Πριν από περίπου έναν χρόνο μιλήσαμε ξανά για την παράσταση που συμμετείχε τότε. Είχε και εκείνη πάρει παράταση και θεωρείτο μία από τις πιο αγαπημένες του κοινού. Η Αγοραστή Αρβανίτη φαίνεται να έχει βρει το κλειδί της θεατρικής επιτυχίας, αφού και η φετινή παράσταση στην οποία συμμετέχει γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία και μόλις πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε πως πήρε παράταση, λόγω μεγάλης προσέλευσης.
Υποδύεται την κα. Ροζ στο θεατρικό έργο «Φιλιά Όσκαρ». Παίζει στο πλευρό του Θανάση Τσαλταμπάση και ενός αξιόλογου θιάσου καλλιτεχνών. Σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις η νουβέλα του του Éric-Emmanuel Schmitt μάς μεταφέρει σε μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ ζει στο νοσοκομείο, γιατί υποφέρει από μια βαριά μορφή λευχαιμίας. Κάποια στιγμή μαθαίνει τυχαία ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να θεραπευτεί και ότι πρόκειται να πεθάνει σε λίγες μέρες. Στο αποκορύφωμα της απόγνωσής του, μια εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία, γνωστή ως κυρία Ροζ, μια από τις εθελόντριες που κρατούν συντροφιά στα παιδιά του νοσοκομείου, του προτείνει ένα παιχνίδι: να θεωρήσει καθεμιά από τις μέρες που του απομένουν ως μια δεκαετία της ζωής του.
Ο Όσκαρ σιγά-σιγά αρχίζει να πιστεύει το παιχνίδι και, κατά τη διάρκεια των τελευταίων του έντεκα ημερών, βιώνει μια πλήρη ζωή γεμάτη γεγονότα: έρωτες, γάμο, προδοσίες, αποχαιρετισμούς, επιστροφές, καβγάδες, αγκαλιές, δάκρυα, συγχώρεση. Τελικά πεθαίνει πιστεύοντας ότι έφτασε την ηλικία των 110 ετών, ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που κατάφερε να ζήσει μια ζωή συναρπαστική.
Σπαρακτική, αστεία και τρυφερή η μοναδική ιστορία του Όσκαρ μιλά για την αξία της ζωής, την καθαρότητα των συναισθημάτων, την ειλικρίνεια, το χιούμορ, τη φαντασία.
Τι πιστεύει η ίδια η Αγοραστή για το μήνυμα του έργου και τη μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο;
Το έργο έχει ένα ξεκάθαρο και διαχρονικό στόχο. Να μιλήσει για την αξία της ζωής, για τη χαρά του να είσαι ζωντανός μέσα από την ιστορία ενός δεκάχρονου αγοριού. Αυτό ,ειδικά στις μέρες μας, το έχουμε απόλυτη ανάγκη. Η παράσταση μέσα από τη ματιά του μοναδικού Τσεζαρις Γκραουζίνις αναδεικνύει ακριβώς αυτό και τα κύρια συστατικά της είναι το χιούμορ και η φαντασία.
Έπειτα από μήνες παραστάσεων τολμώ να πω ότι αγγίζει τον κόσμο βαθιά. Νιώθω ότι έχει μια αλήθεια, μια καθαρότητα συναισθημάτων, χωρίς πολλά φτιασίδια όπως η ζωή. Δεν εκβιάζει το συναίσθημα, δημιουργείται ένα roller coaster χιούμορ και συγκίνησης και οι άνθρωποι στο τέλος φεύγουν με μια χαρμολύπη που είναι πολύ συγκινητική για όλους μας.
Βρίσκει κοινά στοιχεία με την ηρωίδα που υποδύεται και πώς κατάφερε να μπει στην ιδιοσυγκρασία μιας μεγαλύτερης σε ηλικία γυναίκας;
Βασικά όσο περνάει ο καιρός των παραστάσεων συνειδητοποιώ ότι έχω περισσότερα κοινά στοιχεία από όσα νόμιζα στην αρχή. Παρ’ ότι μας διαφοροποιεί η ηλικία, έχουμε ομοιότητες. Το να γίνεται προστατευτική και αστεία για ανθρώπους που αγαπά και όταν χρειάζεται να εξυπηρετήσει έναν μεγαλύτερο σκοπό να μη διστάζει να λυγίσει προκειμένου να δώσει δύναμη και να εξηγήσει ότι πολύ απλά η ζωή είναι έτσι! Με πειθαρχία, διάθεση για παιχνίδι και απόλυτη εμπιστοσύνη στο όραμα του σκηνοθέτη, κατάφερα να την κατανοήσω και να τη βιώσω καλύτερα.
