Με ρίζες από την Ολλανδία αλλά καρδιά που φαίνεται να ανήκει στην Αθήνα, η Κορίννα Ντουλλάαρτ είναι από εκείνες τις νέες ηθοποιούς που δεν μοιάζουν με καμία άλλη. Αν και βρέθηκε κοντά στην κλασική μουσική και την όπερα, εγκατέλειψε την προοπτική σπουδών στο Κονσερβατόριο του Άμστερνταμ κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή – κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο – για να ακολουθήσει αυτό που η ίδια ένιωθε πιο αληθινό: την υποκριτική.
Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης και, λίγο αργότερα, ξεχώρισε μέσα από τον ρόλο της Μαρίας στο Milky Way του Βασίλη Κεκάτου, μια ερμηνεία που της χάρισε μεγάλη αναγνώριση, την οποία εκείνη αντιμετωπίζει με χαρακτηριστική απόσταση και μια σχεδόν αυστηρή στάση απέναντι στη δημοσιότητα και τα social media.
Σήμερα, τη βρίσκουμε στη σκηνή του θεάτρου συμμετέχοντας στην παράσταση «Μη σκαλίζεις την άμμο», υποδυόμενη την Άντα – μια γυναίκα που ισορροπεί ανάμεσα στην ειρωνεία, τη φαινομενική «τρέλα» και τη βαθιά ανάγκη για επαφή. Ο ρόλος απαιτεί εσωτερική ένταση, λεπτούς χειρισμούς και διαρκή επαναδιαπραγμάτευση του τι βλέπουμε και του τι κρύβεται από πίσω. Μέσα από αυτή την παράσταση, η Κορίννα εμβαθύνει στην ουσία της ανθρώπινης φύσης, των συγκρούσεων και των μηχανισμών άμυνας.
Όπως λέει η ίδια, δεν την ενδιαφέρει να δώσει απαντήσεις, αλλά να αφήσει τους θεατές με περισσότερα ερωτήματα. Αυθεντική και ευαίσθητη η Κορίννα Ντουλλάαρτ χαράζει τον δικό της δρόμο στο ελληνικό θέατρο.
Η παράσταση «Μη σκαλίζεις την άμμο» εξερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από ένα έντονα ψυχολογικό και συναισθηματικό παιχνίδι. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε ως ηθοποιός σε αυτόν τον ρόλο, και πώς καταφέρατε να συνδεθείτε με τον χαρακτήρα σας;
Η μεγαλύτερη πρόκληση, νομίζω, ήταν να βρω την ακριβή ισορροπία της. Η Άντα φαίνεται συχνά να λειτουργεί ως τρελή ή ίσως εκτός τόπου και χρόνου μέσα σε μια ένταση και το συναισθηματικό χάος των άλλων.
Μοιάζει να παρατηρεί με μια κάποια απόσταση, ίσως και με μια δόση ειρωνείας τα πράγματα. Όμως, ταυτόχρονα, δεν είναι απούσα. Είναι ενεργά παρούσα, παρεμβαίνει, σχολιάζει, γίνεται καταλύτης για όσα ακολουθούν. Το δύσκολο ήταν να αποδώσω αυτή την αμφιθυμία: πώς διατηρείς μια φαινομενική τρέλα και παράλληλα έλεγχο, ενώ την ίδια στιγμή συμμετέχεις ενεργά σε ένα παιχνίδι γεμάτο πόνο και σύγχυση; Πώς δείχνεις ότι αυτό που συμβαίνει σε αγγίζει βαθιά, ακόμα κι αν η εξωτερική σου αντίδραση δεν είναι εκρηκτική όπως των άλλων; Έπρεπε συνεχώς να παλεύω με το πόσο αποκαλύπτει και πόσο κρύβει.
Μια άλλη πρόκληση ήταν ο πλούσιος εσωτερικός της κόσμος, αυτό που συχνά μένει ανείπωτο. Η Άντα δεν εκφράζει πάντα ευθέως αυτό που σκέφτεται ή νιώθει. Να δείξω ότι, παρόλη την απόσταση που μπορεί να κρατά, επεξεργάζεται τα πάντα έντονα.
