Στις ανατολικές πλαγιές του Πηλίου, αυτές που κοιτούν προς το Αιγαίο, βρίσκονται μερικά από τα πιο τουριστικά χωριά αυτού του πανέμορφου βουνού όπου κάθε καλοκαίρι δυσκολεύεσαι να βρεις δωμάτιο, ένα τραπέζι στο εστιατόριο, ή μια γωνιά στην παραλία να απλώσεις την πετσέτα σου. Όμως, αυτός ο παράδεισος είναι όλος δικός σας τους φθινοπωρινούς και τους ανοιξιάτικους μήνες. Και μάλιστα προσιτός με τα πόδια. Δεκάδες μονοπάτια ή παλιά καλντερίμια μέσα στο πυκνά δάση, σας δίνουν τη δυνατότητα να απολαύσετε μικρές ή μεγάλες πεζοπορίες που θα σας μείνουν αξέχαστες. Ιδού τρεις πολύ ωραίες επιλογές:
Τσαγκαράδα – Μηλιές 9,6 χιλιόμετρα / 4 ώρες
Το μονοπάτι ξεκινάει από τη νότια άκρη της νοτιότερης συνοικίας της Τσαγκαράδας, τη συνοικία των Ταξιαρχών. Εκεί, πάνω στον κεντρικό δρόμο, θα δείτε την πινακίδα που γράφει «Προς παλιό γεφύρι». Δυστυχώς, το παλιό αυτό γεφύρι του 1728, που για αιώνες βοηθούσε τους ντόπιους να διασχίσουν το ρέμα του Μυλοποτάμου, κατέρρευσε τον Φεβρουάριο του 2021, όταν έπεσε επάνω του ένας γιγάντιος παρακείμενος γεροπλάτανος που τον ξερίζωσαν οι θυελλώδεις άνεμοι που κατέβαιναν μέσα από τη ρεματιά.
Αν δεν έχει πολύ νερό ο Μυλοπόταμος, μπορείτε να διασχίσετε άνετα την κοίτη του και να συνεχίσετε στο μονοπάτι που συνεχίζει στην απέναντι πλαγιά. Σε 5 λεπτά βγαίνετε στον κεντρικό ασφαλτόδρομο, και τον ακολουθείτε προς τα αριστερά (προς Ξουρίχτι) για περίπου 100 μέτρα.
Στο σημείο όπου υπάρχει η πινακίδα που προειδοποιεί για επικίνδυνες στροφές, θα δείτε στα δεξιά σας το ευδιάκριτο καλντερίμι να ανηφορίζει στην πλαγιά, το οποίο και ακολουθείτε. Μετά από λίγο το καλντερίμι γίνεται ένα όμορφο μονοπάτι που ανηφορίζει στην πλαγιά με τη χαμηλή βλάστηση, με λίγα κόκκινα και μπλε σημάδια που σας βοηθούν να παραμείνετε στη σωστή πορεία. Αφού περάσετε μια μικρή ρεματιά, το καλντερίμι ξαναεμφανίζεται πάντα με κόκκινα σημάδια και πολύ σύντομα φτάνετε σε μια διασταύρωση με ένα άλλο καλντερίμι (σε μια περιοχή με ψηλά κυπαρίσσια) που φεύγει αριστερά και σε λίγα μέτρα καταλήγει στο ξωκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με την πολύ όμορφη θέα. Εσείς συνεχίζετε ευθεία, βλέπετε μπροστά σας το χωριό Ξουρίχτι και πιο αριστερά στο βάθος τα νησιά των Βορείων Σποράδων (Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο).
Για λίγα μέτρα περπατάτε σε έναν χωματόδρομο που έρχεται από το Ξουρίχτι, και μετά στρίβετε δεξιά στο καλντερίμι το οποίο διασχίζει τα κτήματα με τις καστανιές και κερασιές πάνω από το Ξουρίχτι. Μετά από 300 μέτρα φτάνετε σε ένα συγκρότημα κατοικιών όπου συναντάτε τον χωματόδρομο τον οποίο ακολουθείτε δεξιά ελαφρώς ανηφορικά μέχρι την επόμενη στροφή. Εκεί θα προσέξετε το κόκκινο βελάκι πάνω στον τοίχο της οικίας που δείχνει το μονοπάτι που φεύγει στο κάτω μέρος. Ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια, μετά από λίγο διασχίζετε μια ρεματιά, περνάτε μέσα από κτήματα με καστανιές και αμέσως περνάτε μια δεύτερη ρεματιά και πολύ σύντομα μια τρίτη με νερό, και από εκεί το μονοπάτι ανηφορίζει ανάμεσα σε βάτα και τις νεαρές καστανιές ώσπου ξαναβγαίνει σε χωματόδρομο. Ακολουθείτε αυτόν το χωματόδρομο προς τα αριστερά για περίπου 200 μέτρα ώσπου συναντάτε το παλιό ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου.
