Τη γνώρισα όταν πίναμε ποτό στο ίδιο μπαρ. Δε ντράπηκε να μου πει πως είναι τραβεστί και πως βγάζει χρήματα κάνοντας πεζοδρόμιο. Και γιατί να ντραπεί άλλωστε; Μιλώντας μαζί της, γνωρίζω ένα άτομο καλλιεργημένο, προσγειωμένο, συνειδητοποιημένο και έξυπνο. Έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο αλλά θεωρεί πως το μεγαλύτερο “Πανεπιστήμιο” είναι αυτό του πεζοδρομίου.
Τη ρώτησα αν θέλει να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις και μου είπε ότι θα το έκανε μετά χαράς. Η χαρά όταν την άκουσα ήταν μάλλον δική μου, αφού απέναντί μου είχα έναν άνθρωπο ο οποίος είχε πλήρη επίγνωση του τι κάνει, ποιος είναι και που πάει. Ίσως μεγαλύτερη από οποιονδήποτε ήξερα.
Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω, πώς λες εσύ η ίδια τη δουλειά που κάνεις; Πότε ξεκίνησες; Πού δούλευες παλαιότερα και πού δουλεύεις τώρα;
“Το όνομά μου στη δουλειά είναι Πάμελα. Τη δουλειά που κάνω τη λέω κατάντια. Αλλά δυστυχώς οι επιλογές που έκανα στη ζωή μου δε με άφησαν να ξεφύγω από την πορνεία. Είμαι από επαρχία και ήρθα στην Αθήνα στα 18 μου, για σπουδές. Σπούδασα μεν, αλλά το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο που έβγαλα είναι αυτό του πεζοδρομίου. Πήρα αυτό το δρόμο από νωρίς και στη συνέχεια πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να ξεκόψεις. Όποια το τόλμησε είχε κακό τέλος”.
Υπάρχει κατά τη γνώμη σου διαφορά ανάμεσα στα κορίτσια που δουλεύουν στο πεζοδρόμιο, σε αυτά που δουλεύουν σε σπίτια, και στις λεγόμενες “βίζιτες” οι οποίες θεωρούνται πόρνες πολυτελείας; Κι αν ναι, ποιες είναι οι διαφορές;
“Το να δουλεύεις στο πεζοδρόμιο είναι κάτι πολύ σκληρό και επικίνδυνο, είσαι συνεχώς εκτεθειμένη σε κάθε είδους κίνδυνο και οι άνθρωποι βγάζουν εκεί τα απωθημένα τους μη μπορώντας να καταλάβουν καθώς και δεν τους ενδιαφέρει τι σταυρό κουβαλάει η καθεμιά από εμάς. Όταν δουλεύεις σε ένα «σπίτι» είσαι σαφώς πιο προστατευμένη από τους κινδύνους. Εκεί έξω, μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κορίτσια που δουλεύουν με προστάτες ή και γραφεία, φυσικά η προστασία αυτή παρέχεται με ποσοστά. Πέραν αυτού, η πορνεία είναι πορνεία παντού. Ο κάθε ένας παίρνει το δικαίωμα να κάνει πάνω σου το οτιδήποτε και στο τέλος να έχει και όποια αντίδραση θέλει”.
Tι πιστεύεις ότι κάνει τους άντρες να πηγαίνουν για σεξ επί πληρωμή;
“Οι άντρες ανέκαθεν πλήρωναν για σεξ. Ο λόγος, που πιστεύω ότι το κάνουν, μέσα από την εμπειρία μου, είναι αυτή η τρελή ορμόνη που υπάρχει στον οργανισμό τους, η τεστοστερόνη, που πριν το σεξ χάνουν τον έλεγχο εντελώς, μετά όμως, η συμπεριφορά τους αλλάζει ολοσχερώς. Να ξέρετε πάντως πως την προσφορά την προκαλεί η ζήτηση. Αν εξαιρέσουμε τα σπίτια (studios πλέον) και το πεζοδρόμιο που οι ταρίφες είναι πιο «χαμηλές» σε διάφορα γραφεία συνοδών, η τιμή για μια βίζιτα μπορεί να φτάσει και ένα μισθό. Θα μου πείτε που τα βρίσκουν με τέτοια κρίση; Θα σας απαντήσει η πείρα μου: Το να πηγαίνει κάποιος συστηματικά με πόρνες είναι απλά βίτσιο. Πάθος. Κάτι σαν το τζόγο ή τα ναρκωτικά. Οι περισσότεροι από τους πελάτες είναι νέα παιδιά, αρκετά εμφανίσιμα και με σχέσεις, ή παντρεμένοι άντρες με παιδιά. Απλά έχουν αυτό το φετίχ. Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, οι πραγματικοί άντρες, δεν αγοράζουν γυναίκες. Τις κερδίζουν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση”.
