Ο Απρίλιος είναι επίσημα ο μήνας της Γης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Από πρωτοποριακές βιόλογους μέχρι αποφασισμένες ακτιβίστριες, συγκεντρώσαμε 11 γυναίκες που έχουν (ή είχαν) αφιερώσει τη ζωή τους στην προστασία του περιβάλλοντος. Έτσι, διερευνώντας τη συνεισφορά τους στη δημιουργία ενός πιο πράσινου και υγιέστερου κόσμου, αυτές οι γυναίκες έχουν αποδείξει σε όλους μας, πως μια λάθος κίνηση μπορεί να επηρεάσει τον πλανήτη μας και την ίδια στιγμή τη ζωή και το μέλλον μας.
Anna Botsford Comstock (1854 – 1930)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μεγαλώνοντας στο αγρόκτημα των γονιών της στη Νέα Υόρκη, η Anna Botsford Comstock ανέπτυξε μια εκτίμηση για την ομορφιά του φυσικού κόσμου. Όταν παντρεύτηκε, έστρεψε το ενδιαφέρον της στη ζωγραφική εντόμων που μελετούσε μαζί με τον σύζυγό της. Σχεδιάζε χιλιάδες λεπτομερείς εικόνες με έντομα, πρώτα για τα βιβλία του συζύγου της και στη συνέχεια για βιβλία που έγραφαν μαζί. Αφού πήρε πτυχίο στη Φυσική Ιστορία το 1885, άρχισε να γράφει τα δικά της βιβλία, συμπεριλαμβανομένου του The Handbook of Nature Study, το οποίο εξακολουθεί να θεωρείται ένα must-have βιβλίο για τους λάτρεις του περιβάλλοντος. Επιπλέον, έσπασε τα στερεότυπα του ακαδημαϊκού κόσμου και έγινε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Cornell. Η Comstock ήταν επίσης διάσημη για το δημιουργία του πρώτου υπαίθριου προγράμματος φυσικών σπουδών για παιδιά, το οποίο έβγαλε την επιστήμη από την τάξη και ενθάρρυνε την αγάπη των παιδιών για το περιβάλλον. Η μέθοδος της έγινε βασικό μοντέλο στα προγράμματα φυσικών σπουδών σε όλο τον κόσμο, συμβάλλοντας στην προώθηση μιας νέας προσπάθειας, η οποία διατηρήθηκε και στην επόμενη γενιά.
Kate Sessions (1857 – 1940)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η οικολογική διαβίωση δεν σημαίνει απλώς την προστασία των φυσικών χώρων. Σημαίνει επίσης την εξεύρεση τρόπων δημιουργίας πρασίνου σε πόλεις. Η Kate Sessions πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας ζώντας μέσα και γύρω από τα πανύψηλα δέντρα της βόρειας Καλιφόρνιας. Το 1881, ήταν η πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια με πτυχίο επιστήμης και λίγο αργότερα μετακόμισε στο Σαν Ντιέγκο, όπου εκείνη την εποχή ήταν μια πόλη με σχεδόν καθόλου φυσική ζωή. Αφού ξεκίνησε την κηπουρική της καριέρα σε ένα νηπιαγωγείο το 1885, η Sessions κανόνισε να νοικιάσει 30 στρέμματα γης στο City Park (τώρα ονομάζεται Balboa Park) από την πόλη, με αντάλλαγμα τη φύτευση 100 δέντρων το χρόνο στο άγονο πάρκο και 300 δέντρα το χρόνο στο υπόλοιπο Σαν Ντιέγκο. Σήμερα, οι κήποι και τα πάρκα της βρίσκονται ακόμη σε όλη την πόλη και η Sessions είναι γνωστή ως «η μητέρα του πάρκου Balboa».
