Οι εξελίξεις στις έρευνες για τη διαλεύκανση της επίθεσης με το βιτριόλι βρίσκονται κάθε μέρα στο μενού της επικαιρότητας. Λογικό, αφορά μια υπόθεση όπου μια γυναίκα δέχτηκε το είδος της τερατώδους επίθεσης που θεωρούσαμε ότι ανήκει σε άλλες εποχές και κοινωνίες, με τις απερίγραπτες συνέπειες που θα φέρει στη ζωή της να παγώνουν το αίμα όσων επεξεργάζονται την είδηση πέρα από την οπτική του αστυνομικού ρεπορτάζ.
Δυστυχώς όμως, η συζήτηση που στήνεται πάνω από τα βαριά εγκαύματα της Ιωάννας δεν περιορίζεται στην αντίδραση μιας υγιούς κοινωνίας που καταδικάζει τη μοχθηρία απερίφραστα, χωρίς υποσημειώσεις, ναι μεν αλλά και ίσες αποστάσεις μεταξύ λογικού και παραλόγου. Και παράλληλα, αυτή η συζήτηση ξεφεύγει πολύ εύκολα προς την κατεύθυνση της γυναικείας “φύσης” σύμφωνα με κάποια πατροπαράδοτα κλισέ που σε έναν ιδανικό κόσμο θα είχαμε ξεφορτωθεί το 2020. Από τα ακραία που ακούστηκαν και μάλιστα δια στόματος επιστημόνων, είναι ότι πίσω από την εκτέλεση αλλά και την οργάνωση της επίθεσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκεται θηλυκό, επειδή “η γυναίκα είναι πιο εκδικητική, δυστυχώς” – διότι όλοι οι άνδρες που έχουν κατά καιρούς δολοφονήσει τις εν διαστάσει συζύγους τους, ή κάποιον με τον οποίο έχουν οικονομικές διαφορές το κάνουν επειδή δίνουν τόπο στην οργή. Οι γυναίκες που χρησιμοποιούν οξύ (γιατί όντως, στατιστικά είναι ένα είδος επίθεσης που δεν επιλέγουν οι άνδρες) για να τιμωρήσουν, δεν θέλουν να σκοτώσουν, αλλά να καταστρέψουν τη ζωή του θύματός τους, άρα είναι πιο εκδικητικές από εκείνους που στέλνουν κάποιον μια και καλή στον τάφο, πολύ πιστευτό αν δεν νοιάζεσαι για λεπτομέρειες όπως η λογική.
Ταυτόχρονα, πολλά από τα σχόλια που συνοδεύουν ειδήσεις ή αναρτήσεις περί της υπόθεσης, μοιάζουν με μακροβούτι στην μισανθρωπία, με πινελιές λαϊκού δικαστηρίου και κουλτούρα ανήλιαγου φωταγωγού. Οι φωτογραφίες που ανακυκλώνονται από τα social του θύματος, την δείχνουν σε ταξίδια, στην παραλία και νυχτερινές εξόδους, ασυγχώρητα πράγματα για τους αδέκαστους εισαγγελείς που αποφαίνονται εν ολίγοις ότι αφού πήγαινε ανέμελη στο Ντουμπάι και στα μπουζούκια, τα ήθελε και τα έπαθε. Δημοσιεύονται δυο δυσάρεστα περιστατικά με σχέσεις της και ορισμένοι σπεύδουν να δικάσουν ότι πήγαινε γυρεύοντας. Κάποιοι που βρίσκονται λίγο πιο κοντά στον πάτο του βούρκου, γράφουν στο fb θεωρίες περί “χαλασμένων σπιτιών” (που ούτως ή άλλως δεν δικαιολογούν απολύτως τίποτα στον πολιτισμένο κόσμο), τη βρίζουν και επιχαίρουν απάνθρωπα για το βασανιστήριό της, διασύροντάς την – τη στιγμή που παλεύει στα χειρουργεία.
Μακάρι να βρεθεί γρήγορα ο δράστης αυτής της φρικτής επίθεσης, επειδή δεν πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερα και αξίζει να τιμωρηθεί. Όχι επειδή έχουμε την περιέργεια να μάθουμε το φινάλε μιας ιστορίας, που ορισμένοι αντιμετωπίζουν σαν επεισόδιο κακογραμμένου σίριαλ αλλά είναι ο πραγματικός εφιάλτης που ζει μια νέα γυναίκα στην πραγματικότητα. Αξίζει περισσότερο σεβασμό από αυτό που της δείχνουμε.
