Ξεπερνώντας την κλασική επιφανειακή προσέγγιση που τη θέλει να δημιουργεί τάσεις (εξ)υπηρετώντας τον υπερκαταναλωτισμό, εύκολα παρατηρεί κανείς ότι η μόδα ανέκαθεν υπερέβαινε στερεοτύπων και στείρας νοοτροπίας. Συμπορευόμενη με τις εκάστοτε κοινωνικές αλλαγές και τις καλλιτεχνικές τάσεις, πάντα ενίσχυε τη γυναικεία αυτοπεποίθηση, γεγονός που αποδεικνύεται συνεχώς με την πάροδο των χρόνων. Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει το Marie Claire στο Utopia “Fashion Matters· να αναδείξει τη σχέση μόδας και γυναικείας ενδυνάμωσης κάνοντας «στάσεις» στις στιγμές ορόσημο στην ιστορία του στυλ, με επιλογές από τα καταστήματα του Golden Hall. Bonus: παρουσιάζει για πρώτη φορά μία έκθεση με τις καλύτερες στιγμές της φωτογραφίας μόδας των διεθνών εκδόσεων του περιοδικού.
Η Editor-in-Chief του Marie Claire, Γαλάτεια Λασκαράκη συστήνεται αυτή τη φορά από τη θέση της Curator του Utopia Fashion Matters , εξηγείται και εξηγεί την εν λόγω πρωτότυπη συνεργασία.
Προς επιβεβαίωση όλων των κλισέ που περιμένει κανείς να ακούσει, με τα περιοδικά υπήρξα ερωτευμένη από μικρή, τα αγόραζα με τους τόνους από την ηλικία των 11 περίπου. Κόμικ, μουσικά, εφηβικά, γυναικεία, ποικίλης ύλης, ό,τι ερχόταν στο πρακτορείο Τύπου το οποίο μύριζε σαν τον παράδεισο: φρεσκοτυπωμένο χαρτί.
Στο σπίτι έμπαιναν σταθερά τρεις-τέσσερις εφημερίδες αλλά και εβδομαδιαία περιοδικά ποικίλης ύλης. Θυμάμαι ολόκληρες σελίδες τους, σαν τώρα. Όπως για παράδειγμα ένα διαγωνισμό με ερωτήσεις γνώσεων στον Ταχυδρόμο που είχε δώρο φοβερό ταξίδι στην Καραϊβική ή κάτι τέτοιο. Ήταν σε συνέχειες, το συμπλήρωνες και έστελνες τις απαντήσεις ταχυδρομικά. Είχαν κολλήσει όλοι στην παρέα των γονιών μου με αυτό, όταν το σκέφτομαι μου φαίνεται ρομαντικό, και ένδειξη μιας ποιότητας που είχαν όλα στη ζωή: οι σχέσεις, ο χρόνος, η κατανάλωση. Ή έτσι μας φαίνεται πάντα γιατί μεγαλώνουμε.
Οι παιδικές φίλες μου το έβλεπαν ότι θα ασχοληθώ με τον γυναικείο Τύπο, μου το έλεγαν, εμένα όμως μου φαινόταν κάπως άπιαστο, δεν υπήρχαν γύρω μας και τέτοια πρότυπα όταν έκανα επαγγελματικό προσανατολισμό, στις αρχές των 90ς.
Τελείωσα το τμήμα θεατρικών σπουδών στην Αθήνα και μετά έκανα ένα Μάστερ στη Διεθνή Δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο του Κάρντιφ. Ήθελα να γίνω πολεμική ανταποκρίτρια, αλλά μάλλον δεν προσπάθησα και πολύ. Έπιασα την πρώτη μου δουλειά στο Βήμα το φθινόπωρο του 1999 και έκανα λίγο απ’ όλα, από Διεθνή μέχρι ποπ κουλτούρα και πολιτιστικά, και ήμουν στην πρώτη συντακτική ομάδα του νέου τότε BHMAgazino.
Για μένα το Μarie Claire ήταν πάντα το γυναικείο Μέσο που έλεγε την αλήθεια. Είχε ένα νέο δημοσιογραφικό ήθος, δεν μιλούσε στην αναγνώστρια σαν να είναι τα μόνα της ενδιαφέροντα τα μαλλιά και η κυτταρίτιδα. Και στα editorial μόδας ακόμα, φωτογραφημένα σε όλο τον πλανήτη, η γυναίκα που έδειχνε ήταν πάντα πιο «φυσική» από τις άλλες, πιο περιπετειώδης, πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Θα έλεγες ότι το Marie Claire είναι το Ζeitgeist των γυναικείων περιοδικών, αποτυπώνει το πνεύμα των καιρών. Ξεκίνησα να δουλεύω εδώ το 2006 και το 2015 το ανέλαβα ως editor in chief και στη συνέχεια και ως chief content officer του brand για την Ελλάδα.
Το επόμενο στοίχημα στη μόδα είναι να αποδείξει σε ποιο βαθμό εφαρμόζεται στην πράξη όλη αυτή η κουβέντα για τη βιωσιμότητα, αλλά και να ξαναβρεί τη χαμένη χαρά της μετά το τέλος της πανδημίας.
Όσο ετοιμάζαμε το Utopia Fashion Matters συνειδητοποίησα πόσο σε ενεργοποιεί αυτή η χαρά. Το έχω γράψει και πρόσφατα: η μόδα είναι η στολή μιας προσδοκίας, η αμφίεση των πόθων μας. Τα ρούχα μέσα στα οποία νιώθεις ότι όλα είναι δυνατά. Εγώ για παράδειγμα έβαλα στόχο φέτος να φοράω μόνο κοστούμια στο γραφείο, για να μην χάνω χρόνο, για να αισθάνομαι άνετα και για να νιώθω, έτσι, πιο ασφαλής. Η ιστορία που διηγούμαστε εδώ, ο ρόλος της μόδας στο γυναικείο κίνημα ίσως γράφει τη στιγμή που μιλάμε άλλο ένα κεφάλαιο: τι φορούσαν οι γυναίκες για να αντιμετωπίσουν τις πολλαπλές προκλήσεις που επέβαλε στη ζωή τους μια παγκόσμια απειλή. Αν ρίξετε μια προσεκτικότερη ματιά σε αυτά τα αντικείμενα που διαλέξαμε για το Utopia, ίσως διακρίνετε ότι έχουν υπερδυνάμεις.
