Η Άννα είναι το ομορφότερο αποτέλεσμα ενός ατόμου που έκανε επαναπροσδιορισμό φύλου. Μια από τις πιο γοητευτικές γυναίκες σήμερα, έχοντας ζήσει μια ζωή σαν τριαντάφυλλο. Τι να πει κανείς για την Άννα; Τίποτα δεν της χαρίστηκε, τα κέρδισε όλα. Ακόμη και το φύλο της. Κι όπως η ίδια γράφει στο βιβλίο της με τίτλο «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμα;» θέλει πολλά @ρχίδι@ για να κόψεις τα δικά σου.
Ποια είναι η Άννα, σύμφωνα με την μικρή της αυτοβιογραφία;
“Βγήκα απ τη μήτρα της μάνας μου σ’ ένα σπίτι χτισμένο με τσιμεντόλιθους σε ένα χωριό της Πιερίας. Αγόρι, αναφώνησε η μαία. Πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια στο χωριό και υγιή εφηβεία σε μια γειτονιά στον Κολωνό. Δεν σπούδασα, παρ’ ότι καλός μαθητής, γιατί δεν με άφησαν, η ιδιαιτερότητα μου, η δίψα να γνωρίσω τον κόσμο μου γρήγορα και ο συντηρητισμός μια χώρας που προσπαθούσε να βρει τον εαυτό της.
Η Άννα ήταν μέσα μου απ τα γεννοφάσκια μου. Δεν επιτρεπόταν αγόρι με φουστάνια στο σχολείο και η Συγγρού με υποδέχτηκε με δάφνες. Την τίμησα την λεωφόρο με όση αξιοπρέπεια πήρα απ τους γονείς μου. Η μάνα μου, το πιο δυνατό στήριγμα σε όλη μου τη διαδρομή. Στα όμορφα και στα άσχημα.
Στα είκοσι πέντε μου έκανα την υπέρβαση. Πήγα στον άλλο κόσμο και ξ-ΑΝΝΑ-γεννήθηκα. Ποιός έχει την τύχη να γεννιέται δυο φορές; Βελτίωσα τον εαυτό μου από ανάγκη και πείσμα να μη δικαιώσω μια άδικη φύση. Το μεγαλύτερο σχολείο μου, το πεζοδρόμιο και οι οίκοι αν(τ)οχής, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται. Δηλώνω απερίφραστα αυτό που είμαι κι αυτός που θα κατανοήσει είναι καλοδεχούμενος. Έλα που έλκομαι όμως περισσότερο από ανθρώπους που αρνούνται ή αδυνατούν να καταλάβουν, γνωρίζοντας ότι πρέπει να παλέψω για να αποδείξω πως είμαι φτιαγμένη απ τα ίδια υλικά. Εν ολίγοις, όποιος είναι εντάξει με τον εαυτό του, αδιαφορεί απλά για ό,τι διαφορετικό κυκλοφορεί ή υπάρχει δίπλα του. Με απελευθερώνει το γράψιμο-πάντα το κατάφερνε.
Με ενδιαφέρει να μοιράζομαι τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην αλλαγή νοοτροπίας περί διαφορετικότητας. Εξέδωσα την βιογραφία μου με τίτλο μια απλή ερώτηση ενός μικρού παιδιού.«Γιατί, δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά»; από τις εκδόσεις Ποταμός. Με μεταξωτό σχεδόν εξώφυλλο, σαν την ψυχή μου. Αυτή δεν την διαπραγματεύτηκα ποτέ. Δεν το θεωρώ απλή βιογραφία. Τα κομμάτια ζωής που παραθέτω σαν ντοκουμέντα, δεν είναι βελούδινα. Ίσως δώσουν αυτογνωσία και δύναμη σε όσους τα διαβάσουν. Κοινά σημεία ζωής, όλοι έχουμε, είτε φοράμε φουστάνια είτε παντελόνια.
Προσπαθώ να ξορκίσω τα δύσκολα και να τα κάνω το λιγότερο ανεκτά. Πολλές φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι .Αλλά ποτέ δεν καταθέτω τα όπλα. Όση ευαισθησία κι αν περικλείει τον εγκέφαλο μου. Και δεν ξεχνώ. Ούτε το καλό, ούτε το κακό, ακόμη κι αν συγχωρήσω. Αγαπώ τους ανθρώπους, ίσως γιατί με αγάπησαν κι αυτοί. Μισώ το ψέμα και περισσότερο αυτούς που το φορούν. Γίνομαι σκύλα με το άδικο. Μ’ αρέσει να μαθαίνω, να ανακαλύπτω. Δεν με σοκάρει σχεδόν τίποτα πια. Αυτό αρχίζει λίγο και με ανησυχεί…”.
H Άννα Κουρουπού είναι η απόδειξη ότι γυναίκα δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι.
Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να αποκτήσεις κάτι που οι άλλες γυναίκες θεωρούν δεδομένο; Ποια ήταν η πιο όμορφη και ποια η πιο δύσκολη στιγμή της πορείας αυτής;
«Εαν αναφέρεσαι στην ανατομία του πράγματος , ήταν αρκετά δύσκολο και επώδυνο. Η ικανοποίηση βέβαια του αποτελέσματος τα έσβησε όλα τα άσχημα. Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Όλο το υπόλοιπο πακέτο μιας γυναικείας υπόστασης υπήρχε . Εγκλωβισμένο σε ένα διαφορετικό κορμί, αλλά υπήρχε στην ολότητα του. Ήρθε η ολοκληρωτική επέμβαση και όλα πια πήραν το δρόμο τους. Στο δεύτερο σκέλος δεν μπορώ να απαντήσω με ευκολία. Πολλές οι δύσκολες στιγμές. Το παράδοξο είναι πως δεν θέλω να τις ξεχάσω. Δεν τις επικαλούμαι,αλλά θεωρώ ότι μέσα από αυτές απέκτησα το χαρακτήρα που έχω. Η πιο όμορφη; Δεν θα χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη γι αυτό που θα σου πω. Ήταν όταν ήρθα σε οργασμό , πρώτη φορά μετά από δυο χρόνια από την διόρθωση φύλου. Ήταν η υπέρτατη αίσθηση. Πιστεύω δεν υπάρχουν λόγια να εκφραστεί και σίγουρα όχι με μια-δυο λέξεις».
Πιστεύεις πως η επιστήμη θα έπρεπε να προχωρήσει ώστε να βοηθά τις τρανσέξουαλ εκτός του να αποκτούν εξωτερικά γεννητικά όργανα στο να τεκνοποιούν κιόλας; Θα ήθελες να γεννήσεις;
«Καταρχάς ο όρος τρανσέξουαλ δεν είναι ο δόκιμος για μια κοπέλα που έχει κάνει επαναπροσδιορισμό φύλου ( διόρθωση-αλλαγή) .Αλλά είναι και νωρίς με το να μπερδεύουμε ακόμη περισσότερο τον κόσμο με ορολογίες. Η κοινωνία, η ευρύτερη, τώρα μας γνωρίζει. Άρα η υπερπληροφόρηση δεν θα κάνει και τόσο καλό. Στο θέμα μας όμως. Θα ήταν καταπληκτική μια τέτοια εξέλιξη στην επιστήμη. Από κει και πέρα είναι καθαρά πλέον προσωπικό θέμα της κάθε μίας. Όχι, εγώ δεν θα ήθελα. Από την άλλη πως μπορώ να απαντήσω με σιγουριά για κάτι που δεν υπάρχει;».
Η υποκριτική κοινωνία και οι άντρες αντιμετωπίζουν ομοφοβικά και ρατσιστικά τις τρανς, όμως τα δεδομένα αλλάζουν κάτω απ τις μάσκες και πίσω απ τις κλειδαρότρυπες. Πως σου φέρθηκαν οι άντρες στη ζωή σου; Σε πόθησαν; σε αγάπησαν,σε ζήτησαν σε γάμο; Πόσοι απ αυτούς αντιμετώπισαν την Άννα σαν μια εκ γενετής γυναίκα και θέλησαν να κάνουν μαζί της οικογένεια και πόσοι λάκισαν;
«Μου έχουν συμβεί στο έπακρο , όλα αυτά που ανέφερες. Αγαπήθηκα πάρα πολύ. Ίσως εγώ δεν αγάπησα τόσο πολύ. Δεν έκανα υπερβάσεις για άντρα. Ενώ αυτοί έκαναν. Με γνώμονα πάντα μια τρανσφοβική και ρατσιστική κοινωνία, το λέω αυτό. Δεν έχω παράπονο. Το αντίθετο μάλιστα. Και τους ευχαριστώ γιατί μέσα από τα μάτια τους , την αγκαλιά τους , τη συμπεριφορά τους, ολοκληρώθηκα χωρίς απωθημένα. Ανήκω και στην τυχερή γενιά των 80ς , που ήταν επανάσταση για τον έρωτα αλλά και τροχοπέδη λόγω aids».
Θα ήθελες να μπορείς να εργάζεσαι σε έναν διαφορετικό τομέα και όχι σε αυτόν του σεξ επι πληρωμή; Τώρα που “κρέμασες τα παπούτσια σου” πως κερδίζεις χρήματα και ζεις; Αν μπορούσες να είχες κάνει κάποια άλλη δουλειά στη ζωή σου ποια θα ήταν αυτή;
«Ξέρεις για ποιο λόγο δεν θα επέλεγα ποτέ το επάγγελμα της πόρνης αν είχα τη δυνατότητα; Και το λέω με πλήρη συνείδηση και χωρίς φόβο. Έμαθα τα πάντα για τους άντρες. Τους διαβάζω από την πρώτη ματιά σχεδόν. Χάθηκε το παραμύθι. Και το παραμύθι χρειάζεται, αν είναι στη σωστή δοσολογία. Ζω από τις «Κούκλες» που εργάζομαι Παρασκευή και Σάββατο και παλαιότερα είχα και κάποιο βοήθημα απ την αρθρογραφία που ασκούσα εβδομαδιαίως στο protagon.gr. Θα μου άρεσε πολύ μια ραδιοφωνική εκπομπή. Είναι ένα μικρό όνειρο. Δεν έχω γνώσεις για να σου πω τι θα μπορούσα άλλο να κάνω. Ούτε λύκειο δεν έχω βγάλει».