Είναι άγρια η νύχτα; O χώρος; To κύκλωμα;
“Το πεζοδρόμιο αναγκαστικά γίνεται μόνο τη νύχτα, τότε, που ο κόσμος για πολλούς και διαφόρους λόγους είναι πιο ευάλωτος. Της νύχτας τα κυκλώματα είναι μυστήρια και σκοτεινά. Όλο αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι γίνονται βίαιοι και επιθετικοί,φτάνουν στα άκρα. Η δουλειά αυτή έχει μεγάλη επικινδυνότητα”.
Έχεις αγόρι; Αν ναι,γνωρίζει για τη δουλειά που κάνεις; Πώς το αντιμετωπίζει;
“Η δουλειά που κάνω με αναγκάζει να είμαι μόνη μου. Όσες φορές προσπάθησα να κάνω κάποια σχέση, στην πορεία δεν το άντεξε κανείς. Στη θέση τους νομίζω πως κι εγώ έτσι θα αντιδρούσα”.
Σου αρέσει αυτό που κάνεις ή στόχος είναι μόνο τα λεφτά;
“Αυτό που κάνω, το κάνω μόνο για το χρήμα. Πρέπει να επιβιώσω και δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος ειδικά στις μέρες μας που κάθε μέρα κάποιος αυτοκτονεί από χρέη”.
H νύχτα έχει αλλάξει από παλιά; Είναι καλύτερη ή χειρότερη όσο περνάνε τα χρόνια;
“Περνώντας o καιρός και κλείνοντας 12 χρόνια σε αυτή τη δουλειά, όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Γίνονται ολοένα πιο επιθετικά και επικίνδυνα. Πρέπει να έχεις τα μάτια σου ορθάνοιχτα και όπου βλέπεις κίνδυνο να το βάζεις στα πόδια”.
Ποιοι είναι οι “νόμοι” του πεζοδρομίου;
“Το πεζοδρόμιο δεν έχει νόμους και κανόνες. Ο μόνος νόμος που επικρατεί εκεί είναι ο νόμος της ζούγκλας. Σαν να αφήνεις ένα οικόσιτο ζώο στο δάσος, δύσκολα θα επιβιώσει, γι αυτό και λίγες επιβιώνουμε σε αυτή τη δουλειά και για λίγα χρόνια γιατί δεν αντέχεται όλο αυτό”.
Aν έβρισκες τον έρωτα της ζωής σου, θα ήσουν διατεθειμένη να σταματήσεις από αυτή τη δουλειά και να ζήσεις μια ήσυχη ζωή;
“Το μεγάλο μου όνειρο είναι να βρω στη ζωή μου την αγάπη. Να ζήσω μακρυά από όλα αυτά, ήρεμα και μια ζωή όπως εγώ την έχω ονειρευτεί.Ίσως έκανα ένα λάθος και κανείς δεν ήταν εκεί για να μου το πει τότε. Μακάρι να βρισκόταν κάποιος που να μου το “συγχωρούσε” τώρα και να τα άφηνα όλα πίσω. Να ξέρετε ότι η ψυχή μας δεν είναι εκπορνευμένη. Τουλάχιστον όχι σε όλες μας”.
-O Oscar Wilde είχε πεί πως “όλοι μας ζούμε μεσα στο βούρκο,αλλά κάποιοι απο εμάς κοιτάμε τ΄ αστέρια”. Εγώ θα προσθέσω πώς τα διαμάντια τα βρίσκουν στη λάσπη.
