Η Αλεξάνδρα Πιστοφίδου βρέθηκε στη Βιέννη για σπουδές πριν από 14 χρόνια. Έκτοτε αποκαλεί την Αυστρία δεύτερο σπίτι της. Όμως, ποτέ δεν ξέχασε το πρώτο σπίτι της, την Ελλάδα.
Έχοντας πτυχίο στην παλαιογραφία και με μεταπτυχιακές της σπουδές στην Πολιτιστική Κληρονομιά της Ευρώπης, έκανε τη διατριβή της στον επαναπατρισμό των λεηλατημένων Γλυπτών του Παρθενώνα, από τη Βιέννη της Αυστρίας. Όπως μας είπε άλλωστε, λίγοι γνωρίζουν ότι η Αγγλία δεν είναι η μόνη που έχει στα μουσεία της μνημεία που δεν ανήκουν στη δική της ιστορία.
Όταν το 2017 ίδρυσε τον Οργανισμό Parthenon Skulpturen, που κύριο στόχο του έχει την προώθηση του επαναπατρισμού κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών, πολλοί την αμφισβήτησαν και αρκετοί δεν κατάλαβαν ακριβώς τον σκοπό της, ο οποίος ξεπερνά τον επαναπατρισμό των αρχαίων θησαυρών και εστιάζει στην αποκατάσταση της ιστορικής συνέχειας και της πολιτισμικής ταυτότητας.
Με τις συζητήσεις για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα να είναι πλέον έντονες και σε πολύ θετικό επίπεδο, μιλήσαμε μαζί της τόσο για τη δράση του Οργανισμού, όσο και για το πώς βλέπει η ίδια το ζήτημα ως Ελληνίδα που ζει στο εξωτερικό. Θα επιστρέψουν ποτέ τα μάρμαρα στην Ελλάδα;
Άκουσα θεωρίες που για μένα, ως Ελληνίδα, ήταν πρωτόγνωρες και σοκαριστικές, όπως για παράδειγμα, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, ότι ο Φειδιππίδης δεν υπήρξε ποτέ.
Εξηγήστε μας τι ακριβώς κάνετε με τον Οργανισμό Parthenon Skulpturen;
Η Επιτροπή μας, Parthenon Skulpturen, ιδρύθηκε το 2017 στη Βιέννη της Αυστρίας, με κύρια αποστολή τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την προώθηση του επαναπατρισμού κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών. Στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων μας βρίσκεται η προσπάθεια για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα, το φυσικό τους χώρο και τόπο πολιτιστικής τους καταγωγής.
Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό σχετικά με τη σημασία της επανένωσης αυτών των μοναδικών αρχαίων ελληνικών θησαυρών. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα, που για αιώνες παραμένουν χωρισμένα, βρίσκονται διασκορπισμένα σε διάφορα ευρωπαϊκά μουσεία και αποτελούν ένα πολιτιστικό σύμβολο παγκόσμιας εμβέλειας.
Ο διασκορπισμός τους στερεί από την ανθρωπότητα τη δυνατότητα να κατανοήσει και να εκτιμήσει την πλήρη ιστορική, καλλιτεχνική και πολιτιστική αξία αυτής της συλλογής. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η επανένωσή τους είναι αναγκαία τόσο από ηθική όσο και από πολιτιστική άποψη.
Ουσιαστικά, το έργο της Αυστριακής Επιτροπής Parthenon Skulpturen υπερβαίνει την επιστροφή αρχαιοτήτων. Αφορά την αποκατάσταση της ιστορικής συνέχειας και της πολιτισμικής ταυτότητας, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και του δυτικού πολιτισμού στο σύνολό του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πώς γεννήθηκε η λαχτάρα σας για επιστροφή των μαρμάρων και τι έχετε πετύχει ως τώρα;
Η λαχτάρα μου για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα γεννήθηκε μέσα από μια διαδρομή γεμάτη εκπλήξεις, αντιθέσεις και αναζητήσεις, που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αυστρία. Ήμουν τότε φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Βιέννης με το μακροσκελή και σύνθετο τίτλο: Historisch-Kulturwissenschaftliche Europaforschung. Το πρόγραμμα ήταν τόσο απαιτητικό όσο και ο σύνθετος τίτλος του και αυτό ακριβώς το έκανε ακόμα πιο γοητευτικό για μένα, ήταν κάτι νέο που με προκαλούσε και με ενθουσίαζε.
