Η Ελλάδα με αφορμή το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, έμαθε τι σημαίνει ο όρος Queer και είδε την LGBTQ+ κοινότητα να βγαίνει στους δρόμους όχι μόνο για το Gay Pride το οποίο αρκετοί άνθρωποι νόμιζαν πως είναι άσκοπο και ανούσιο, αλλά και για να τιμήσει τη μνήμη ενός από τα πλέον ενεργά και αγαπητά μέλη της.
Ακόμη και ο θάνατός του, έγινε «ακτιβιστικός» και έκανε κόσμο να διαδηλώσει για ένα θλιβερό συμβάν το οποίο όπως ειπώθηκε μπορεί να έχει ξαναγίνει, αλλά κανείς δεν αναστατώθηκε επειδή το θύμα δεν είχε το προφίλ του Ζακ.
Όσοι διαδήλωσαν για εκείνον, είναι σα να διαδήλωσαν και για όλους όσοι δεν το έκαναν προηγουμένως. Και μακάρι, τα περιστατικά αυτά να μειωθούν από εδώ και στο εξής. Αυτό θα ήταν που θα ήθελε και ο ίδιος.
Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ένα queer άτομο που δε ντράπηκε ούτε φοβήθηκε για αυτό που ήταν, μιλούσε πάντα ανοιχτά, χαμογελούσε δυνατά , τραγουδούσε και χόρευε υπέροχα και στο στήθος του χτυπούσε μια επαναστατημένη καρδιά, όπως έγραφε και το τατουάζ που είχε στο συγκεκριμένο σημείο “Rebel Heart”.
Ήταν ένα βράδυ κάποιου χειμώνα που μπήκα στις «Κούκλες» , για να παρακολουθήσω το νέο Drag Show της σεζόν. Στην ομάδα , είχε προστεθεί ένα νέο μέλος. Ήταν ο Ζακ. Και ήταν εξαιρετικός πάνω στη σκηνή. Είχε κάτι ξεχωριστό, κάτι δικό του. Ο Ζακ Κωστόπουλος ή η Zackie Oh, η alter ego persona του, με κέρδισε με την εμφάνισή του, αλλά αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα και με το μυαλό του.
Ήταν έξυπνος, με ωραίο χιούμορ και ένας άνθρωπος που σε όση γραπτή επικοινωνία είχαμε, δεν είχε κάνει ποτέ ούτε ένα ορθογραφικό λάθος. Η ωραιότερη βραδιά που περάσαμε μαζί ήταν όταν έκανε show στην παρουσίαση του βιβλίου μου στο “Σπίτι της Στρέλλας”. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα και τον ευχαρίστησα που ήταν εκεί. Χωρίς εκείνον, δε θα ήταν όλα τόσο όμορφα.
Η ιστορία του Ζακ, θα μας θυμίζει πάντοτε, ότι η κοινωνία μπορεί να σκοτώσει ότι δεν καταφέρνει να σκοτώσει το HIV. To αίμα του χύθηκε άδικα, έτσι ακριβώς όπως του φέρθηκε και η ζωή. Καλό ταξίδι Ζακ.