Rosalie Barrow Edge (1877 – 1962)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Rosalie Barrow Edge ήταν φανατική υποστηρίστρια της προστασίας της άγριας πανίδας που κάποτε η New Yorker την χαρακτήρισε «τη μόνη ειλικρινή, ανιδιοτελή, αδάμαστη στρίγγλα στην ιστορία της προστασίας του περιβάλλοντος». Αφού ανέπτυξε τον ενδιαφέρον της για την παρατήρηση πουλιών στη δεκαετία του 1920, η Edge ανακάλυψε ότι 70.000 φαλακροί αετοί σφαγιάστηκαν στην επικράτεια της Αλάσκας και ότι οι υπάρχουσες ομάδες προστασίας του περιβάλλοντος δεν ενδιαφέρονταν επειδή οι φαλακροί αετοί δεν ήταν σπάνιοι τότε. Ίδρυσε την επιτροπή έκτακτης ανάγκης, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προστασία όλων των ειδών πουλιών και ζώων, κοινών και σπάνιων, το 1929. Παρενέβει στο – επί δεκαετίες – κυνήγι γερακιών και αετών σε μια κορυφογραμμή στα βουνά των Απαλαχίων – αγοράζοντας το ακίνητο το 1934 και μετατρέποντάς το στο πρώτο καταφύγιο στον κόσμο για αρπακτικά πουλιά.
Marjory Stoneman Douglas (1890 – 1998)
Όταν η νέα – τότε – Marjory Stoneman Douglas μετακόμισε στο Μαϊάμι, τα Everglades, μια τεράστια περιοχή τροπικού υγροβιότοπου που καταλαμβάνει το νότιο μέρος της πολιτείας Φλόριντα των ΗΠΑ, θεωρούνταν άχρηστα, αλλά η δημοσιογράφος είχε αντίθετη άποψη. Είναι ένας ζωντανός ιστός οικοσυστημάτων, άξιος προστασίας, που παρείχε μεγάλο μέρος του καθαρού νερού της Φλόριντα. “Δεν υπάρχουν άλλα Everglades στον κόσμο”, έγραψε στο βιβλίο της το 1947 The Everglades: River of Grass, το οποίο συγκρίθηκε με το Silent Spring της Rachel Carson για τον αντίκτυπό του στην κοινή γνώμη. Στην πραγματικότητα, χωρίς τον συνεχιζόμενο ακτιβισμό της, τα Everglades πιθανότατα θα είχαν εξαλλειφθεί για πάντα μετά την αποστράγγιση ή τη μόλυνση μεγάλων τμημάτων τους.
Margaret Thomas Murie (1902 – 2003)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Margaret Thomas Murie αναφέρεται από πολλούς ως «η γιαγιά της προστασίας του περιβάλλοντος». Η φυσιοδίφης συγγραφέας αγαπούσε την ύπαιθρο και πέρασε σχεδόν 40 χρόνια μελετώντας την άγρια φύση με τον σύζυγό της, Olaus, σε αποστολές στην Αλάσκα και το Ουαϊόμινγκ. Το 1956, αυτή και ο σύζυγός της ξεκίνησαν μια εκστρατεία για την προστασία ορισμένων φυσικών περιοχών της Αλάσκας. Με τη βοήθεια του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, William O. Douglas έπεισαν τον Πρόεδρο Dwight Eisenhower να διαθέσει 8 εκατομμύρια στρέμματα στο Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Αρκτικής. Τρεις δεκαετίες αργότερα, εργάστηκε στο Alaska National Interest Lands Conservation Act, διπλασιάζοντας το μέγεθος του καταφύγιου. Στο μεταξύ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έγκριση του νόμου για την άγρια φύση, ο οποίος επίσημα δημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Διατήρησης της άγριας φύσης , το οποίο σήμερα προστατεύει πάνω από 100 εκατομμύρια στρέμματα. Για τη δουλειά της, η Murie τιμήθηκε με το Μετάλλιο Audubon και το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας.
Rachel Carson (1907 – 1964)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όταν η Αμερικανίδα ωκεανόλογος Rachel Carson κυκλοφόρησε το βιβλίο Silent Spring, δεν επέστησε απλώς την προσοχή στους κινδύνους της άσκοπης χρήσης συνθετικών φυτοφαρμάκων, βοήθησε επίσης να ξεκινήσει το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα. Η Carson ξεκίνησε την καριέρα της στην U.S. Fish and Wildlife Service, αλλά όταν τα άρθρα και τα βιβλία που έγραφε για τη ζωή στον ωκεανό έγιναν εξαιρετικά δημοφιλή, άρχισε να γράφει για την επιστήμη με πλήρη απασχόληση. Όταν το Silent Spring κυκλοφόρησε το 1962, η Carson δέχτηκε έντονη κριτική από τη χημική βιομηχανία, παρά την ταυτόχρονη μάχη που έδινε ενάντια στον καρκίνο του μαστού. Ακόμα και μετά το θάνατο της Carson, το βιβλίο της πυροδότησε το δημόσιο ενδιαφέρον για θέματα περιβαλλοντικής και δημόσιας υγείας και, μέσα σε λίγα χρόνια, η Nixon Administration, δημιούργησε τον Οργανισμό Προστασίας του Περιβάλλοντος. Το “Silent Spring” θεωρείται ευρέως ένα από τα πιο επιδραστικά βιβλία του 20ου αιώνα.
