Στο σύμπαν των επικριτικών αγνώστων, το να επιλέξει ένα ζευγάρι με παιδιά να πάει διακοπές χωρίς αυτά ισούται σχεδόν με παραμέληση, για να μην πούμε εγκατάλειψη ανηλίκων. Ιδίως οι μαμάδες που δεν θα πήγαιναν ποτέ να ξεκουραστούν για μία εβδομάδα μακριά από τα παιδιά τους, φρίττουν στην ιδέα ότι κάποιες άλλες όχι απλά το κάνουν, αλλά το απολαμβάνουν κιόλας. Σύμφωνα με την κοσμοθεωρία τους, όποια δεν θέλει να περνά 24 ώρες το 24ωρο για πάντα με τα παιδιά της, προφανώς δεν άξιζε να γίνει μάνα και αν χρειάζεται ένα μικρό διάλειμμα από τα μαμαδίστικα καθήκοντά της, είναι απαίσια μητέρα και τα παιδιά της καταδικασμένα να περάσουν δεκαετίες ολόκληρες οριζοντίως στον καναπέ του ψυχαναλυτή.
Οι ψυχολόγοι βέβαια, διαφωνούν, υπογραμμίζοντας ότι η μητρότητα μπορεί να είναι πολύ στρεσογόνα και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό οι μαμάδες να αναζωογονούνται πού και πού, πράγμα που μιλώντας για διακοπές, δεν γίνεται 100%. Διότι ορισμένες γυναίκες είναι μυστήριες και δεν ξεκουράζονται όταν είναι υπεύθυνες για τρία παιδικά γεύματα, ενδιάμεσα σνακ, καθαρά ρούχα, ψυχαγωγία, αντιηλιακό, καπέλο, χρέη ναυαγοσώστη, κουβάλημα σωσιβίων, φτυαριών, Μπάρμπι, διαιτησία καβγάδων, ντους και αντιμετώπιση γκρίνιας – ίσως να φταίει κάτι στο dna τους, αλλά συχνά φιλούν το πάτωμα του σπιτιού τους όταν επιστρέφουν. Όχι επειδή οι οικογενειακές διακοπές δεν είναι ωραίες, απλά επειδή συχνά δεν είναι ξεκούραστες για όλους.
Οι διακοπές χωρίς τα παιδιά είναι, όπως επισημαίνουν (κάποιοι) ειδικοί θετικές και για εκείνα, που μαθαίνουν να είναι ανεξάρτητα, αλλά κυρίως επειδή μια ξεκούραστη μαμά είναι προφανώς πιο λειτουργική από μία εξαντλημένη μαμά που η μεγαλύτερη προσωπική απόλαυση που επιτρέπει στον εαυτό της είναι ένα αφρόλουτρο ή ένα δίωρος μεσημεριανός ύπνος. Επίσης είναι σημαντικές για τη σχέση του ζευγαριού, που εκτός από “μπαμπάς” και “μαμά” είναι δυο άνθρωποι που δικαιούνται να απολαύσουν λίγες μέρες χωρίς ορατές υποχρεώσεις.
Πολλοί διαφωνούν και παίρνουν ακόμα και τα βρέφη μαζί τους παντού και πάντα. Είναι μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, που όμως είναι εξίσου προσωπική και υποκειμενική όσο εκείνων που χρειάζονται ένα διάλειμμα χωρίς τύψεις και parent – shaming. Κανείς δεν χρειάζεται να πείσει κανέναν και όλοι μπορούμε να απολαμβάνουμε τις διακοπές μας έτσι όπως μας ταιριάζει περισσότερο. Αρκεί φυσικά να μην καθόμαστε δίπλα στο αεροπλάνο.