Μέσα από τις διαλέξεις, τις συζητήσεις, τα πανεπιστημιακά συγγράμματα και τις σημειώσεις ήρθα αντιμέτωπη με μια πληθώρα απόψεων και νέων πληροφοριών για την ελληνική αρχαία και νεότερη ιστορία. Άκουσα θεωρίες που για μένα, ως Ελληνίδα, ήταν πρωτόγνωρες και σοκαριστικές, όπως για παράδειγμα, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, ότι ο Φειδιππίδης δεν υπήρξε ποτέ και ότι πρόκειται για έναν ακόμη ελληνικό μύθο, ή ακόμα και ότι το όνομα της Ευρώπης, με την ελληνική του προέλευση, εγείρει ερωτήματα για την καταλληλόλητά του. Αυτές οι απόψεις με ταρακούνησαν, αλλά ταυτόχρονα με έκαναν να συνειδητοποιήσω την ανάγκη να διεκδικήσω την ιστορική αλήθεια και την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Αποφάσισα, λοιπόν, να αφιερώσω τη διπλωματική μου εργασία σε ένα θέμα που θα ήταν σύγχρονο, παγκόσμιο, αλλά και βαθιά ελληνικό: την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα. Η ενασχόληση αυτή ήταν για μένα όχι μόνο επιστημονική, αλλά και προσωπική. Ένας χρόνος έρευνας, που περιλάμβανε ταξίδια στην Ελλάδα και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον αγώνα για την επιστροφή αυτών των ανεκτίμητων έργων τέχνης. Οι συζητήσεις μαζί τους μου ενέπνευσαν ένα αίσθημα ευθύνης και αποφασιστικότητας, οδηγώντας με στην απόφαση να συμβάλω κι εγώ, με τον τρόπο μου, σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια.
Η αρχή δεν ήταν εύκολη. Ήμουν μόνη μου, αλλά είχα πάθος και αποφασιστικότητα. Μέσα από παρουσιάσεις, συζητήσεις και μικρές δράσεις, σταδιακά κατάφερα να κινητοποιήσω φοιτητές, καθηγητές και φιλέλληνες που συμμερίζονταν τον ίδιο στόχο. Το 2017, με τη στήριξή τους, ιδρύσαμε την Αυστριακή Επιτροπή για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, Österreichische Komitee für die Rückgabe der Parthenon Skulpturen . Η ομάδα μας απέκτησε γρήγορα αναγνώριση και έγινε επίσημο μέλος του διεθνούς οργανισμού IARPS που συντονίζει αυτήν την προσπάθεια.
Το 2022 αποτέλεσε ορόσημο για την Επιτροπή μας: ενταχθήκαμε στο Διεθνή Σύνδεσμο TARG (The Acropolis Research Group), ένα διεθνές δίκτυο ειδικών, που συγκεντρώνει κορυφαίους νομικούς, επιστήμονες και λομπίστες από την Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Η συνεργασία αυτή μας άνοιξε νέους δρόμους, παρέχοντάς μας πρόσβαση σε πολύτιμους πόρους, αυξημένη επιρροή και τη δυνατότητα να συμμετέχουμε ενεργά σε διεθνείς πρωτοβουλίες για την επιστροφή των Γλυπτών.