Αμέσως, μετά το ξωκλήσι βρίσκεστε σε μια διασταύρωση, όπου ευθεία μπροστά σας βλέπετε το ρέμα του Ξουριχτίου, και εκεί ακριβώς υπάρχει μια μικρή κίτρινη πινακίδα που γράφει «Προς Μηλιές». Αυτή είναι η αφετηρία του παλιού καλντεριμιού που κατεβαίνει ομαλά προς το βάθος της ρεματιάς. Από εδώ ξεκινάει το πιο όμορφο αλλά και πιο «άγριο» κομμάτι της διαδρομής μας, μέσα από το πυκνό δάσος με τις οξιές, τις βελανιδιές και τα πλατάνια. Το καλντερίμι πολύ σύντομα διασχίζει μια μικρή ρεματιά και αμέσως μετά υπάρχουν κόκκινα σημάδια. Το καλντερίμι μετατρέπεται σε μονοπάτι και ανηφορίζει ομαλά στη βουνοπλαγιά μια μικρή ρεματιά. Μετά από περίπου 800 μέτρα το μονοπάτι βγαίνει σε ένα στενό χωματόδρομο τον οποίο, όπως δείχνουν και τα κόκκινα βελάκια, πρέπει να ακολουθήστε αριστερά για περίπου 400 μέτρα μέχρι το τέλος του. Από εδώ ξεκινάει το εντυπωσιακό μονοπάτι, σημαδεμένο με κόκκινα σημάδια, που περνάει τη ρεματιά του Βαρσάμη με μια μικρή ξύλινη γέφυρα, και ανηφορίζει ελικοειδώς μέσα στο πανέμορφο πυκνό δάσος με τις οξιές.
Μετά από σχεδόν 3 χιλιόμετρα και μιάμιση-δύο ώρες πεζοπορίας, θα βγείτε σε έναν δασικό χωματόδρομο τον οποίο ακολουθείτε προς τα νότια για περίπου 900 μέτρα, και αφού περάσετε ένα ξύλινο κιόσκι θα βρεθείτε μετά από 100 μέτρα σε μια διασταύρωση με σήμανση, όπου ακολουθείτε τον αριστερό δρόμο με την πινακίδα που γράφει «Μηλιές» . Από εδώ πλέον έχετε ωραία θέα προς τον Παγασητικό κόλπο και μετά από λίγο θα δείτε και τα σπίτια των Μηλεών. Και όπως λέει και η γνωστή παροιμία , χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, και μαζί με τα σήματα που υπάρχουν εκεί όπου χρειάζεται (και εκεί όπου δεν χρειάζεται) δεν θα δυσκολευτείτε να φτάσετε στο πανέμορφο ιστορικό χωριό Μηλιές, όπου θα βρείτε καφέ και εστιατόρια στην εντυπωσιακή κεντρική πλατεία του με το μεγάλο πλατάνι, καθώς και καταστήματα με τοπικά προϊόντα στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει το χωριό.
Λαμπινού – Μονή Παναγίας Λαμπηδώνας 1,3 χιλιόμετρα / 30’
Στο χωριό Λαμπινού, δίπλα στη στάση του υπεραστικού Κ.Τ.Ε.Λ υπάρχει μια πέτρινη βρύση και ταμπέλες που γράφουν προς πλατεία Λαμπινού. Κατηφορίζετε σε αυτό το καλντερίμι, και αφού διασχίσετε την πλατεία, μετά από λίγο θα συναντήσετε έναν στενό τσιμεντόδρομο, μπροστά σε μια άλλη πέτρινη βρύση. Κατηφορίζετε σε αυτόν τον τσιμεντόδρομο και λίγο παρακάτω θα δείτε στα δεξιά σας το καλντερίμι που κατηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Το ακολουθείτε, και λίγο παρακάτω θα διασχίσετε έναν μικρό χωματόδρομο και θα συνεχίσετε κατηφορικά στο καλντερίμι. Περίπου 200 μέτρα παρακάτω θα συναντήσετε έναν μεγαλύτερο χωματόδρομο.
