O γάμος είναι μια μέρα χαράς. Και οπωσδήποτε στρες αν είσαι η νύφη, ο γαμπρός ή η μητέρα ενός εκ των δύο, αλλά χαρούμενου στρες, του είδους που προκαλεί πεταλούδες στο στομάχι και όχι διάτρηση. Σε έναν ιδανικό κόσμο τουλάχιστον, η χαρά είναι απαραίτητο συστατικό μιας ημέρας που αλλιώς θα ήταν απλώς μια δοκιμασία, ένα κοκτέιλ προσδοκιών που συσσωρεύονται ύπουλα και μεθοδικά για δεκαετίες στο πίσω μέρος του κεφαλιού κάθε φορά που κά-ποια βλέπει ταινία με την Τζούλια Ρόμπερτς και, χωρίς κανένα ρεαλιστικό λόγο, ταυτίζεται. Ναι, ο γάμος εκτός από το τεράστιο άγχος που συνεπάγεται είναι παρεμπιπτόντως και η ημέρα που ένα ζευγάρι γιορτάζει την αγάπη του μαζί με συγγενείς και φίλους, και είναι πραγματικά απορίας άξιο γιατί είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάται κανείς από αυτή τη μεγάλη μέρα ακόμα και όταν είναι η δική του.
Πολλοί θεωρούν ότι για την έλλειψη μαγείας αυτή τη μεγάλη μέρα έχουμε να ευχαριστούμε τη βιομηχανία του γάμου. Ακόμα κι αν μια γυναίκα δεν είναι το κοριτσάκι που ονειρευόταν νυφικά από την ημέρα που ξεκίνησε τη στερεά τροφή, για τον γάμο της έχει ορισμένες προσδοκίες, τις οποίες η προαναφερθείσα βιομηχανία φροντίζει να τοποθετεί όλο και πιο ψηλά και να κοστολογεί όλο και πιο ακριβά. Το νυφικό δεν μπορεί να είναι τηςnπλάκας, το φαγητό επίσης και ο στολισμός οφείλει να γίνει από επαγγελματίες, τα στέφανα να είναι διακοσμημένα με διαμάντια,το sitting arrangement να έχει εγκριθεί από το ΜΙΤ και τη βραδιά να έχει σκηνοθετήσει ο Λάνθιμος. Οποιος έχει παντρευτεί ήέχει παντρέψει δικό του άνθρωπο μπορεί να επιβεβαιώσει ότι το«κάτι απλό για λίγους συγγενείς και φίλους» κλιμακώνεται πολύ εύκολα σε στέψη της Μεγάλης Αικατερίνης χωρίς κανείς να μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε και πώς συνέβη αυτό. Απλώς συμβαίνει και όλοι πηγαίνουν πάσο, καθώς το να κακοκαρδίσεις νύφη πριν από τον γάμο της επιχειρώντας να την επαναφέρεις στην πραγματικότητα είναι σαν προσπαθήσεις να εξηγήσεις σε ένα τετράχρονο ότι είναι ρεαλιστικά αδύνατον για τον Αγιο Βασίλη να κάνει το γύρο του πλανήτη πάνω σε ένα ιπτάμενο έλκηθρο χωρίς μάσκα οξυγόνου – μια σταγόνα λογικής σε έναν ωκεανό παραλογισμού δεν κάνει τη διαφορά.
Τα τελευταία trends γάμου δεν κάνουν την υπόθεση πιο εύκολη ούτε για το ζεύγος των πρωταγωνιστών, αλλά ούτε και για τους καλεσμένους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίζουν πλέον το δικό τους ρόλο, δημιουργώντας καινούρια ετι-κέτα σε ένα κοινωνικό γεγονός που θα έλεγε κανείς ότι πάνω- κάτω ως savoir faire έχει δώσει ό,τι ήταν να δώσει εδώ και χρόνια. Οι φωτογραφίες είναι ασφαλώς το μείζον θέμα. Ακόμα κι αν μπορεί κάποιος να ανεχθεί τον καταιγισμό από ενσταντανέ της προετοιμασίας της νύφης, του μπάτσελορ (της νύφης, ο γαμπρός δεν τρελάθηκε), του σκύλου της νύφης κ.ο.κ. στο Instagram, στο Facebook και όπου αλλού μπορεί να αυτοπροβληθεί, κανείς δεν θέλει να βλέπει άπειρες φωτογραφίες ενός άσχετου γάμου στο feed του. Δυστυχώς, αυτά είναι ψιλά γράμματα για πολλές καλεσμένες που ποζάρουν παριστάνοντας τα μοντέλα (κοιτάζοντας από την άλλη, τάχα ότι τις τραβάει από δική του πρωτοβουλία κάποιος άλλος) επειδή είναι κρίμα να πάνε χαμένα τόσα μεροκάματα σε ντύσιμο και μακιγιάζ. Ο παλιός κανόνας -αν δεν είσαι ο Μόγλης- ότι δεν φοράμε άσπρα σε γάμο ισχύει, αλλά πλέον, λόγω social, ισχύει και ότι δεν πάμε και ντυμένες για να παραλάβουμε Όσκαρ με απώτερο σκοπό να φωτογραφηθούμε μετά μόνες μας. Επιπλέον, μιλώντας για φωτογραφίες, καλό είναι να μη δημοσιεύουμε τίποτα πριν το κάνουν τα πολύ κοντινά πρόσωπα του ζεύγους και, επίσης, να μην κυκλοφορούμε με το κινητό στο χέρι, ιδίως με την κάμερα μονίμως στραμμένη στη νύφη. Εχει προσλάβει επαγγελματία φωτογράφο για να απαθανατίσει τη βραδιά, αν ήθελε κάποιος να τη βγάλει με τρία σαγόνια και τα μπράτσα του Βιν Ντίζελ θα είχε κάνει αλλιώς το κουμάντο της.