Κοιτάζοντας πίσω, η πορεία αυτή ήταν γεμάτη προκλήσεις, αλλά και απίστευτες στιγμές ικανοποίησης. Ο στόχος μας παραμένει σταθερός: να δούμε τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέφουν στην Ελλάδα, εκεί όπου ανήκουν. Και είμαι πεπεισμένη ότι, μαζί με την ομάδα μας, συμβάλλουμε ουσιαστικά σε αυτή την ιστορική αποστολή.
Η ερώτηση πλέον δεν είναι αν τα Γλυπτά θα επιστρέψουν, αλλά πότε. Το «πότε» παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Πώς είναι να ηγείστε της αυστριακής Επιτροπής για την Επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα; Ποια είναι τα πιο σοβαρά εμπόδια που έχετε αντιμετωπίσει και έπαιξε ρόλο το φύλο σας σε αυτά;
Το να βρίσκεσαι στο τιμόνι της Αυστριακής Επιτροπής σημαίνει να αντιμετωπίζεις προκλήσεις, να ξεπερνάς απογοητεύσεις και να αντλείς νόημα από έναν ιερό σκοπό. Κάθε βήμα συνοδεύεται από εμπόδια – κάποια προβλέψιμα, άλλα εντελώς αναπάντεχα. Ως γυναίκα που κατέχει καίρια θέση ευθύνης, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα ήταν μια αναμενόμενη, αλλά όχι ανυπέρβλητη, πρόκληση. Η θετική προσέγγιση και η πίστη στη σημασία του σκοπού μας ήταν πάντοτε ο οδηγός μου.
Δεν ήταν όλες οι προκλήσεις που αντιμετώπισα αποτέλεσμα των έμφυλων στερεοτύπων. Σε κάποιες στιγμές, ήρθα αντιμέτωπη με ρατσισμό και φθόνο από γυναίκες, κάτι που με αιφνιδίασε, καθώς δεν το περίμενα. Επίσης, υπήρχαν άνδρες που με υποτίμησαν ή με είδαν ανταγωνιστικά, αδυνατώντας να αποδεχτούν την παρουσία μου στη θέση αυτή. Αυτές οι εμπειρίες ήταν πικρές, αλλά δεν κατάφεραν να με λυγίσουν. Αντίθετα, με ώθησαν να επικεντρωθώ με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο στόχο της Επιτροπής και στην εξαιρετική ομάδα που με περιβάλλει.
Μέσα σε αυτές τις δυσκολίες, υπήρξαν και φωτεινές στιγμές. Η στήριξη που έλαβα από πολλές γυναίκες, που στάθηκαν στο πλευρό μου με συμβουλές και έμπρακτη βοήθεια, ήταν ανεκτίμητη. Από αυτές έμαθα τη σημασία της αυθεντικής γυναικείας αλληλεγγύης και της αντοχής που πηγάζει από τη συνεργασία. Οι εμπειρίες αυτές μου υπενθύμισαν ότι η πραγματική δύναμη δεν έγκειται μόνο στη δική μας προσπάθεια, αλλά και στη συλλογική ενέργεια που μοιραζόμαστε με εκείνους που μας υποστηρίζουν.
Θεωρείτε πως συνεχίζετε ένα μέρος του έργου της Μελίνας Μερκούρη; Και, αλήθεια, πιστεύετε πως τα μάρμαρα θα επιστρέψουν κάποια στιγμή;
Η δράση για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι κάτι που δεν έχει σταματήσει ποτέ, και η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε αναμφισβήτητα η κορυφαία εκπρόσωπος αυτής της προσπάθειας. Αν και δεν τολμώ να συγκριθώ με την ίδια, καθώς η συμβολή της ήταν ανυπέρβλητη, μοναδική και ιστορική, η προσπάθεια που καταβάλλουμε σήμερα είναι εμπνευσμένη από το πάθος και την επιμονή της. Όταν ξεκίνησε αυτή η εκστρατεία, η ιδέα της επιστροφής των Γλυπτών φαινόταν σχεδόν αδύνατη. Σήμερα, όμως, η διεθνής κοινή γνώμη είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένη για το θέμα και υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή, ακόμα και στις χώρες όπου βρίσκονται τα Γλυπτά.
