Όταν μερικά κορίτσια χωρίζουν συνήθως έχουν την ανάγκη να το μοιραστούν με τη μάνα τους, με τις φίλες τους, με το Ζuckenberg, με το σύμπαν. Όχι όλα, κάποια άλλα λίγα το περνάνε σιωπηλά, κουκουλωμένα στο κρεβάτι μόνα τους ,κλαίγοντας και τρώγοντας σοκολατάκια.
Εμείς σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε για το σύνδρομο “της χωρισμένης στα social media σε πλήρη παροξυσμό”:
Τα κορίτσια που κάνουν αυτό το πράγμα, περισσότερο το κάνουν όχι γιατί θέλουν πραγματικά να το μοιραστούν με όλους αυτούς για να νιώσουν καλύτερα, αλλά για να πιάσει το παρασύνθημα το πρώην αγόρι τους και να επιστρέψει. Είναι κάπως ανεξήγητο το πως συνδέουν αυτά τα δυο άσχετα μεταξύ τους πράγματα αλλά όντως συμβαίνει.
Όταν οι γυναίκες σταματήσουν να σκέφτονται τόσο φωναχτά και δραματικά στο θέμα του χωρισμού ίσως να μπει ένα λιθαράκι και η ανθρωπότητα όντως να προοδεύσει στις διαπροσωπικές σχέσεις. Καμια drama queen δεν πήρε Όσκαρ άλλωστε. Και οπωσδήποτε λίγοι άνδρες επέστρεψαν μετά από το over reaction των πρώην τους δημοσίως.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Aγόρι και κορίτσι χωρίζουν.
Εκείνος, το πολύ πολύ να το πει σε κανέναν δυο κολλητούς του, να πιούνε καμιά μπύρα χωρίς να συζητήσουν και τίποτα το ουσιαστικό για αυτό το θέμα, άντε να του κάνουν κανένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη τύπου «πατ πατ» σε συμπονώ ψηλέ μου και έχω δει κάτι παρόμοιο να κάνει ο παππούς μου στο θείο μου κάποτε, και να λήξει το θέμα με το συμπέρασμα «δεν πειράζει ρε φίλε, όλες το ίδιο είναι, μη στεναχωριέσαι θα βρεις άλλη»
Εκείνη απ την άλλη, για το χωρισμό της είναι ικανή να ζήσει ένα ultimate δράμα. Βρίσκονται επί ποδός μητέρα, αδερφή-ες, ξαδέρφες, συνάδελφοι, φίλες, μανικιουρίστα και κομμώτρια, όποιος ή όποια μπορεί να δώσει ένα credit και ένα δίκιο στην πληγωμένη της καρδιά. Σε αυτό το σημείο να προσθέσουμε ότι μεγάλες πιθανότητες συμμετοχής στο δράμα της έχουν οι γειτόνισσες και φυσικά ο γυναικολόγος της. Όλοι αυτοί ακούνε το χρονικό του χωρισμού της και υπερ αναλύουν, ο καθένας ανάλογα με το επίπεδο σύνδεσης που είχε με το ζευγάρι και με το προσωπικό του status.
Καλά το ότι φταίει ο άλλος εννοείται, δε χρειάζεται να το αναφέρουμε καν. Ότι αυτή είναι υπέροχη, πανέμορφη, η καλύτερη, ότι έκανε υπομονή, ότι και πολύ του έπεφτε και ότι της αξίζει κάτι καλύτερο και πάλι εννοούνται. Εκείνη όμως απαρηγόρητη. Τον θέλει. Και τι κάνει; Χρησιμοποιεί την τεχνολογία: Ξεσπά στο Facebook. Δηλαδή σε εμάς.
Πόνος στο post
Εμείς λοιπόν που τυχαίνει να έχουμε μια ή δυστυχώς περισσότερες από μια χωρισμένες και πληγωμένες στη friend list μας, καθώς μπαίνουμε ανυποψίαστοι στο timeline μας, βλέπουμε μια κυκλοθυμική συμπεριφορά από μεριάς τους η οποία σε βαριές περιπτώσεις μας κάνει να πατήσουμε το delete. Τι κάνει λοιπόν η χωρισμένη: Αρχικά, οι αναρτήσεις είναι βαθυστόχαστες. Έχουν παραλήπτη, αλλά είναι σα να μην έχουν, κάτι σαν προφητείες. Πρόκειται για ρητά τύπου Δεγαμινιώτη ή ποιήματα του Λειβαδίτη τα οποία γράφουν τσιτάτα για την αγάπη, τον έρωτα και τις σχέσεις και φυσικά τα έχει προσωποποιήσει γιατί «Μπορεί να μην είναι τέλεια, είναι όμως τουλάχιστον αυθεντική».