Στο βιβλίο σου “Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου μαμά;” παραδίδεις μαθήματα ειλικρίνειας και αφηγείσαι γεγονότα που κάνουν τον αναγνώστη να συγκινηθεί και να προβληματιστεί βαθιά. Με ποιο σκοπό έγραψες αυτή τη μίνι αυτοβιογραφία σου;
«Προφανώς την αποκαλείς μίνι, επειδή είναι μικρό το βιβλίο. Δεν ήθελα να κουράσω με λεπτομέρειες. Όλα αυτά που αναφέρω είναι ενδεικτικά. Πολλαπλασίασε τα με όποιον αριθμό θέλεις. Μέσα θα πέσεις. Ήθελα και θέλω να αφυπνίσω συνειδήσεις. Τώρα πλέον μπορώ να πω με σιγουριά και περηφάνια, ότι το καταφέρνω σε κάποιο βαθμό».
Ποιές ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου όταν έπρεπε να επιδείξεις την αστυνομική σου ταυτότητα πριν την αλλαγή φύλου που έβλεπαν μια κοπέλα με στοιχεία αρρενος; Ποιά η διαδικασία που ακολούθησες μετά τη ν αλλαγή φύλου ώστε να γίνει μετατροπή του Α.Δ.Τ σε στοιχεία ατόμου γένους θηλυκού και πώς αισθάνεσαι για όλο αυτό εσύ;
«Έχω ζήσει , όπως και οι περισσότερες κοπέλες, στιγμές απείρου κάλλους σε περιπτώσεις που έπρεπε να επιδείξω ταυτότητα πριν την καθολική επέμβαση. Μέχρι και αστυνομία φώναξαν σε τράπεζα επειδή δεν πίστευαν ότι είμαι εγώ. Όλα αυτά δεν μπορεί παρά να αφήνουν πικρία σε έναν άνθρωπο , το λιγότερο. Για να πάρω ταυτότητα με γυναικεία στοιχεία, μετά την επέμβαση-επιμένω- ορίζεται δεδικασμένο. Ούτε καν νομοθεσία. Άνετα λοιπόν ένας δικαστής-ίνα μπορεί να είναι ρατσιστής , φασίστας αν μη τι άλλο και να αρνείται να δώσει τα απαραίτητα έγγραφα. Έγκειται καθαρά στην προσωπική του κρίση. Και αυτό το θεωρώ τραγικό. Mετά απο πολύ προσπάθεια και αγώνες χρόνων απο το ΣΥΔ και άλλες οργανώσεις,σήμερα καταφέραμε να υπάρχει σχετική νομοθεσία 4491/2017 ,που δίνει το δικαίωμα σε όποιο τρανς άτομο θέλει να αλλάξει την ταυτότητα του,χωρίς να χρειάζονται ιατρικές επεμβάσεις.Δυστυχώς η διαδικασία και η εφαρμογή της δεν ειναι αυτό που θα θέλαμε, αλλά αυτό ειναι μια άλλη κουβέντα.».
Άννα, τι φοβάσαι και τι εύχεσαι για το μέλλον σου; Αλλά και για το μέλλον της Ελλάδας;
«Φοβάμαι την ανημποριά. Φοβάμαι να μη γίνω βάρος σε κανέναν άνθρωπο. Φοβάμαι την τρέλα. Εύχομαι να έρθει μια μέρα και ένα αγόρι που νοιώθει κορίτσι να μπορεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα , χωρίς να ζήσει ούτε το ένα δέκατο από αυτά που έχω βιώσει εγώ και η γενιά μου. Δεν μπορώ να δω κάτι ευοίωνο για το μέλλον αυτής της χώρας .Τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον. Ήταν πολλά τα χρόνια της ακαθαρσίας. Μα πάρα πολλά. Και έχουμε συμβάλλει όλοι σε αυτό».
Πιστεύεις στο Θεό; Αν ναι ποιον Θεό; Αν όχι γιατί;
«Δεν πιστεύω στον Θεό που με αυτόν μας έχουν βυζάξει. Πιστεύω πως κάθε ψυχή είναι ένας θεός. Με λίγα λόγια, εμείς δημιουργούμε , εμείς καταστρέφουμε. Μια ματιά στην παγκόσμια ιστορία αρκεί. Δεν γνωρίζω τι θα μπορούσε να είναι θεός με την κλασσική έννοια. Σίγουρα κάτι που θέλουμε να το φτάσουμε και να το κατακτήσουμε».