Η ερώτηση πλέον δεν είναι αν τα Γλυπτά θα επιστρέψουν, αλλά πότε. Το «πότε» παραμένει το μεγάλο ζητούμενο, ωστόσο πιστεύω ακράδαντα ότι η επιστροφή τους είναι θέμα χρόνου και ότι αυτός ο χρόνος πλησιάζει. Όπως είχε πει η Μελίνα Μερκούρη: «Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας…».
Αυτή η φράση συμπυκνώνει τη σημασία της επιστροφής για εμάς, όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά ως φορείς ενός πολιτισμού που ανήκει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η πίστη και η αποφασιστικότητά μας θα παραμείνουν ακλόνητες, μέχρι να δούμε τα Γλυπτά να επιστρέφουν στον τόπο τους, ολοκληρώνοντας αυτόν τον ιστορικό αγώνα.
Το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι γνωστό εκτός Ελλάδας. Η πρόκληση έγκειται στο να μεταφέρουμε αυτό το συναίσθημα σε ανθρώπους με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο
Πώς αντιδρά ο κόσμος και οι Έλληνες που ζουν στην Αυστρία στις δράσεις σας;
Στην αρχή της προσπάθειάς μας, πολλοί έδειχναν αδιαφορία ή ακόμη και άγνοια. Δεν ήξεραν πού βρίσκεται ο Παρθενώνας και δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ το Μουσείο της Ακρόπολης. Άλλοι πάλι, μας έδιναν συγχαρητήρια, αλλά με κυνισμό τόνιζαν πως «δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα». Δυστυχώς, δεν έλειψαν και εκείνοι που έβλεπαν την προσπάθειά μας σαν κάτι το παράλογο ή το αστείο.
Αυτό το αρχικό κλίμα αμφισβήτησης, που συνοδευόταν από κρυφά ή φανερά χαμόγελα, έγινε σταδιακά πιο σοβαρό και υπεύθυνο. Οι άνθρωποι άρχισαν να καταλαβαίνουν τη σημασία του αγώνα μας και, με μικρά αλλά σταθερά βήματα, διαμορφώθηκε μια πιο θετική αντίληψη γύρω από την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Μια από τις πρώτες σημαντικές υποστηρίξεις ήρθε από την Ελληνική Μητρόπολη Αυστρίας και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αυστρίας, Ὑπέρτιμο καί Ἔξαρχο Οὑγγαρίας καί Μεσευρώπης, κ. Ἀρσένιο, ο οποίος στάθηκε στο πλευρό μας και μας στήριξε σε κάθε βήμα, δίνοντάς μας την ευλογία του και την ενθάρρυνση για να συνεχίσουμε. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο κ. Georg Gstrein, επικεφαλής του «Hephaestus Wien Media Group», και Πρόεδρος του Συλλόγου «Hephaestus Wien – Österreichisch/Griechischer Intergrationsverein», Ήφαιστος Βιέννης, ο οποίος σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό Orange 94.0 FM, μας πρόσφερε ένα πολύτιμο βήμα για να προσεγγίσουμε την Ομογένεια, να προβάλουμε τις δράσεις μας και να ενισχύσουμε τη φωνή μας για την επιστροφή των Γλυπτών. Επιπλέον μέσω της συνεργασίας αυτής, δημιουργήσαμε μια στήλη στην Ομογενειακή Ιστοσελίδα Hephaestus Wien με τίτλο Parthenon Skulpturen, που έγινε πόλος έλξης για τους Έλληνες και φιλέλληνες, επιτρέποντάς μας να επικοινωνούμε με την ελληνική κοινότητα στην Αυστρία και να την ενημερώνουμε για τα βήματα του αγώνα μας.
