Το καλοκαίρι του 2011 έβαζα μουσική σε ένα καφέ στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης, τότε που ήταν ακόμη μία ήσυχη πλατεία, πριν την αποθεώσουν το twitter και οι atenistas ή την “κάψουν” οι δαιμόνιοι επιχειρηματίες της νύχτας. Ήταν όλα πολύ ήσυχα στην πλατεία, ο κόσμος έφτανε ως εκεί με μια νοσταλγική διάθεση για να ησυχάσει λίγο από τη βαβούρα του κέντρου και ίσως και να ακούσει λίγο διαφορετική μουσική. Η France Gall ήταν στην ημερήσια διάταξη, ένας τρόπος να αναγνωρίσουν διάφοροι συνομώτες της νύχτας ο ένας τον άλλον και να ανταλλάξουν ματιές με νόημα οι γιεγιέδες της Αθήνας που, όπως και τα κουρέλια, τραγουδάνε (και χορεύουν) ακόμα. (Εντάξει, και οι κατά φαντασίαν γεγιέδες όπως εγώ που γεννήθηκαν λίγο αργά για τα 60ς).
Η France Gall ήταν ένα μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά, η κόρη του Robert Gall, συνθέτη πολλών επιτυχιών που τραγούδησαν μεταξύ άλλων η Edith Piaf και ο Charles Aznavour.
Το πρώτο της σιγκλάκι πούλησε 200 χιλιάδες αντίτυπα. Εκείνη ήταν μόλις 16 όταν κυκλοφόρησε.
Η Ευρώπη την πρόσεξε ακόμη περισσότερο όταν κέρδισε τη Eurovision το 1965 εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο με το τραγούδι Poupée de cire, Poupée de son, που υπέγραφε ο Serge Gainsbourg.
Σχεδόν μία εικοσαετία αργότερα, θα επέστρεφε στο διεθνές μουσικό προσκήνιο με το φόρο τιμής στην Ella Fitzgerald, Ella, Elle l’a, που έγινε μεγάλη επιτυχία το 1987.
Ο άτιμος ο Serge ήταν υπεύθυνος και για μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το Les Sucettes (τα γλειφιτζούρια). Όταν η France συνειδητοποίησε το διπλό, όχι και τόσο αθώο νόημα του τραγουδιού, αρνήθηκε να το ξαναπεί, μπορεί να του έκοψε και την καλημέρα του Serge για ένα διάστημα, θα σας γελάσω.
Παρόλα αυτά, εμείς τον αγαπάμε τον ερωτύλο τον Serge και στα πάρτι μας βάζουμε πάντα ένα Laisse tomber les filles.
Η Gall πέθανε σήμερα το πρωί, Κυριακή 7 Ιανουαρίου, υποκύπτοντας στον καρκίνο που την βασάνιζε εδώ και τρεις δεκαετίες. Ήταν 70 χρονών. Είχε χάσει τον σύζυγό της, επίσης τραγουδιστή, Michel Berger το 1992 όταν εκείνος ήταν μόλις 44. Είχε χάσει και το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά της το 1997. Έκτοτε, η Gall είχε αφιερωθεί στη φιλανθρωπία.
“H France Gall έμεινε στην ιστορία για τη χάρη, την ειλικρίνεια και τη γενναιοδωρία της. Αφήνει πίσω της πασίγνωστα τραγούδια στη Γαλλία και το παράδειγμα μιας ζωής αφιερωμένης στους άλλους, όλους εκείνους που αγαπούσε και όλους εκείνους που βοηθούσε”, έγραψε χαρακτηριστικά ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν στο twitter.
Για τους γιεγιέδες φίλους μου και τις γενιές που μεγάλωσαν με γαλλική pop η φωνή της θα είναι πάντα το soundtrack της εφηβείας, η φωνή ενός πεισμωμένου κοριτσιού που δεν είσαι σίγουρος αν κάνει νάζια ή απειλεί, φλερτάρει ή παραπονιέται, καίγεται από χαρά για τη ζωή ή βουλιάζει στη θλίψη της. Θα διαλέξω το νάζι, το φλερτ και τη χαρά της ζωής, για σήμερα τουλάχιστον.
https://www.youtube.com/watch?v=bbf7cTmS5nI
