Πότε επιτέλους το γυναικείο φύλο θα πάψει να επιτρέπει στους άντρες να το καταπιέζουν, να θέλουν να το αλλάξουν, να καταπατούν τα δικαιώματά του ή αντίστοιχα, πότε κάποιες άλλες γυναίκες θα αντιληφθούν ότι ξαπλωμένες στους καναπέδες των σπιτιών τους κι επιτρέποντας στους συντρόφους τους να τους παρέχουν τα προς το ζειν με οποιοδήποτε τίμημα, είναι θλιβερό;
Υπάρχει ζωή και πριν και μετά από κείνον
Οι περισσότερες γυναίκες γνωρίζουν τον “‘Ενα” κι αυτός θέλει να τις κάνει κάποιες άλλες. Γι αυτό το λόγο και η πλειοψηφία των γυναικών ξεστομίζει το κλισέ ψέμμα ότι έχει πάει με τρεις άντρες , γιατί αυτό θέλουν όλοι να ακούσουν. Yπάρχει μια μεγάλη αλήθεια που πρέπει να πάρουμε επιτέλους απόφαση : Όποιος αγαπάει, αγαπάει τον άλλον γι αυτό ακριβώς που είναι. Αν θέλει να τον αλλάξει, δεν τον αγαπάει πραγματικά.
Όταν μια γυναίκα γνωρίζει κάποιον σε μια ηλικία, ήταν κάποια πριν από κείνον, είχε μια ζωή, είχε κάνει κάποιες επιλογές, με τα λάθη και τα σωστά. Αν αυτός ο κάποιος την αναγκάσει να αλλάξει και να απαρνηθεί την προηγούμενη ζωή της, τότε δεν την θέλει γι αυτό που είναι. Θέλει να δημιουργήσει έναν σχεσιακό Φρανκεστάιν, που θα τον βολεύει στο να το χειρίζεται και να το διατάζει, ώσπου αυτό το τέρας θα ξυπνήσει μια μέρα και θα βλάψει και τον εαυτό του και το περιβάλλον του.
Όλα αρχίζουν σιγά και μεθοδικά :
“Μη φοράς αυτό το ρούχο, είναι πολύ κοντό, πολύ στενό, πολύ προκλητικό”, πολύ το μυαλό του και μια λίρα θα έλεγα προσωπικά. Η ανασφάλεια αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της στη συμπεριφορά του άντρα. Συνεχίζει με την αποκοπή από τις παρέες: “Μην πας έξω με τις φίλες σου (για φίλους δεν το συζητώ) γιατί μπορεί να σας την πέσει κανένας” ή ακόμη χειρότερα κατηγορεί τις φίλες ότι είναι από κακοπροαίρετες έως ανήθικες. Η αποκοπή από τους άλλους μπορεί να φτάσει μέχρι και τους συγγενείς.
Στη συνέχεια έχουμε την διαταγή για διακοπή της εργασίας (διότι προσφέρεται να καλύπτει αυτός τα έξοδα). Μην πέφτετε ποτέ στην παγίδα αυτή. Όσα χρήματα κι αν κερδίζει ο άντρας, ακόμη και περισσότερα από αυτά που μπορεί να χαλάσει μια γυναίκα, η ίδια πρέπει να έχει και δικό της εισόδημα.Το να ζητάς από τον άντρα να σου δίνει κάθε μέρα χαρτζηλίκι,αφενός σε αποδυναμώνει ολοκληρωτικά και αφετέρου του επιτρέπει να σε ελέγχει.
Ούτε δούλα, ούτε κυρά.
Μη γελιέστε. Πραγματικά αρσενικά και σίγουρα για τον εαυτό τους, είναι εκείνα που θέλουν τις γυναίκες γι αυτό που πραγματικά ήταν είναι και θα εξακολουθήσουν να είναι. Αντίθετα μικροαστικές συμπεριφορές με φαλλοκρατικά κατάλοιπα είναι αυτές που θέλουν τις γυναίκες καταπιεσμένες υπάρξεις που πλένουν πιάτα και μαντάρουν κάλτσες ενοχοποιόντας τες για οτιδήποτε έπραξαν και μετατρέποντας τες σε φοβικές «γυναικούλες» που στο τέλος θα τρώνε κέρατο και θα κλαίνε στις κουζίνες τους, όχι όμως καθαρίζοντας κρεμμύδια.