Η αλήθεια είναι πως με την πάροδο του χρόνου, η Oμογένεια αγκάλιασε την Επιτροπή μας με θέρμη και ενθουσιασμό. Από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική και την Αυστραλία, Έλληνες και Φιλέλληνες στάθηκαν στο πλευρό μας, μοιράζοντας το ίδιο πάθος για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Σήμερα, αυτή η προσπάθεια εκφράζει κάτι μεγαλύτερο: δεν είναι πια απλώς ένας στόχος μιας μικρής ομάδας, αλλά ένας σκοπός που ενώνει τους Έλληνες της Διασποράς και όλους όσοι μοιράζονται την αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Είναι γνωστό το ζήτημα των μαρμάρων εκτός Ελλάδας; Πώς γνωστοποιείτε τις δράσεις και πόσο εύκολο είναι να μεταφερθεί το συναίσθημα που έχουμε οι Έλληνες για αυτό το ζήτημα μέσω της τεχνολογίας;
Το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι γνωστό εκτός Ελλάδας, αν και το επίπεδο κατανόησης και ευαισθητοποίησης ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Για εμάς τους Έλληνες, αποτελεί ζήτημα τιμής, βαθιάς ιστορικής ευθύνης και δικαίωσης απέναντι στην ιστορική μας κληρονομιά.
Η πρόκληση έγκειται στο να μεταφέρουμε αυτό το συναίσθημα σε ανθρώπους με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, αλλά εδώ η τεχνολογία γίνεται ισχυρός σύμμαχος. Μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες, κοινωνικά δίκτυα και στοχευμένες διαδικτυακές εκστρατείες, προβάλλουμε την ιστορική, καλλιτεχνική και πολιτιστική σημασία της επανένωσης των Γλυπτών.
Η δύναμη ενός viral βίντεο ή μιας δυνατής εικόνας μπορεί να ευαισθητοποιήσει χιλιάδες ανθρώπους παγκοσμίως, ενώ οι τεκμηριωμένες ιστορικές αφηγήσεις και η στήριξη από διεθνείς προσωπικότητες ενισχύουν τη διάδοση του σκοπού μας. Με τη δύναμη της συναισθηματικής ιστορικής αφήγησης και τη χρήση της τεχνολογίας, καταφέρνουμε να ενώνουμε διαφορετικά πολιτισμικά υπόβαθρα, δημιουργώντας ένα κοινό μέτωπο που προάγει τη συζήτηση για την επιστροφή των Γλυπτών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πολλοί από εμάς δεν γνώριζαν ότι μάρμαρα από τον Παρθενώνα βρίσκονται και σε άλλα μουσεία εκτός του βρετανικού. Ποια τμήματα εκτίθενται στην Αυστρία;
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν βρίσκονται μόνο στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά είναι διασκορπισμένα σε διάφορα μουσεία ανά την Ευρώπη, όπως στη Βιέννη, το Παρίσι, το Μόναχο και την Κοπεγχάγη. Στο Μουσείο Ιστορίας Τέχνης της Βιέννης εκτίθενται δύο σημαντικά θραύσματα από τη βόρεια Ζωφόρο του Παρθενώνα. Το πρώτο προέρχεται από τον Λίθο IX και απεικονίζει τις κεφαλές δύο πρεσβυτέρων ανδρών, οι οποίοι συμμετέχουν στην πομπή των Παναθηναίων, και ταυτίζονται με τους θαλλοφόρους.
