Αν η υπόθεση Lewinski συνέβαινε σήμερα πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το κυριότερο από αυτά ίσως είναι η ίδια η ζωή της πρωταγωνίστριας που ακόμα και σήμερα, ορίζεται για πολλούς από το λάθος που έκανε πριν από 25 χρόνια.
Λίγα γεγονότα διαμόρφωσαν τη δεκαετία του 90 όσο η ανάρμοστη σχέση του προέδρου των ΗΠΑ, Bill Clinton, με την μαθητευόμενη 22χρονη Monica Lewinski και το επικών διαστάσεων σκάνδαλο που ξέσπασε όταν η ιστορία τους είδε το φως της δημοσιότητας με λεπτομέρειες και στοιχεία που ξεπέρασαν αρκετές φορές το όριο του γκροτέσκ. Τότε ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στάθηκε στην κερκίδα του Bill Clinton που κινδύνευσε αλλά δεν έχασε το αξίωμα του. Η Monica Lewinski από την άλλη, δεν είχε να κερδίσει τίποτα αλλά έχασε τα πάντα.
Όπως η ίδια έχει πει ήταν η πιο εξευτελισμένη γυναίκα του κόσμου. Ένας εύκολος στόχος για όποιον είχε θέματα να προβάλλει πάνω της, είτε αυτά ήταν σχετικά με την πολιτική, είτε με το σεξ, την απιστία, τις γυναίκες γενικά ή τα περιττά κιλά ειδικά. Ένα τέταρτο του αιώνα μετά είναι αυτονόητο ότι σήμερα κανείς δεν θα τολμούσε να αντιμετωπίσει αυτή την ιστορία με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον όχι ανοιχτά – και το σκάνδαλο θα είχε πάρει άλλου είδους διαστάσεις. Αρχικά το πιο πιθανό είναι ότι ο Bill Clinton θα είχε παραιτηθεί, όπως εκτιμά ακόμα και ο δημοκρατικός δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Βill de Βlasio.
Το κύμα του #metoo και το γυναικείο κίνημα σήμερα δεν θα επέτρεπε τη στοχοποίηση, τη γελοιοποίηση ή και τη δαιμονοποίηση που υπέστη η Monica Lewinski, η οποία σε μια κουλτούρα όπου η γυναίκα ήταν πάντα ύποπτη, χρίστηκε η κακιά της υπόθεσης, η πέτρα του σκανδάλου που έφταιγε για όλα. Με τα τωρινά δεδομένα η τελείως άνιση δυναμική μεταξύ της αδύναμης, νεαρής γυναίκας και του πανίσχυρου μεσήλικα θα θεωρούνταν κατάχρηση εξουσίας για την οποία είναι αστείο να κατηγορείται το θύμα, ακόμα κι αν συναινεί με ελεύθερη βούληση ή έτσι νομίζει.
Δεν είναι όμως μόνο το αφήγημα που θα ήταν διαφορετικό. Στον σημερινό κόσμο των social media η Monica Lewinski θα είχε τη δυνατότητα να αμυνθεί -και γιατί όχι να αντεπιτεθεί – να βρει συμμάχους και υπερασπιστές και τελικά να πει τη δική της εκδοχή της ιστορίας, την ώρα που συμβαίνει και όχι δυο δεκαετίες μετά. Και ίσως να μην περάσει τη ζωή της σαν το εξιλαστήριο θύμα πού 25 χρόνια μετά είναι ακόμα αποδέκτης φτηνών αστείων.