Σε αυτό το σημείο στα δεξιά, δίπλα σε μια οικία, φεύγει το καλντερίμι που κατεβαίνει καθαρό για περίπου 500 μέτρα μέχρι τη μικρή ρεματιά όπου υπάρχει ένα κτίσμα με μικρό εικονοστάσι αλλά και βρύση με τρεχούμενο νερό. Το κτίσμα αυτό ήταν ένας παλιός νερόμυλος που τώρα έχει μετατραπεί σε κατοικία. Εδώ υπάρχει μια διασταύρωση μονοπατιών. Ακολουθήστε το μονοπάτι που φεύγει αριστερά κατηφορικά και σε 5 περίπου λεπτά θα βγείτε στον ασφαλτόδρομο που οδηγεί στην παραλία της Λαμπινούς. Διασχίστε τον και ακριβώς απέναντι συνεχίζει ένα καλντερίμι σηματοδοτημένο με κίτρινο ταμπελάκι, το οποίο σας οδηγεί στο παλιό μοναστήρι της Παναγίας Λαμπηδώνας.
Μούρεσι – Νταμούχαρη – Παπά Νερό – Μούρεσι 6 χιλιόμετρα / 4 ώρες
Στο Μούρεσι, δίπλα ακριβώς στον παλιό ναό της Αγίας Τριάδας, από την πλευρά του ιερού, ξεκινάει ένα καλντερίμι κατηφορικά, με κόκκινα σημάδια. Λίγο πιο κάτω στη διασταύρωση ακολουθείτε το αριστερό σκέλος (το δεξιό πηγαίνει προς το δημοτικό σχολείο που βλέπετε μπροστά σας). Λίγο πιο κάτω όπως δείχνουν και τα κόκκινα σημάδια ακολουθείτε το καλντερίμι προς δεξιά (αριστερά συνεχίζει ένας στενός τσιμεντόδρομος). Σε λίγο αφήνετε πίσω σας τα τελευταία σπίτια του χωριού και περπατάτε σε μια όμορφη βουνοπλαγιά με καστανιές και πυκνή χαμηλή βλάστηση. Σε 5 λεπτά βγαίνετε στον ασφαλτόδρομο που οδηγεί στην Νταμούχαρη. Τον ακολουθείτε κατηφορικά για περίπου 500 μέτρα ώσπου σε μια απότομη αριστερή στροφή θα δείτε το καλντερίμι που έχει πατηθεί από τσιμεντόδρομο, ανάμεσα σε εξοχικές κατοικίες. Σε 100 μέτρα βγαίνετε ξανά στον ασφαλτόδρομο τον οποίο διασχίζετε, και ακριβώς απέναντι θα δείτε το κίτρινο ταμπελάκι με τον πεζοπόρο που γράφει «Νταμούχαρη». Ακολουθήστε το πρώην καλντερίμι και νυν τσιμεντόδρομο, και μερικά μέτρα παρακάτω, στη διχάλα, στρίψτε αριστερά στον τσιμεντόδρομο (δεξιά ο δρόμος οδηγεί στο ύψωμα Τσούκα).
Μετά από λίγα μέτρα, στο κάτω μέρος μιας κατοικίας με τσιμεντένιο τοίχο, θα δείτε στα δεξιά το καλντερίμι, με το κίτρινο ταμπελάκι στην αρχή του, το οποίο κατηφορίζει μέσα στο δάσος με τις κουμαριές. Μόλις βγείτε από αυτήν τη στοά από κουμαριές το καλντερίμι συνεχίζει ως μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση από φτέρες, και σύντομα βγαίνετε σε έναν στενό αγροτικό δρόμο τον οποίο ακολουθείτε δεξιά κατηφορικά, ενώ από αυτό το σημείο έχετε ωραία θέα προς το Αιγαίο και την παραλία Παπά Νερό. Περίπου 100 μέτρα πιο κάτω το καλντερίμι ξεκινάει πάλι στο σημείο όπου υπάρχει κίτρινο ταμπελάκι και κατηφορίζει ανάμεσα στα πουρνάρια, ενώ λίγο πιο κάτω έχετε πλέον υπέροχη θέα στον κόλπο της Νταμούχαρης.