Για να συνδεθώ μαζί της, χρειάστηκε να σκάψω στα πιθανά κίνητρά της. Γιατί επιλέγει να είναι εκεί, σε αυτό το διαμέρισμα, εκείνο το βράδυ; Τι αναζητά πραγματικά πίσω από την ειρωνεία ή την τρέλα της; Δημιούργησα ένα ολόκληρο παρελθόν γι’ αυτήν, τις δικές της εμπειρίες που ίσως σμίλεψαν αυτή την άμυνα ή την ανάγκη για τρέλα. Προσπάθησα να βρω τη δική της ευαλωτότητα, τα σημεία όπου η πανοπλία της ραγίζει – ίσως μια βαθιά ανάγκη για ουσιαστική επαφή, την οποία όμως φοβάται να εκφράσει ανοιχτά».
Η Άντα φαίνεται συχνά να λειτουργεί ως τρελή ή ίσως εκτός τόπου και χρόνου μέσα σε μια ένταση και το συναισθηματικό χάος των άλλων. Όμως, ταυτόχρονα δεν είναι απούσα. Το δύσκολο ήταν να αποδώσω αυτή την αμφιθυμία: πώς διατηρείς μια φαινομενική τρέλα και παράλληλα έλεγχο;
Ο ρόλος σας στην παράσταση είναι γεμάτος από αναπόφευκτες συγκρούσεις και συναισθηματική ένταση. Πώς προετοιμάζεστε για ένα τόσο φορτισμένο έργο, και τι σας προσφέρει αυτή η εμπειρία σε επίπεδο καλλιτεχνικής εξέλιξης;
Το έργο αυτό είναι ένα ναρκοπέδιο συναισθημάτων και η Άντα, παρόλο που μπορεί να δείχνει πιο τρελή εξωτερικά σε σχέση με άλλους, βρίσκεται συνεχώς στον πυρήνα αυτών των αναπόφευκτων συγκρούσεων. Η προετοιμασία για κάτι τέτοιο είναι πολυεπίπεδη και απαιτεί όντως λίγη πραγματική τρέλα και συναισθηματισμό και απόγνωση που θεωρώ ότι όλοι έχουμε μέσα μας.
Κατ’ αρχάς, η προετοιμασία ξεκινά με μια βουτιά στο ίδιο το κείμενο και στην ψυχοσύνθεση όχι μόνο της Άντας, αλλά και όλων των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων. Πρέπει να κατανοήσεις τις ρίζες των συγκρούσεων, τις κρυφές επιθυμίες, τους φόβους που πυροδοτούν τις εντάσεις. Για την Άντα, αυτό σήμαινε να αποκωδικοποιήσω τις σιωπές της, τον τρόπο που παρατηρεί, τον λόγο πίσω από την έλλειψη φόβου και την ανισορροπία της. Πολλή δουλειά γίνεται στο να καταλάβεις το «γιατί» πίσω από κάθε της λέξη ή αντίδραση.
Σε επίπεδο καλλιτεχνικής εξέλιξης, η εμπειρία ενός τέτοιου ρόλου είναι ανεκτίμητη.
Η παράσταση πραγματεύεται τη σύγκρουση ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις. Πώς πιστεύετε ότι η τέχνη του θεάτρου μπορεί να αποκαλύψει αυτές τις εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους;
Πιστεύω ότι η τέχνη του θεάτρου διαθέτει μοναδικούς τρόπους για να φωτίσει και να αναδείξει ακριβώς αυτή την αέναη πάλη ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις που βιώνουμε όλοι μας, συχνά ασυνείδητα, στην καθημερινή μας ζωή.
Το θέατρο λειτουργεί σαν καθρέφτης. Μέσα από τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους, αναγνωρίζουμε δικές μας συμπεριφορές, φόβους, επιθυμίες και, κυρίως, τους τρόπους με τους οποίους συχνά κατασκευάζουμε τις δικές μας «βολικές» αλήθειες ή ψευδαισθήσεις για να αντέξουμε την πραγματικότητα. Βλέποντας έναν χαρακτήρα να παλεύει με την αυταπάτη του, μπορεί να αναγνωρίσουμε τις δικές μας αυταπάτες. Η θεατρική σκηνή συμπυκνώνει τον χρόνο και την εμπειρία.