Πόνος στον στίχο
Στη συνέχεια το κρεσέντο συνεχίζεται με αναρτήσεις τραγουδιών, ανάλογων με την περίσταση, δηλαδή τον χωρισμό, τα οποία βέβαια ποικίλλουν σε είδος αφού η κάθε χωρισμένη ακούει άλλη μουσική: Έτσι, θα δεις από «Κόκκινη Γραμμή» της Νατάσσας Θεοδωρίδου μέχρι και το «Hello» της Adele. Οι φίλες από κάτω στα σχόλια θα γράψουν πάρα πολλές αινιγματικές ατάκες που δεν είναι καθόλου αινιγματικές και θα την αποθεώσουν πετώντας υπονοούμενα που δεν είναι καθόλου υπονοούμενα.
Πόνος και στο check in
Και μετά, η χωρισμένη θα κάνει check in παράλληλα με ανάρτηση υπέρλαμπρης φωτογραφίας στην οποία θα φαίνεται ότι περνάει απλά τέλεια, υπέροχα, μοναδικά, καταπληκτικά, ότι είναι πάρα πολύ χαρούμενη και ότι δεν τρέχει τίποτα γιατί χορεύει γελάει και μοιράζει φιλιά στους θαυμαστές της. Κλασική είναι η περίπτωση Σούλα Γκλάμουρους. Η απατημένη περσόνα που ανεβάζει όχι δακρύβρεχτα post, αλλά αναρτήσεις οργής και σαρδόνιου γέλιου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διχοτομημένη φωτογραφία με τις παρομοιώσεις τύπου “εγώ η πρώην σου”.
Kostas o πρώην της Γκλάμουρους
Η λογική είναι: «Ο Κώστας; Ποιος Κώστας; Δε θυμάμαι.» Εν τω μεταξύ και αυτό, όπως και όλα τα παραπάνω γίνονται για τον Κώστα και για τον κάθε Κώστα και μάλιστα για να τα δει ο Κώστας και κάθε Κώστας ή κάποιος άλλος και να του το πει, για να δει τι έχασε και να μπουσουλήσει πίσω εκλιπαρώντας τη να τα ξαναβρούν.
Πόνος πάλι από την αρχή
Ο κύκλος παράκρουσης κλείνει μέχρι να ξανανοίξει -γιατί είναι φαύλος. Eπειδή μετά από όλα αυτά, ο Kώστας και πάλι δε στέλνει μήνυμα, εκείνη καταρρέει. Και δώστου τότε άλλα τραγούδια πόνου, άλλα ρητά πιο πονεμένα, άλλες φωτογραφίες πιο θλιμμένες, άλλα τσιτάτα πιο ανυπόφορα και «ο χρήστης “Μαρία νιώθει ότι δεν την αγαπούν στην τοποθεσία τάδε». Κι εσύ να πρέπει αυτή τη Μαρία να την έχεις φίλη έστω στο Facebook και αυτά να τα βλέπεις κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα χωρίς να το θέλεις.
Πόνος παντού
Και η «Μαρία» δεν είναι μία. Αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι πολλές. Και ο «Κώστας» δεν τα βλέπει όλα αυτά γιατί την έχει ξεγραμμένη. Και από το Facebook και γενικά. Και αυτή δε λέει να το καταλάβει. Και εσύ πρέπει να τυραννιέσαι με τις αναρτήσεις που σου σκάνε στον τοίχο και να σπάνε τα νεύρα σου με το «Επιτέλους» πάψε ν αυτοτιμωρείσαι που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε, μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι κλπ, κλπ, κλπ.
Ποιός είπε να μην πονάς; Τουλάχιστον πόνα κομψά
Αγαπητή «Μαρία» που μας διαβάζεις, πάψε να συμπεριφέρεσαι έτσι δημοσίως, γιατί όχι μόνο δε θα ξαναγυρίσει ο «Κώστας» αλλά θα χάσεις και τους γνωστούς σου. Αγαπητέ «Κώστα» που μας διαβάζεις, αλήθεια πες μας, έχεις έστω και μια φορά δώσει έστω και μια δεκάρα για όλα αυτά που ανεβάζει για σένα η κάθε «Μαρία» που χωρίσατε;
Συμπέρασμα
Χώρισες και πονάς. Keep it simple. Αnd keep it for yourself.
