Χτες βράδυ μετά από ένα συγκλονιστικό δίωρο στο θέατρο (Στέλλα Κοιμήσου τα Δευτερότριτα στο θέατρο Τζένη Καρέζη, τρέξτε αν δεν το έχετε δει) και καθοδόν προς το αγαπημένο μου Galaxy έμεινα να κοιτάζω κεραυνοβολημένη τις βιτρίνες του attica από το απέναντι πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου.
Όπως κάθε χρόνο η ομάδα του πολυκαταστήματος έκανε το θαύμα της και οι Αθηναίοι γυρίζουν μαγεμένοι τα κεφάλια μπροστά στους μικρούς πράσινους, μπλε και κόκκινους παραδείσους που βρίσκονται φυλακισμένοι πίσω από το τζάμι, τις εικόνες από φανταστικούς κόσμους όπως η xώρα των Χριστουγέννων και η ζούγκλα του Ταρζάν και της Τζέιν. Αυτές οι βιτρίνες είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται το κέντρο της πόλης για να ξεχνάει για λίγο τα τραύματά του, όπως είναι ένα δρόμο πιο κάτω οι απόντες της Σταδίου, Αττικόν και Απόλλων, και να μπαίνει σε γιορτινό κλίμα.
Και για να προλάβω τους κυνικούς, οι γιορτές δεν είναι μόνο για να καταναλώσουμε. Είναι και για να αφεθούμε στη μαγεία των παραμυθιών και να πιστέψουμε (για λίγο;) σε μικρά και μεγάλα θαύματα. Ή να ονειρευτούμε ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε για λίγο στους κόσμους μέσα στις βιτρίνες με τους ιδανικούς μας φίλους και τα παραμυθένια ρούχα, περιτριγυρισμένες από εξωτικά πουλιά, άγρια ζώα και την αίσθηση ότι σε έναν άλλο κόσμο όλα μόλις αρχίζουν.
