Φωτογραφίες: ΠΑΝΟΣ ΔΑΒΙΟΣ
Παίζει, χορεύει, ενορχηστρώνει, διδάσκει μουσική, τραγουδάει και διαπρέπει στην τέχνη του να κάνει αυτό που θέλει! Η Μαρίνα Σάττι κάνει όλα αυτά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με τον δικό της πολύχρωμο τρόπο, που ωστόσο κρύβει πίσω του σκληρή δουλειά. Μια Ελληνίδα με καταγωγή από το Σουδάν, που δεν πιστεύιε σε σύνορα και υπερασπίζεται την αισθητική της. Ένα είδωλο υψηλής απόδοσης και αυθεντικού girl-power.
«Οι chórεs ξεκίνησαν πριν από έναν χρόνο περίπου αλλά βαφτίστηκαν επισήμως πριν τρεις μήνες. Τέσσερις φίλες με προσέγγισαν λέγοντας πόσο τους αρέσουν όσα κάνουμε με τις Fonέs και ζητώντας μου να συνεργαστούμε. Οι τέσσερις έγιναν οχτώ, είκοσι, σαράντα, σαράντα πέντε. Οι chórεs είναι γυναίκες από 13 μέχρι 45 χρόνων, κάποιες είναι τραγουδίστριες του κλασικού και του μοντέρνου τραγουδιού, κάποιες ηθοποιοί.
Μου δίνει μεγάλη χαρά όλο αυτό. Η χορωδία συναντιέται μία φορά την εβδομάδα, κάνει πρόβες, δοκιμάζει πράγματα κινησιολογικά με χορογράφο, body percussion, ακόμη και υποκριτική (διδάσκει η Μαρία Κατσανδρή).
Ξεκινήσαμε πρόσφατα μία συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών της προγραμμάτων και του χρόνου τα κορίτσια θα συμμετάσχουν σε κάποιες δικές τους παραγωγές».
Η Μαρίνα Σάττι, ήδη πολυαγαπημένη του κοινού από τη διασκευή της στις Κούπες, μονοπώλησε το ενδιαφέρον (και) στο you tube με το περσινό mega hit, Μάντισσα. Η ίδια δεν αισθάνεται ωστόσο καμία πίεση να μπει στο στούντιο και να ηχογραφήσει, γιατί θεωρεί ότι κάθε πράγμα γίνεται στην ώρα του.
«Τα πράγματα έγιναν πολύ γρήγορα. Πρώτα έβγαλα ένα τραγούδι, τις Κούπες, χωρίς να σκεφτώ ότι θα γίνω τραγουδίστρια ή ότι θα κάνω καριέρα. Τότε ασχολιόμουν με το θέατρο και τη μουσική διδασκαλία. Γράφω κατά καιρούς, αλλά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ μόνο μέσα από τη σύνθεση. Μου αρέσει να ασχολούμαι και με την παραγωγή, την ενορχήστρωση, με την μπάντα μου, με την αφίσα, με τις χορογραφίες, με τα ρούχα μας. Το ότι βγαίνω και τραγουδάω είναι το τελευταίο πράγμα που κάνω, το κερασάκι στην τούρτα».
Η Μαρίνα ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη μεγάλη συναυλία που θα δώσουν οι Fonέs στην Αθήνα, στις 29 Ιουνίου, στο θέατρο Βράχων με δωρεάν είσοδο.
«Οι Fonέs είναι ανανεωμένες, η μπάντα επίσης, ο ήχος είναι πολύ πιο ηλεκτρονικός και αιχμηρός. Αυτός ο τρόπος αφήγησης, τα πιο έντονα beat και ρυθμοί, ταιριάζει πιο πολύ στα παραδοσιακά τραγούδια που είναι το σημείο αναφοράς μας. Έτσι το φαντάζομαι εγώ. Θα υπάρχει ένα τρελό σκηνικό, χορεύτριες, κοστούμια. Θέλω να πω πολλά για το σκηνικό, αλλά δεν θα χαλάσω την έκπληξη. Θα πω μόνο ότι θα υπάρχει ένα φανταστικό light show που θα προετοιμάσει ο Σάκης Μπιρμπίλης».
Ακούγοντας τον ενθουσιασμό στη φωνή της Μαρίνας, καταλαβαίνεις πως πολλά κομμάτια του παζλ που είναι η ίδια και η επιτυχία της μπαίνουν στη θέση τους αυτό το καλοκαίρι.
«Βίωσα με διάφορους τρόπους την επιτυχία. Μπορώ να σου πω ότι άργησα και να τη χαρώ. Με εμπνέουν πολύ οι συνεργασίες. Εκεί είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου», λέει ενώ εγώ προσπαθώ να της περιγράψω πόσο …girl power εικόνα είναι τα κορίτσια που απαρτίζουν τις Fonέs όταν βρίσκονται επί σκηνής.
«Δεν υπάρχει καμία φεμινιστική διάθεση στις Fonέs. Είμαστε γυναίκες, ξέρουμε καλύτερα τις γυναικείες φωνές, αυτό είναι όλο. Και με τις chórεs αυτό που θέλω να πετύχω είναι να γεφυρώσω αυτή την απόσταση που πρέπει να διανύσουν οι τραγουδιστές από τη στιγμή που βγαίνουν από τις σχολές μέχρι την ώρα που πρέπει να πατήσουν στα πόδια τους και να αναλάβουν ευθύνες. Εγώ βίωσα αυτήν την περίοδο αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Μπέρκλεϊ ως μια περίοδο κρίσης, ξηρασίας».