Ακόμη μια φορά το καλντερίμι βγαίνει σε έναν στενό χωματόδρομο κακής βατότητας τον οποίο ακολουθείτε κατηφορικά, και μετά από λίγα μέτρα θα δείτε και πάλι στα δεξιά το κίτρινο ταμπελάκι στην αρχή του μονοπατιού που μπαίνει μέσα σε ελαιώνες και ξανά συναντάει άλλον μικρό χωματόδρομο κακής βατότητας. Ακολουθήστε τον κατηφορικά και σε 100 μέτρα αφού περάσετε δύο οικίες στα δεξιά σας θα βρείτε το καλντερίμι δίπλα από έναν συρμάτινο φράχτη και αμέσως θα συναντήσετε τα πρώτα σπίτια της Νταμούχαρης. Αφού βγείτε στον τσιμεντόδρομο ακολουθήστε τον αριστερά και σε λίγα μέτρα βρίσκεστε στο τελείωμα του ασφαλτόδρομου που οδηγεί στην Νταμούχαρη. Εδώ υπάρχει και βρύση με πόσιμο νερό. Για να πάτε στην παραλία της Νταμούχαρης, ακολουθείτε το καλντερίμι που ξεκινάει ακριβώς από αυτό το σημείο, όπου παρκάρουν και τα αυτοκίνητα.
Για να πάτε από τη Νταμούχαρη στην παραλία Παπά Νερό, την πιο μεγάλη και πραγματικά πολύ όμορφη παραλία στην ανατολική ακτή του Πηλίου, ανηφορίζετε στον ασφαλτόδρομο της Νταμούχαρης για περίπου 400 μέτρα, ως την απότομη αριστερή στροφή όπου υπάρχει βρύση με τρεχούμενο νερό. Εδώ, ακολουθείτε προς τα δεξιά τον στενό ασφαλτόδρομο (ο οποίος δυστυχώς πάτησε πάνω στο παλιό καλντερίμι και το κατέστρεψε) και μετά από 200 μέτρα θα δείτε στα δεξιά σας το μονοπάτι που κατηφορίζει στην πλαγιά και καταλήγει στη νότια άκρη της παραλίας Παπά Νερό, που είναι η πιο ήσυχη και η πιο όμορφη.
Αυτή η μεγάλη και πλατιά αμμουδερή παραλία συγκεντρώνει πολύ κόσμο το καλοκαίρι, που συνωστίζεται στην περιοχή μπροστά από τις ταβέρνες, αλλά την άνοιξη και το φθινόπωρο είναι σχεδόν ερημική και μαγευτικά όμορφη. Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο προς τα βόρεια, θα περάσετε το Κισσώτικο ρέμα με τα τεράστια πλατάνια και θα βγείτε στον παραλιακό οικισμό του Άη – Γιάννη, όπου θα βρείτε ακόμα περισσότερες ταβέρνες, καφέ, ξενώνες και ένα σωρό άλλα καταστήματα, και τον ίδιο συνωστισμό με του Παπά Νερό. Αν συνεχίσετε όμως μέχρι τη βόρεια άκρη του οικισμού, αμέσως μετά το λιμανάκι, ένα δύσβατο και ασυντήρητο μονοπάτι οδηγεί σε μια πανέμορφη «κρυφή» αμμουδερή παραλία, την παραλία της Πλάκας, ερημική στο μεγαλύτερο τμήμα της (μόνο στη βόρεια άκρη της υπάρχουν οι ομπρελοξαπλώστρες ενός παρακείμενου ξενοδοχείου).
Για να επιστρέψετε στο Μούρεσι, πηγαίνετε στη νότια άκρη του Άη – Γιάννη, εκεί που είναι τα κάμπινγκ, και ακολουθήστε το σηματοδοτημένο καλντερίμι που ανηφορίζει με νότια κατεύθυνση στη βουνοπλαγιά. Δυστυχώς, ο ασφαλτόδρομος που κατηφορίζει από το Μούρεσι στον Άη – Γιάννη κατέστρεψε το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του καλντεριμιού, αλλά έχουν σωθεί αρκετά τμήματά του τα οποία διασταυρώνονται με το δρόμο. Ανηφορίζοντας αργά, άλλοτε σε καλντερίμι και άλλοτε στον ασφαλτόδρομο, μετά από μία περίπου ώρα θα φτάσετε στην αφετηρία σας, στο ναό της Αγίας Τριάδας στο Μούρεσι.
πηγή: travel.gr