Dian Fossey (1932 – 1985)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Dian Fossey άνοιξε τον δρόμο στις γυναίκες βιολόγους όταν ξεκίνησε τη μελέτη μυστηριωδών ορεινών γορίλων της Ρουάντα. Η Αμερικανίδα βιολόγος κατάφερε να πλησιάσει τους γορίλες όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε να μιμηθεί τη συμπεριφορά τους. Αλλά καθώς η Fossey εντόπιζε και κατέγραφε πολλές νέες πτυχές της συμπεριφοράς των γορίλων, είδε επίσης τη βαρβαρότητα της λαθροθηρίας από πρώτο χέρι. Αφού σκοτώθηκε ο αγαπημένος της γορίλας, Digit, ίδρυσε το Digit Fund για τη χρηματοδότηση προσπαθειών κατά της λαθροθηρίας. Η Fossey και οι συνάδελφοί της έδωσαν προσοχή στις δραστηριότητες κατά της λαθροθηρίας, συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής περιπολιών, της καταστροφής των παγίδων του λαθρεμπορίου, της πίεσης των τοπικών αρχών για την επιβολή νόμων και της βοήθειας στη σύλληψη λαθροθηριών. Δυστυχώς, η Fossey σκοτώθηκε στα βουνά Virunga της Ρουάντα τον Δεκέμβριο του 1985. Αν και η υπόθεση δεν έχει επιλυθεί, πιστεύεται ευρέως ότι σκοτώθηκε από έναν κυνηγό ως απάντηση στις εκτεταμένες προσπάθειές της κατά της λαθροθηρίας. Η Fossey άφησε πίσω της μια καταπληκτική κληρονομιά. Οι προσπάθειές της συνεχίζονται σήμερα μέσω του Dian Fossey Gorilla Fund.
Wangari Maathai (1940 – 2011)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Wangari Maathai είχε μια σπάνια ευκαιρία για μια γυναίκα από την Κένυα το 1960: ήταν μία από τους 300 μαθητές της Κένυας που επιλέχθηκαν για το πρόγραμμα Airlift Africa, δίνοντάς της την ευκαιρία να περάσει σε πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά την ολοκλήρωση των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών στη βιολογία, επέστρεψε στην Κένυα, όπου είχε – μετά από μελέτη – μια νέα προοπτική τόσο για τις περιβαλλοντικές ζημίες στη χώρα της, όσο και για τα δικαιώματα των γυναικών. Ίδρυσε το Κίνημα Πράσινης Ζώνης για να αντιμετωπίσει και τα δύο, διδάσκοντας στις γυναίκες της Κένυας πώς να φυτέψουν νέα δέντρα σε αποψιλωμένες περιοχές και να αντλήσουν βιώσιμα έσοδα από τη γη. Έκτοτε, το Κίνημα έχει εκπαιδεύσει 30.000 γυναίκες για να τις “βγάλει” από τη φτώχεια και έχει φυτέψει πάνω από 51 εκατομμύρια δέντρα. Για την αφοσίωσή της τόσο στην προστασία του περιβάλλοντος όσο και στην προαγωγή των δικαιωμάτων των γυναικών, η Maathai έλαβε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2004 – η πρώτη Αφρικανή γυναίκα που έλαβε το βραβείο.
