Στη δημοφιλή κωμική σειρά Ted Lasso υπάρχει ένας χαρακτήρας που έχει γίνει διάσημος, μεταξύ άλλων, και για την αγαπημένη του ατάκα για το ποδόσφαιρο. Ο Μεξικανός Dani Rojas επαναλαμβάνει συχνά τη φράση «Football is life», πάντα χαμογελαστός και με διάθεση να κάνει ό,τι χρειάζεται για να κερδίσει η ομάδα του. Η συγκεκριμένη ατάκα έγινε κατά σύμπτωση το μότο του προχτεσινού τελικού Κυπέλλου Ελλάδας, ο οποίος όμως διέψευσε το νόημά της με κάθε πιθανό τρόπο.
Το ραντεβού είχε δοθεί το Σάββατο 26 Μαΐου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου, ανάμεσα στον Άρη και τον Παναθηναϊκό. Το γήπεδο ήταν άδειο, καθώς είχε αποφασιστεί από την Διαρκή Επιτροπή Αντιμετώπισης της Βίας το διοικητικό μέτρο της διεξαγωγής αγώνα χωρίς θεατές, ελλείψει λειτουργίας των καμερών ασφαλείας που έπρεπε να υπάρχουν στο γήπεδο. Διαιτητής είχε οριστεί η Γαλλίδα Stéphanie Frappart.
Μετά το τέλος του αγώνα κάποιοι παίκτες του Άρη, που είχε χάσει τον αγώνα με 1-0, κατευθύνθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία προς το μέρος της Frappart, δίπλα στην οποία εμφανίστηκαν αμέσως αστυνομικοί. Καθώς περπατούσε μαζί με τους βοηθούς της προς τα αποδυτήρια, άρχισε να τρέχει προς το μέρος της ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Άρης Θόδωρος Καρυπίδης, ο οποίος ήταν πολύ επιθετικός απέναντί της. Τον συγκράτησαν διάφοροι από τους παρευρισκόμενους, ωστόσο το κλίμα ήταν τόσο τεταμένο που η διαιτητής δεν παρέστη στην τελετή απονομής. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που σφύριζε γυναίκα τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας και τίποτα δεν αποκλείει το ότι θα είναι και η τελευταία.
Η Stéphanie Frappart είναι μια έμπειρη διαιτητής, που ασχολείται με το αντικείμενο από την εφηβεία της. Έχει κάνει καριέρα στα διάφορα πρωταθλήματα της Γαλλίας, σε διεθνείς αγώνες γυναικών και το Μουντιάλ. Πρόκειται για μία από τις λίγες γυναίκες που ασκούν το συγκεκριμένο επάγγελμα σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Σύμφωνα με παλιότερα στοιχεία της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Μεγάλης Βρετανίας, το 2020 ασχολούνταν με το αντικείμενο πάνω από 2.000 γυναίκες, με τα ποσοστά να έχουν αυξηθεί μέσα σε λίγα χρόνια κατά 70%.
Η τάση είναι σίγουρα αυξητική, όμως περιστατικά όπως το προχτεσινό είναι ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο δεν έχουν γίνει αποδεκτές οι γυναίκες σε αυτό το επάγγελμα.
Και μόνη η παρουσία μιας γυναίκας διαιτητή σε έναν σημαντικό αγώνα αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως κάτι «εξωτικό». Είναι, επίσης, μιας πρώτης τάξης δικαιολογία για τους άνδρες που ασχολούνται με τη διοργάνωση αγώνων. Μπορούν να πουν ότι όλα είναι τέλεια στην εκάστοτε διοργάνωση, αφού «έχουν και μια γυναίκα». Και τι γυναίκα, ένα πρόσωπο που με τις αποφάσεις του μπορεί σε μεγάλο βαθμό να κατευθύνει το αποτέλεσμα του αγώνα. Δεν πειράζει, λοιπόν, που το ποδόσφαιρο χρειάζεται κάθαρση. Υπάρχει μια γυναίκα στο χώρο και όλα δείχνουν πόσο προοδευτικοί είμαστε.
Είναι πανεύκολο μια γυναίκα να χάσει το κίνητρό της να ασχοληθεί με τη διαιτησία, όταν έχει να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα στο χώρο εργασίας της. Αν ήταν άντρας, δεν θα είχε δηλαδή την ίδια αντιμετώπιση; Ενδεχομένως ναι, όμως στην περίπτωση ενός άνδρα διαιτητή δεν υπάρχει το σεξιστικό κριτήριο. Θα μπορούσε να δώσει τρεις κόκκινες κάρτες, να μετρήσει αμφισβητούμενα γκολ και γενικά να κάνει οτιδήποτε θέλει, χωρίς να γίνει αποδέκτης επιθετικών συμπεριφορών και με σεξιστικό υπόβαθρο. Στην περίπτωση ενός άνδρα, οι παραπονούμενοι παίκτες και παράγοντες θα έλεγαν ότι επρόκειτο για έναν σκληρό, άδικο διαιτητή. Εδώ, στο μυαλό τους, ίσως υπάρχει μια «άσχετη», που αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα σπορ που προορίζεται για όμοιούς τους, άνδρες που λύνουν τις διαφορές τους με το ξύλο, τις απειλές και τις φωνές.
Η Frappart μπορεί να περπάτησε ως τα αποδυτήρια με poker face, να φάνηκε ψύχραιμη, ατρόμητη μπροστά στους αλαλάζοντες άνδρες που ερχόντουσαν κατά πάνω της, όμως στερήθηκε τη δυνατότητα να χαρεί με το αποτέλεσμα της δουλειάς της – ανεξάρτητα από το αν ήταν θετικό για κάποιους και αρνητικό για άλλους. Και το ελληνικό Κύπελλο μπορεί να είναι μικρής σημασίας μπροστά σε άλλες διοργανώσεις των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά ήδη αντιπροσωπεύει μια χαμένη ευκαιρία για να ξεκινήσει κάπως να αλλάζει το matcho κλίμα που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες.
Το ποδόσφαιρο είναι ζωή, σύμφωνα με τον Dani Rojas. Εκτός αν έχει επιλεγεί γυναίκα διαιτητής, οπότε το ποδόσφαιρο γίνεται η ιδανική ευκαιρία για σεξισμό, μέσα, έξω κι ακόμα πιο έξω από τις κερκίδες, αν σκεφτούμε πόσοι από αυτούς που βρισκόντουσαν στους καναπέδες τους θα ταυτίστηκαν με τη συμπεριφορά του όχλου. Κι αν δεν το πιστεύετε, πηγαίνετε μια βόλτα από το Instagram:
View this post on Instagram