Φαίνεται απίστευτο για ένα κορίτσι που μοιάζει να παίζει την παραδοσιακή μουσική στα δάχτυλα, αλλά πριν πάει στην Αμερική η Μαρίνα δεν είχε τραγουδήσει ποτέ ελληνικά τραγούδια.
«Στην εφηβεία υπάρχουν RnB και soul ακούσματα. Μετά η soul έγινε blues, έγινε jazz έγινε bip bop. Αν θυμάμαι καλά, οι κασέτες που είχαμε στο σπίτι ήταν Stevie Wonder και Michael Jackson και (τραγουδάει) “All that she wants is another baby”. Αγόραζα συνέχεια ό,τι single έβγαινε, δέκα singles την εβδομάδα! Γενικά, δεν βάζω σύνορα ούτε στη μουσική ούτε πουθενά, δεν σηκώνω τοίχους σε αυτό που ακούω ή σε αυτό που είμαι. Είμαι από την Κρήτη και είμαι από το Σουδάν, ταξιδεύω συνέχεια για τη δουλειά μου, έχω φίλους στο εξωτερικό, δίνουμε συναυλίες στην Ευρώπη, τραγουδάμε σε πολλές γλώσσες.
Μου αρέσει να προσπαθώ να καταργώ τις αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Και δεν μπορώ να ακούω να μου λένε ότι κάτι δεν γίνεται. Με πιάνει μία εφηβική αντίδραση. Αμέσως μπαίνω σε mood “ό,τι γουστάρω θα κάνω”. Θυμάμαι όταν κάναμε τη Μάντισσα που μου έλεγαν ότι δεν γίνονται έτσι τα βίντεο κλιπ. Ολα τους φαίνονταν λάθος, ήταν πολύ αυθόρμητο, ήμασταν όλες χύμα και άβαφες… Ομως εγώ ήθελα να πω τη δική μου ιστορία. Στη δική μου ιστορία εγώ δεν βγαίνω από κάποια λιμουζίνα φορώντας γούνα –γιατί δε ζω έτσι– αλλά πάω στο κέντρο με τα πόδια με τις φίλες μου».
Είχε κάτι πολύ φρέσκο εκείνο το κλιπ, αν και σε έχω δει και με πολύ πιο ethnic glam εμφανίσεις.
«Από μικρή μου άρεσαν τα πολλά χρώματα. Φορούσα πολύχρωμα, φωσφοριζέ κορδόνια. Μια εποχή που ήταν στη μόδα κάτι αθλητικά παπούτσια που τα είχαμε όλα τα παιδιά στο σχολείο σε διάφορα χρώματα, μπορεί μία μέρα να φορούσα ένα μπλε παπούτσι στο ένα πόδι και στο άλλο το κόκκινο. Φορούσα ακόμη σκουφιά από την Αργεντινή με ουρές που μπορεί να κρέμονταν ως το πάτωμα. Υπάρχει πολύ στην κουλτούρα του Σουδάν αυτή η πολυχρωμία και η εμμονή με τις αποχρώσεις. Θυμάμαι πάντα τις θείες μου να συνδυάζουν μαντίλα, νύχι, τσάντα, όλα ροζ, ή λαχανί με κίτρινο κραγιόν, παπούτσια. Θυμάμαι τη θεία μου να κάθεται με μία μπέρτα στο λαιμό σε ένα σκαμπό πάνω από κάρβουνα όπου έκαιγε λιβάνι για να μπει αυτή η μυρωδιά στο σώμα της. Τέτοιες εικόνες διαμόρφωσαν την αισθητική μου, πολύχρωμες και γεμάτες αρώματα, φαγητά, μπαχαρικά.
Από την άλλη, μου άρεσε πολύ το αθλητικό λουκ. Αρχισα λοιπόν να τα συνδυάζω. Μου αρέσουν τα χρυσά, τα χρώματα, κατά καιρούς μπορεί να φοράω πάρα πολλά σκουλαρίκια ή αλυσίδες και δαχτυλίδια. Φοράω πάτερν με ριγέ, ριγέ με ριγέ, φλοράλ με άλλο φλοράλ. Μου αρέσει ο Versace. Παρακολουθώ τα πάντα και στη μόδα και στη μουσική, στο βαθμό που μπορώ. Και τη hip hop σκηνή και ό,τι καινούργιο βγαίνει στο spotify. Ακόμη και πράγματα που δεν είναι στη φάση μου».
Κλείνοντας το τηλέφωνο δίνουμε ραντεβού με τη Μαρίνα Σάττι και τις Fonέs, αρχικά στο Θέατρο Βράχων την Παρασκευή 29 Ιουνίου, κι έπειτα σε όλη την Ελλάδα σε μια σειρά από συναυλίες με τίτλο Yalla. Εξηγεί η Μαρίνα. «“Yalla” σημαίνει στα αραβικά πάμε, άντε, let’s go. Σα να λέμε στον κόσμο, “Έλα στο πάρτι”».
Ευχαριστούμε θερμότατα τον δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου κ. Διονύση Χατζηδάκη και τη διοίκηση του Αθλητικού Κέντρου για την εξαιρετική συνεργασία.
STYLING:ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: VIVIAN KATT (D-TALES). XTΕΝΙΣΜΑ: DANIEL BABEK (10ΑΜ).