Μια σύγκρουση που στην πραγματική ζωή μπορεί να σιγοβράζει για χρόνια, στο θέατρο ξεδιπλώνεται μπροστά μας σε λίγα λεπτά. Αυτή η ένταση κάνει τις εσωτερικές συγκρούσεις πιο ευδιάκριτες, φέρνοντας στην επιφάνεια τις ρωγμές ανάμεσα στο πώς βλέπουν οι χαρακτήρες τον εαυτό τους και το πώς είναι πραγματικά, ή ανάμεσα στο τι πιστεύουν και στο τι ισχύει.
Η γλώσσα του σώματος, οι παύσεις, οι σιωπές, οι αντιφάσεις ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις ενός χαρακτήρα είναι πανίσχυρα εργαλεία που αποκαλύπτουν την εσωτερική του μάχη – τη σύγκρουση ανάμεσα στην αλήθεια που ίσως διαισθάνεται ή φοβάται και την ψευδαίσθηση στην οποία έχει επιλέξει να γαντζωθεί.
Η τέχνη του θεάτρου διαθέτει μοναδικούς τρόπους για να φωτίσει και να αναδείξει αυτή την αέναη πάλη ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις που βιώνουμε όλοι μας, συχνά ασυνείδητα, στην καθημερινή μας ζωή
Τι θα θέλατε να έχει αποκομίσει το κοινό φεύγοντας από το θέατρο;
Να πω την αλήθεια μου δεν με ενδιαφέρει τι θα αποκομίσει ο κόσμος από την παράσταση μου. Αρκεί απλά να φύγουν με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Να αναρωτηθούν για τη φύση των δικών τους σχέσεων, για την «άμμο» που ίσως υπάρχει στη δική τους ζωή – αυτά που αποφεύγουμε να κοιτάξουμε, τις αλήθειες που θάβουμε κάτω από την επιφάνεια για να διατηρήσουμε μια εύθραυστη ισορροπία. Να σκεφτούν πόσο εύκολο είναι να παγιδευτεί κανείς σε ψευδαισθήσεις, σε μηχανισμούς άμυνας ή σε παιχνίδια ρόλων, και πόσο δύσκολη, αλλά ίσως και αναγκαία, είναι η αυθεντική σύνδεση και επικοινωνία.
Στο έργο συνεργάζεστε πολλοί νέοι άνθρωποι μαζί. Είναι αυτή η ιδανική συνθήκη συνεργασίας για εσάς; Υπάρχουν ηθοποιοί ή σκηνοθέτες με τους οποίους ονειρεύεστε να δουλέψετε μαζί;
Ναι, προσωπικά θεωρώ ότι η καλύτερη συνθήκη ειναι όταν είσαι με ανθρώπους που της ίδιας γενιάς, με τις ίδιες πάνω κάτω εμπειρίες και κατανόηση για τη ζωή. Δεν έχω κάποια ονειρεμένη συνεργασία – το μόνο που με ενδιαφέρει είναι οι συνεργάτες μου να είναι άνθρωποι. Αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να συνεργαστώ με γυναίκα σκηνοθέτιδα και ότι έχω μια προτίμηση σε έργα πολιτικού ή κοινοτικού περιεχομένου.
Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στην καριέρα σας ήταν ο ρόλος σας στη σειρά «Milky Way», που έκανε μεγάλη επιτυχία. Τι αντίκτυπο σάς άφησε η τόσο άμεση αναγνωρισιμότητα; Σας τρομάζει, ίσως, η δημοσιότητα ή απλώς την αποφεύγετε;
Είναι το αναγκαίο κακό που έρχεται με το πάθος για αυτή την δουλειά. Δεν μου αρέσει. Η δημοσιότητα δεν είναι κάτι που με αφορά. Με ξενίζει το γεγονός το ότι ένας ηθοποιός σήμερα πρέπει να είναι και Influencer για να πετύχει. Να πρέπει να κάνει brand deals και διαφημίσεις. Είναι κάτι που θεωρώ άσχετο με την τέχνη του ηθοποιού. Για αυτό και δεν έχω διαδικτυακή παρουσία.