Berta Isabel Cáceres Flores (1971 – 2016)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ως μέλος του λαού της Lenca της Ονδούρας, η Berta Isabel Cáceres Flores αναγνώριζε τη σημασία της προστασίας του φυσικού κόσμου γύρω της. Ως φοιτήτρια, ίδρυσε το Συμβούλιο Λαϊκών και Αυτόχθονων Οργανώσεων της Ονδούρας (COPINH) για την αντιμετώπιση ζητημάτων, όπως η παράνομη υλοτομία και η περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από φυτείες και φράγματα. Μία από τις εκστρατείες της, η οποία οδήγησε στην κατάκτηση του περιβαλλοντικού βραβείου Goldman το 2015, είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του μεγαλύτερου φράγματος στον κόσμο από το έργο στο Rio Gualcarque. Οι εργολάβοι είχαν παραβιάσει το διεθνές δίκαιο, χωρίς να συμβουλευτούν τις τοπικές φυλές, οι οποίες ανησυχούσαν ότι το φράγμα θα εμπόδιζε τις κοινότητες της Λένκα να έχουν πρόσβαση σε νερό, τρόφιμα και υλικά για φάρμακα. Δυστυχώς, το 2016, η Cáceres δολοφονήθηκε στο σπίτι της. Ένα ακόμη θύμα σε μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου. Η Cáceres ήξερε ότι η ζωή της κινδύνευε για χρόνια. Το 2013, είπε, «Θέλω να ζήσω, υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω ακόμα να κάνω σε αυτόν τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να εγκαταλείψω τον αγώνα για την επικράτειά μας, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί ο αγώνας μας είναι νόμιμος».
Isatou Ceesay (γεν. 1972)
Όπως πολλά κορίτσια στη Γκάμπια, έτσι κι η Isatou Ceesay αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο σε νεαρή ηλικία – αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι αγνοούσε τις περιβαλλοντικές προκλήσεις γύρω της. Οι πολύχρωμες πλαστικές σακούλες που θαύμαζε, τώρα μαζεύονταν ως σκουπίδια σε όλο το χωριό της, τραυματίζοντας ζώα, βοηθώντας τα κουνούπια να αναπαραχθούν και “στραγγαλίζοντας” τα φυτά. Και παρόλο που τα πλεκτά καλάθια που έφτιαχνε η κοινότητά της υπήρχαν παντού, οι πλαστικές σακούλες δεν αποσυντίθεται ποτέ. Έτσι το 1997, η Ceesay ίδρυσε την Njau Recycling and Income Generation Group. Αυτή η επαναστατική πρωτοβουλία ανακύκλωσης της κοινότητας μετατρέπει τα απόβλητα σε πλούτο: οι γυναίκες συγκεντρώνουν τα ανακυκλώσιμα υλικά και στη συνέχεια ξεχωρίζουν όλα τα πλαστικά, δημιουργώντας ανακυκλώσιμες τσάντες, χαλιά, πορτοφόλια, κτλ. Σήμερα, είναι γνωστή ως “Βασίλισσα της Ανακύκλωσης στη Γκάμπια” και πάνω από 100 γυναίκες κερδίζουν εισόδημα χάρη στην οργάνωση της Ceesay.
Μπορείς να μάθεις περισσότερα για το πρόγραμμά της ή να αγοράσεις μια τσάντα στο OnePlasticBag.com για να στηρίξεις το έργο αυτών των γυναικών.
Greta Thunberg (γεν. 2003)
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Σουηδή έφηβη Greta Thunberg ηγείται τη νέα γενιά περιβαλλοντικών ακτιβιστών! Το 2018, σε ηλικία 16 ετών, η Greta ίδρυσε το κίνημα skolstrejk for climate (σχολική απεργία για το κλίμα) αφού έμαθε για τους κινδύνους που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή. “Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό …. Μερικοί άνθρωποι αφήνουν απλώς τα πράγματα να περάσουν, αλλά εγώ δεν μπορώ.” Η Greta άρχισε να διαμαρτύρεται έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο κάθε Παρασκευή για να απαιτήσει δράση. Σιγά-σιγά, βρέθηκαν κι άλλοι υποστηρικτές, πρώτα σε τοπικό επίπεδο και μετά σε όλο τον κόσμο. Αν και η Greta αντιμετωπίζει διαδικτυακό εκφοβισμό για την εμφάνισή της, τη διάγνωσή της με το σύνδρομο Asperger και πολλά άλλα, έχει κερδίσει επίσης διακρίσεις σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της υποψηφιότητας για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, ελπίζει ότι οι ενήλικες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα πολλών: “Ζητάμε από τους ενήλικες να ακολουθήσουν τους αγώνες μας: δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο”, έγραψε σε μια δημοσίευση. “Αυτό το κίνημα έπρεπε να συμβεί. Και τώρα, εσείς οι ενήλικες έχετε μία μόνο επιλογή.”
