχέση, καθώς, αν δεν διατυπωθεί, ο εκνευρισμός μας θα εκδηλωθεί κάπως αλλιώς – με μούτρα, νεύρα, αποστασιοποίηση και άλλες πολύ ωραίες στρατηγικές που κάνουν τη συμβίωση να μοιάζει με ψυχολογικό θρίλερ.Ο διάλογος, ακόμα και ο δυσάρεστος, βοηθά, η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός και γενικά είναι κανόνας ότι κανένας δεν πέτυχε ποτέ πολλά στη ζωή κάνοντας την πάπια.
Επιπλέον, οι διαφωνίες δείχνουν στον σύντροφό μας ότι η σχέση μας μάς ενδιαφέρει.Το να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για κάτι που δεν πάει καλά δεν είναι εύκολο και καθόλου ρομαντικό και αν η σχέση δεν είχε σημασία, θα αποφεύγαμε τις δύσκολες συζητήσεις περιμένοντας απλώς να σφυρίξει η λήξη.Οι άνθρωποι που νοιάζονται ο ένας για τον άλλον γνωρίζουν ότι πρέπει να εκφράζονται, φτάνει να το κάνουν δίκαια, με κατανόηση και διάθεση να βρουν λύσεις μαζί, αντί απλώς να αλληλοκατηγορούνται χωρίς έλεος.
Δεν έχουν βέβαια όλοι οι καβγάδες το ίδιο θετικό πρόσημο για μια σχέση.Υπάρχουν και εκείνοι που μαλώνουν απλώς για να μαλώσουν, είτε γιατί είναι εθισμένοι στο δράμα, είτε επειδή θέλουν να δημιουργήσουν ένταση προκειμένου να έχουν το φανταστικό πάνω χέρι της σχέσης έναντι ενός συντρόφου που πιθανώς στην προηγούμενή του ζωή ήταν ο Τζόφρι Μπαράθεον. Δεν έχει κανένα νόημα να μαλώνεις για κάτι που συνέβη πριν από τη σχέση με τον σύντροφό σου, το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει και δεν σε αφορά επιπλέον. Για παράδειγμα, το ότι ο σύντροφός σου προτού σε γνωρίσει δεν αποταμίευε αλλά ξόδευε όλα του τα χρήματα διασκεδάζοντας με τους φίλους του δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να του θυμώσεις, επειδή, και πάλι, δεν είναι μέντιουμ για να ξέρει ότι θα σε γνωρίσει και θα πληρώσει τις επιλογές του με αίμα και κυρίως επειδή αν δεν διαθέτει τη μηχανή του χρόνου για να διορθώσει τα κακώς κείμενα δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Οταν η διαφωνία δεν γίνεται επίθεση με τεντωμένο δάχτυλο ή κατηγορίες και χαρακτηρισμούς ένθεν κακείθεν, είναι απλώς μια, ας πούμε, δημοκρατική διαδικασία, αναπόφευκτη μεταξύ δύο ανθρώπων, που όσο αγαπημένοι κι αν είναι διατηρούν ο καθένας την προσωπικότητά του. Και είναι μια σαφέστατη ένδειξη ότι δύο άνθρωποι επικοινωνούν, αντιμετωπίζουν μαζί τα δύσκολα, βρίσκουν λύσεις ή συμφωνούν να διαφωνούν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κρύβουν κάτω από το χαλί αυτά που θα θόλωναν τη σουρεαλιστική λάμψη ενός ζευγαριού το οποίο αρέσκεται να λέει ότι δεν τσακώνεται ποτέ και δεν υποψιάζεται καθόλου ότι ίσως να μην έπρεπε να χαίρεται και τόσο.
