Μόλις λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση του θανάτου της, η πινακίδα της πλατείας Camden Square κοντά στο σπίτι της Amy Winehouse γέμισε από αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης και πένθους.
Τρία χρόνια μετά, στήθηκε το άγαλμά της στο κέντρο της αγοράς Camden Market, όχι πολύ μακριά από τα club όπου έκανε τα πρώτα της μουσικά βήματα. Και τώρα, 10 χρόνια μετά το θάνατό της, σε ηλικία 27 ετών, έρχεται στο Design Museum του Λονδίνου μια ρετροσπεκτίβα, που έχει στόχο να κατανοήσει ο επισκέπτης τη σύντομη καριέρα και το θρύλο της, που συχνά επισκιάστηκαν από την πάλη της με τον εθισμό της στο αλκοόλ.
Η έκθεση εστιάζει στην εξέλιξη της μουσικής της και των επιρροών που δέχτηκε από διάφορα μουσικά είδη με έμφαση στα πρώτα χρόνια της καριέρας της, ενώ επιδιώκει να προβάλει και την ιδιαίτερη σχέση της με τη μόδα και το πώς διαμόρφωσε το χαρακτηριστικό της στυλ.
Για μια τόσο αναγνωρίσιμη παρουσία της ποπ κουλτούρας αλλά και τόσο καταδιωγμένη από τα αδηφάγα μέσα που έκαναν πρωτοσέλιδα τα προσωπικά της προβλήματα και τις πιο σκοτεινές της στιγμές, το μεγάλο στοίχημα για το μουσείο και τους διοργανωτές της έκθεσης ήταν να στηθεί μια ρετροσπεκτίβα που θα προσέγγιζε την Amy με ευαισθησία και θα εστίαζε σ΄αυτό για το οποίο αξίζει να τη θυμόμαστε: τη μουσική της.
Η συλλογή προσωπικών αντικειμένων περιλαμβάνει αδημοσίευτες οικογενειακές φωτογραφίες μιας ανέμελης, έφηβης Amy σε οικογενεικές διακοπές, με τη γιαγιά της να της κόβει τα μαλλιά, ή από live εμφανίσεις της σε pub όταν ήταν σχετικά άγνωστη. Το γεγονός ότι εκτίθενται απέναντι από την πινακίδα με τα συγκινητικά μηνύματα, δημιουργεί μια συγκλονιστική αντιπαράθεση.
Υπάρχουν χειρόγραφα στίχων αλλά ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί μια χειρόγραφη λίστα σε έναν τοίχο του μουσείου με τις φιλοδοξίες που είχε καταγράψει για το μέλλον της. Μεταξύ αυτών, το να φωτογραφηθεί από τον Αμερικανό φωτογράφο David LaChappelle, κάτι που κατάφερε μόλις λίγα χρόνια μετά, όταν εκείνος σκηνοθέτησε το video clip του “Tears dry on their own”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αφιέρωμα στο στυλ της
Η ιδιαίτερη στιλιστική της ταυτότητα και η σχέση της με τη μόδα παρουσιάζονται ξεχωριστά. Είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του, καθώς είχε καθιερώσει ένα πολύ προσωπικό και αυθεντικό μείγμα από τα looks των γυναικείων γκρουπ των ’60s που την ενέπνεαν, τα ρούχα που φορούσαν οι Αμερικανοί μουσικοί της hip-hop στα ’90s, την αγάπη της για το έντονο, τραβηγμένο eyeliner και το σήμα-κατατεθέν της, τα φουσκωτά σαν κυψέλη μαλλιά της.
Στην ενότητα αυτή μπορεί κανείς να παρατηρήσει μια μεγάλη συλλογή από τα πιο εντυπωσιακά της looks, από ένα κίτρινο φόρεμα Preen που φόρεσε στα BRIT Awards το 2007 μαζί με μια τσάντα Moschino σε σχήμα καρδιάς, έως ένα τζιν με κεντημένο το όνομα του Sinatra και το δικό της, αλλά και το μίνι φόρεμα με την φαρδιά ζώνη με το οποίο εμφανίζεται στο video clip του “Tears dry on their own”, καθώς και δημιουργίες των Roberto Cavalli και John Galliano.
Ο επισκέπτης εύκολα διαπιστώνει ότι το κορίτσι του “Back to black” αγαπούσε τα έντονα χρώματα. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι στο σημείο αυτό υπήρξε πολύτιμη για τους διοργανωτές της έκθεσης η συνεισφορά της φίλης και στιλίστριάς της, Naomi Parry, η οποία εξάλλου είχε την ιδέα για την υλοποίηση του project από το 2020, στοχεύοντας στο να δουν οι επισκέπτες την Amy πέρα από το πλαίσιο της προσωπικής της τραγωδίας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κι αν το προσωπικό της στιλ δεν ήταν αποδεκτό απ΄όλους, το τεράστιο μουσικό της ταλέντο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, παρότι πρόλαβε να ηχογραφήσει μόνο δύο άλμπουμ. Το ταλέντο αυτό προφανώς διέκριναν αμέσως τα στελέχη της Island Record, αφού όπως φαίνεται σε βίντεο που προβάλλεται στην έκθεση, μετά την οντισιόν της σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό.
Το installation του στούντιο ηχογράφησης
Στο μέρος αυτό της έκθεσης, έχει στηθεί ένα ρεαλιστικό installation ενός θαλάμου σε στούντιο ηχογράφησης, εμπνευσμένο από τα Metropolis Studios του Λονδίνου, όπου η Amy Winehouse ηχογράφησε το δεύτερο άλμπουμ της, “Back to Black”.
Οι επισκέπτες μπορούν να καθίσουν μπροστά στο γυάλινο θάλαμο και ν΄ακούσουν την ίδια την ερμηνεύτρια κατά τη διάρκεια μιας ηχογράφησης. Φορώντας ακουστικά, ακούς την Amy να τραγουδά αλλά και να μιλά για τις μουσικές της επιρροές: από την παλαιάς σχολής jazz του John Coltrane έως τη neo-soul της Lauryn Hill και τα φλογερά τραγούδια της Dinah Washington.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Είναι το μέρος της έκθεσης που πραγματικά πετυχαίνει μια στενότερη σύνδεση που θεατή με την καλλιτέχνη και τη δημιουργική της διαδικασία.
Το φινάλε έρχεται μέσα από ένα ακόμη υποβλητικό installation, που κλείνει την έκθεση αναπαράγoντας το μέρος μιας συναυλίας του 2007, όπου τραγουδά το “Tears Dry On Their Own”. Είναι μια ζεστή κι ειλικρινής υπενθύμιση ενός ταλέντου που χάθηκε τόσο νωρίς.
Τοποθεσία: Design Museum, 224-238 Kensington High St, W8 6AG, Λονδίνο
Ημερομηνίες: 26/11/2021 – 10/4/2022