Υπάρχει κάποιο μότο που θα ήθελε να αφήσει πίσω της, όπως κάνει ο Όσκαρ στην παράσταση;
Θα δανειστώ ένα υστερόγραφο της Θείας Ροζ από την παράσταση «τα ξαναλέμε σύντομα». Αυτό το γλυκό παραθυράκι που αφήνει ότι θα ξανασυναντηθούμε μ’ αρέσει και μένα να το αφήνω πάντα ανοικτό…
Ποιο είναι το πιο δυνατό μήνυμα του έργου;
Όπως έχει πει και ο συγγραφέας του έργου, ο Όσκαρ και η Ροζ είναι δύο φιλόσοφοι στη δύση της ζωής τους οπότε λένε τόσο ωραία πράγματα. Ένα από τα πιο δυνατά όμως μηνύματα είναι ότι για όλα και πάντα υπάρχει λύση. Μπορεί να χάνουμε την ελπίδα μας, να μας πνίγουν τα δάκρυα, αλλά η διέξοδος είναι κάπου εκεί έξω!
Η ίδια έχει ήδη πει πως η συνεργασία με τον σύντροφό της σε επαγγελματικό επίπεδο δεν φθείρει τη σχέση της. Υπάρχει, πιθανότητα, να την ευνοεί με κάποιον τρόπο;
Σίγουρα. Υπάρχει θαυμασμός, κατανόηση και αυτή η καλλιτεχνική συνδημιουργία μάς ενώνει και μάς γεμίζει.
Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στις εξελίξεις με το Προεδρικό Διάταγμα και τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών. Πού στέκεται η ίδια σε αυτό το θέμα;
Αυτό το ΠΔ επιβάλλεται να καταργηθεί. Παρά την ΚΥΑ που προτάθηκε που, κυρίως νομίζω, εξαιρεί το μισθολογικό κομμάτι, το θέμα είναι και συμβολικό και ιδεολογικό. Οι Δραματικές Σχολές ανήκουν στην Ανώτερη Εκπαίδευση και έτσι αρμόζει σε ένα σοβαρό κράτος να τις αντιμετωπίζει. Ούτε δευτεροβάθμια, ούτε πανεπιστημιακή. Στη μέση, όπως το λέει η λέξη. Ανώτερη την οποία αναγνωρίζει το Σύνταγμα ως Τριτοβάθμια και την εποπτεύει το Υπουργείο Πολιτισμού. Και μετά όλα τα υπόλοιπα πλάνα, πανεπιστήμιο παραστατικών τεχνών, προδιαγραφές και αξιολογήσεις σχολών κτλ.
Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις που κάνει είναι πάντα πολύ προσεκτικά επιλεγμένες. Υπάρχει στα σχέδιά της μία νέα και ποια κριτήρια παίζουν ρόλο για να πει το «ναι» σε μια συνεργασία;
Κάποια πλάνα υπάρχουν αλλά δεν είναι κάτι σίγουρο ακόμα. Θα χαιρόμουν αν ερχόταν μια ωραία συνεργασία και τηλεοπτικά. Αρχικά να υπάρχει ένα σενάριο και ένας ρόλος που να μου κάνουν αυτό το ιδιαίτερο, μαγικό κλικ. Αυτή είναι η βάση και μετά σίγουρα πολύ σημαντικοί είναι και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν.
Όσο για το μέλλον; Η Αγοραστή παραδέχεται πως κάνει σχέδια, αλλά φοβάται τη ρήση που θέλει τον Θεό να γελάει κάθε φορά που εμείς οι άνθρωποι σχεδιάζουμε κάτι.
Κάνω σχέδια με την έννοια των στόχων. Και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Και προσωπικά και επαγγελματικά. Πάντα βέβαια με τη σκέψη ότι όταν κάνω σχέδια ο Θεός μπορεί και να γελάει!
«Φιλιά Όσκαρ» στο θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10
Παραστάσεις
- Τετάρτη και Κυριακή ώρα 19:30
- Πέμπτη ώρα 20:00
- Παρασκευή και Σάββατο 21:00
Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων εδώ.