Το δεύτερο θραύσμα του Παρθενώνα, προέρχεται από τον Λίθο XXXV, και απεικονίζει έναν έφηβο ιππέα, πιο συγκεκριμένα την κεφαλή του ιππέα, μέρος του κορμού του, και τμήμα της κεφαλής του ίππου. Είναι προφανές ότι η αποκοπή των θραυσμάτων από τον Παρθενώνα και η μεταφορά τους σε διαφορετικό μουσείο – με τις κεφαλές να βρίσκονται στη Βιέννη και τα σώματα των μορφών στην Αθήνα – προκάλεσε όχι μόνο αισθητική και καλλιτεχνική σύγχυση, αλλά και νοηματική αποδόμηση, καθώς τα τμήματα δεν εκτίθενται ενιαία. Η επανένωσή τους είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση της αρμονίας του Παρθενώνα και την κατανόηση της αρχικής σύνθεσης.
Η αναφορά του Economist στις διαπραγματεύσεις για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, αν και ενδιαφέρουσα, περιλαμβάνει μια λανθασμένη πληροφορία σχετικά με την επιστροφή του Παρθενώνειου Γλυπτού.
Είναι πιο δεκτικοί οι Αυστριακοί στο ζήτημα της επιστροφής; Το 2023 είχε ακουστεί πως γίνονται συζητήσεις.
Οι Αυστριακοί είναι φιλέλληνες και αγαπούν ιδιαίτερα τον ελληνικό πολιτισμό και την αρχιτεκτονική λόγω του βαθιά ριζωμένου ενδιαφέροντος τους για την ιστορία, την τέχνη και τον πολιτισμό. Σε ότι αφορά τα δύο θραύσματα του Παρθενώνα που φυλάσσονται στο Kunsthistorisches Museum Wien, η Αυστρία σε αντίθεση με τη Βρετανία και τη Δανία ακολουθεί μια πιο πεφωτισμένη προσέγγιση. Οι εξαιρετικές πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αυστρίας, το 2023, όπως αναφέρετε, οδήγησαν σε συζητήσεις μεταξύ του Μουσείου Ιστορίας Τέχνης στη Βιέννη και του Μουσείου της Ακρόπολης. Στόχος είναι η επιστροφή των δύο θραυσμάτων, τα οποία ενδέχεται να είναι τα επόμενα που θα βρουν τη θέση τους και θα επανασυνδεθούν με τις αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές τους ρίζες.
Είναι, χρονικά, πρόσφορο το έδαφος για συζήτηση περί επιστροφής των μαρμάρων; Ποιες κινήσεις ή δράσεις θα ήταν εκείνες που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τον δικό σας αγώνα;
Το σύγχρονο Zeitgeist, απαιτεί τον επαναπατρισμό των λεηλατημένων πολιτιστικών θησαυρών σε παγκόσμιο επίπεδο, με τα Γλυπτά του Παρθενώνα να έχουν πρωταρχική θέση. Η στρατηγική της Αυστριακής Επιτροπής περιλαμβάνει δράσεις για την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση του κοινού. Με τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους, καλλιτεχνικών φωτογραφίσεων και την ανάδειξη της διαχρονικής σχέσης της ελληνικής αρχιτεκτονικής με τον σύγχρονο αστικό σχεδιασμό, φέρνουμε στο φως την πολιτιστική μας κληρονομιά. Παράλληλα, προβάλλουμε την αισθητική και πολιτιστική αξία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ενώ η δυναμική παρουσία μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλες σύγχρονες πλατφόρμες ενεργοποιεί πολίτες από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας συμμάχους για την επιστροφή των Γλυπτών. Δεν αρκούμαστε στη συμπαράσταση, θέλουμε ενεργούς πολίτες που διακατέχονται από το ίδιο πάθος και εμπνέονται από τη δικαιοσύνη του αιτήματός μας, όχι παθητικούς παρατηρητές.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού Economist, μπορεί το 2025 οι διαπραγματεύσεις για τη μεταφορά των μαρμάρων να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα. Μάλιστα, ακούγεται και το ενδεχόμενο, αν όχι της επιστροφής εκείνο του δανεισμού. Πώς βλέπετε εσείς αυτή την προοπτική;
Η αναφορά του Economist στις διαπραγματεύσεις για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, αν και ενδιαφέρουσα, περιλαμβάνει μια λανθασμένη πληροφορία σχετικά με την επιστροφή του Παρθενώνειου Γλυπτού από το Μουσείο Antonino Salinas στο Παλέρμο της Σικελίας, γνωστού ως «θραύσμα Fagan». Συγκεκριμένα, το περιοδικό υποστηρίζει ότι το θραύσμα δανείστηκε στην Ελλάδα, όμως αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Το θραύσμα Fagan επέστρεψε αρχικά ως κατάθεση, όχι ως δάνειο. Στη συνέχεια, ύστερα από την ολοκλήρωση των απαραίτητων γραφειοκρατικών διαδικασιών, έγινε μόνιμη επιστροφή του στην Ελλάδα. Αυτή η εξέλιξη υπογραμμίζει ότι μια μόνιμη επανένωση των Γλυπτών μπορεί να επιτευχθεί μέσω συντονισμένων ενεργειών και καλής συνεργασίας, κάτι που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις για όλα τα Γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται τόσο στο Βρετανικό Μουσείο όσο και αλλού.