Το Ιντερνετ και τα social media έχουν παίξει το ρόλο τους στη γενικότερη αισθητική του φάκελου «#γάμος», όχι πάντα για καλό (βλέπε #kotoula, από το γάμο του Κώστα με την Τούλα). Τα ασορτί καπελάκια ή μπλουζάκια που φορά η γυναικοπαρέα του μπάτσελορ (με αυτό της νύφης να ξεχωρίζει, γιατί πώς αλλιώς θα καταλάβαιναν οι άγνωστοι ποια είναι η σταρ της βραδιάς) δεν θα είχαν κανένα λόγο ύπαρξης αν ήταν να μη βγάλουν εξήντα αυθόρμητες φωτογραφίες στην ίδια πόζα μέχρι να βρεθούν οι τρεις που θα ποσταριστούν προς πάσα κατεύθυνση. Τα βαζάκια θα είχαν παραμείνει μια μορφή συσκευασίας κομπόστας και δεν θα είχαν προαχθεί στα πιο μη εργονομικά ποτήρια του κόσμου αν δεν διαθέτεις προβοσκίδα και τα μέλια- τσίπουρα – κρασιά με ετικέτα τα ονόματα του ζεύγους δεν θα παρίσταναν τις φολκλόρ μπομπονιέρες (προσεχώς, χυλοπίτες και ξύλινοι τσολιάδες). Ομως οι ιδέες, ακόμα και οι κακές, εξαπλώνονται πολύ εύκολα στην εποχή του Ιντερνετ, δημιουργώντας νέα κλισέ στη θέση των παλιών, όχι απαραίτητα με μικρότερο συντελεστή κακού γούστου. Μιλώντας για κακό γούστο, η λεζάντα «το παντρέψαμε επιτέλους το κορίτσι μας» σε φωτογραφίες από τον γάμο του εν λόγω κοριτσιού στα social καλεσμένων δεν είναι ό,τι καλύτερο, εκτός φυσικά αν ο σκοπός είναι να διαφημίσουμε το κορίτσι ως μπαγιάτικο στοκ που ξεφορτωθήκαμε.
Στις σχετικά νέες τάσεις συγκαταλέγεται και ο γάμος σε νησί, που φυσικά δίνει πολύ ωραίο και ρομαντικό σκηνικό, αλλά λόγω κρίσης δεν είναι και εγγύηση προσέλκυσης καλεσμένων, ειδικά αν πρέπει να πληρώσουν μόνοι τους τη διαμονή και το ταξίδι, οπότε και θα προτιμήσουν να το κάνουν για να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο όπου θέλουν – και σίγουρα όχι παρέα με ένα σόι τίγκα στις θείες που δεν είναι καν δικές τους. Στο άκομψο κομμάτι της οικονομικής συνεισφοράς των καλεσμένων σε έναν γάμο, οι λίστες γάμου έχουν σχεδόν αντικατασταθεί από την προτίμηση για μετρητά, αλλά μόνο αν ο καλεσμένος ρωτήσει και οπωσδήποτε όχι επειδή το προσκλητήριο έχει και αριθμό λογαριασμού κατάθεσης. Η συγκεκριμένη πρακτική βέβαια υιοθετείται από πολλούς, όχι πάντα με τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μια θεοπάλαβη νύφη από τον Καναδά ζήτησε από τους καλεσμένους της 1.500 δολάρια το κεφάλι προκειμένου να «ζήσει σαν Καρντάσιαν για μια ημέρα» και να κάνει τον γάμο των ονείρων της. Οι καλεσμένοι φυσικά αρνήθηκαν, η νύφη τρελάθηκε, χώρισε τον μέλλοντα γαμπρό και έβρισε σκαιότατα στα social media τα φίδια που είχε για φίλους. Το post της έγινε viral, φέρνοντας στο φως μυστικές σελίδες στο Facebook όπου οι άνθρωποι μαζεύονται ανά χιλιάδες για να γελάσουν με τις τρελές εμπειρίες τους σε γάμους, κάτι που ουσιαστικά αποδεικνύει ότι οι γαμήλιες παραδόσεις δεν πεθαίνουν ποτέ, απλώς προσαρμόζονται στη νέα, online εποχή. Και το κουτσομπολιό κατόπιν εορτής είναι μία από τις παλιότερες τέτοιες παραδόσεις, ίσως από τις πιο διασκεδαστικές.