Υπάρχουν προσωπικές εμπειρίες ή στιγμές που σας έχουν επηρεάσει ιδιαίτερα και τις έχετε μεταφέρει στους ρόλους σας;
Ναι, πολλές, αλλά είναι παράλληλα προσωπικές και δεν θα ήθελα να επεκταθώ.
Η δημοσιότητα δεν είναι κάτι που με αφορά. Με ξενίζει το γεγονός το ότι ένας ηθοποιός σήμερα πρέπει να είναι και Influencer για να πετύχει.
Υπάρχει κάτι εκτός της υποκριτικής που σας ενδιαφέρει να εξερευνήσετε, όπως η σκηνοθεσία ή η παραγωγή- μήπως κάτι εντελώς έξω από τον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης;
Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα ήθελα να μένω στην εξοχή και να φτιάχνω μπισκότα και κάπως μαγικά αυτό να είναι βιώσιμο.
«Μην σκαλίζεις την άμμο»
Λίγα λόγια για την πλοκή του έργου
Τέσσερις ήρωες (όχι και τόσο μικροί αλλά ούτε και τόσο μεγάλοι) συναντιούνται στο σπίτι του ενός από αυτούς. Εκεί θα εκτυλιχθεί ένα παιχνίδι εξαπάτησης και εκδίκησης το οποίο θα φέρει τον καθένα αντιμέτωπο με τον ηθικό του κώδικα, με όσα ήθελε να κάνει και δεν έκανε και με τα λόγια που είπε ενώ δεν τα πίστευε. Ένας γάτος και ένα καναρίνι που δεν υπάρχουν (πια), σα να είναι επίσης στο σπίτι. Ο Σώζος, η Θάλεια, ο Φάνης και η Άντα.Τέσσερις νέοι «ασήμαντοι» ουσιαστικά άνθρωποι, με χλωμή και ξέθωρη μοίρα αναζητούν την ταυτότητά τους χωρίς να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο.
Τι τους έφερε μέσα σ’ αυτό το σπίτι; Τι τους συνδέει και τι τους καθιστά αντιμέτωπους; Ένας άνθρωπος, ένα έγκλημα, η απελπισία ίσως ή μήπως κάποιο τραύμα που δε λέει να κλείσει; Ταλκ, άμυλο, σόδα για γαργάρες. Υπνοστεντόν, ντεπόν, αμφεταμίνες. Πονστάν και παρακεταμόλες. Πολύχρωμα χαπάκια, κάψουλες και δραμαμίνες. Νεκροκεφαλές και ημισέλινοι, αντίο κόσμε ή γειά χαρά; Όλα παίζουν σ’ αυτό το νυχτερινό παιχνίδι της αλήθειας και των ψευδαισθήσεων. Μια σύγχρονη ιστορία αγάπης και μίσους σε μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, με ηρωικά φαντάσματα ανθρώπων που ψάχνουν την αλήθεια για να ξεφύγουν από το σκοτάδι τους.
Συντελεστές παράστασης
- Κείμενο: Αντώνης και Κωνσταντίνος Κούφαλης
- Σκηνοθεσία: Θεοδόσης Σκαρβέλης
- Ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Δημήτρης Μανδρινός, Σπύρος Μαραγκουδάκης, Κορίννα Ντουλλάαρτ
- Σκηνικά, Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου, Μιχαήλα Πλιαπλιά
- Σχεδιασμός φωτισμών : Βλάσης Θεοδωρίδης
- Βοηθός σκηνοθέτη : Άλκης Καζαμίας
- Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Πληροφορίες:
Έναρξη: Πέμπτη 24 Απριλίου έως Κυριακή 1 η Ιουνίου
Ώρες και ημέρες παραστάσεων:
Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 20:30 – Κυριακή : 19:00
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Βρείτε εισιτήρια εδώ.
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σκηνή Ωμέγα
Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης.