Αντί της ιδέας του δανεισμού, που εγείρει ανησυχίες για την παραδοχή κυριότητας του Βρετανικού Μουσείου, το παράδειγμα του θραύσματος Fagan δείχνει ότι η μόνιμη επιστροφή είναι δυνατή. Αυτός ο δρόμος, παρά τις δυσκολίες του, αποτελεί μια ενθαρρυντική προοπτική για την επανένωση όλων των Γλυπτών στον τόπο της δημιουργίας και της ιστορίας τους, στην καρδιά της Αθήνας, δίπλα στον Παρθενώνα.
Πέρα από την ιστορία και των επαναπατρισμό αρχαιοτήτων, η κα. Πιστοφίδου ασχολείται και με το life coaching. Τι κάνει, όμως, ένας παλαιογράφος και πώς μπορεί να συνδέονται οι σπουδές της με το life coaching;
Ο παλαιογράφος είναι ένας ειδικός που ασχολείται με τη μελέτη, την αποκρυπτογράφηση, τη μεταγραφή και την αναπαραγωγή παλαιών χειρογράφων, γραπτών κειμένων και πηγών. Ερμηνεύει αρχαία κειμένα, διασώζει με τη μεταγραφή του κατεστραμμένα ή φθαρμένα χειρογράφα, αναλύει τις γραφές και την ορθογραφία διαφορετικών εποχών. Η δουλειά του απαιτεί ακρίβεια και ιδιαίτερη προσοχή, καθώς χρειάζεται να κατανοήσει το πολιτιστικό και ιστορικό πλαίσιο των κειμένων για να αποκαλύψει τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Αυτή η διαδικασία αναγνώρισης των βαθύτερων νοημάτων είναι μια ικανότητα που απαιτεί συνδυασμό υπομονής και ενδελεχούς ανάλυσης.
Η σύνδεση μεταξύ της παλαιογραφίας και του life coaching μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανής, αλλά αν εξετάσουμε τις δεξιότητες και τις προσεγγίσεις των δύο τομέων, βρίσκουμε ουσιαστικές ομοιότητες. Στην παλαιογραφία, ο μελετητής αποκαλύπτει τις κρυμμένες πτυχές ενός κειμένου, ερμηνεύοντας τα στοιχεία του με βάση την εποχή και την πολιτιστική τους σημασία. Αντίστοιχα, στο life coaching, ο coach αναλύει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες ενός ανθρώπου, με στόχο να τον βοηθήσει να ανακαλύψει νέες προοπτικές και να προχωρήσει στην προσωπική του ανάπτυξη. Και στους δύο τομείς, είναι απαραίτητη η ικανότητα να αποκαλύπτονται κρυφά νοήματα, είτε πρόκειται για ιστορικές αλήθειες είτε για προσωπικές προκλήσεις.
