Για ακόμα μία χρονιά η Ελλάδα έχει την τιμητική της στους ταξιδιωτικούς προορισμούς που προτείνουν τα μεγαλύτερα διεθνή μέσα, ωστόσο το Conde Nast Traveller εστιάζει φέτος σε ένα «μυστικό νησί», όπως το αποκαλεί, το οποίο θεωρεί «το πιο υποτιμημένο της χώρας»: το Καστελλόριζο.
Γνωστό και ως «Μεγίστη», καθώς είναι το μεγαλύτερο σε ένα αρχιπέλαγο με νησάκια, μια ανάσα από τις ακτές της Τουρκίας, ξεχωρίζει για τα «ιστορικά φρούρια, τα οινοποιεία του, τους ανεμόμυλους, τα κάστρα, τα τζαμιά και τις αγορές που φέρουν ίχνη από τις δυνάμεις κυριαρχίας που έχουν περάσει από αυτό το περιζήτητο εμπορικό σημείο ανά τους αιώνες».
Σήμερα, όπως προσθέτει το CNT, «προσελκύει κοσμοπολίτες που αναζητούν απομόνωση, ηρεμία και την απελευθερωτική απλότητα που μπορεί να βρει κάποιος σε ένα νησί όπου υπάρχει παντού ομορφιά αλλά λίγα πράγματα να κάνεις. Μόνο ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος συνδέει τον μικροσκοπικό διάδρομο του αεροδρομίου με την πόλη-λιμάνι. Υπάρχει μόλις ένα ταξί, αλλά τα πάντα είναι προσβάσιμα είτε με τα πόδια είτε με βάρκα».
«Προσελκύει κοσμοπολίτες που αναζητούν απομόνωση, ηρεμία και την απελευθερωτική απλότητα που μπορεί να βρει κάποιος σε ένα νησί όπου υπάρχει παντού ομορφιά αλλά λίγα πράγματα να κάνεις. Μόνο ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος συνδέει τον μικροσκοπικό διάδρομο του αεροδρομίου με την πόλη-λιμάνι».
Νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει – τα πάρτι είναι πριβέ και γίνονται στις πολυτελείς κατοικίες των καλλιτεχνών και των εύπορων κατοίκων που έχουν ανακαινίσει υποδειγματικά τα σπίτια του νησιού. Ανάμεσα στα γεγονότα που το ζωντανεύουν είναι το διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Beyond Borders, με τους πιστούς ακόλουθους, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο τέλος Αυγούστου.
Με λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, το Καστελλόριζο, σύμφωνα με το CNT, εξελίσσεται στην «Ύδρα των Δωδεκανήσων», αλλά «με μια πιο προσγειωμένη και εναλλακτική ατμόσφαιρα»: «Το μέτωπο του Καστελλορίζου μοιάζει με θεατρικό σκηνικό και οι πίσω δρόμοι με τα παρασκήνια, όπου βρίσκεις την πραγματική ζωή των ντόπιων με τις μυστικές ιστορίες τους» λέει στο μέσο η Marie Rivalant, μια αρχιτέκτονας από το Παρίσι που έχει βοηθήσει στην ανάπλαση του λιμανιού μετά τον βομβαρδισμό του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αργή αλλά σταθερή τουριστική ανάπτυξη ξεκίνησε μετά την κυκλοφορία της ταινίας «Mediterraneo» και τη βράβευσή της με Όσκαρ στα 90s. Η απόσταση του νησιού από την ελληνική ηπειρωτική χώρα σίγουρα το έχει προστατεύσει σε κάποιο βαθμό αλλά ελπίζουμε άρθρα όπως αυτό του CNT και το επακόλουθο hype να μη συντελέσουν στην αλλοίωση του χαρακτήρα του, όπως έχει συμβεί σε άλλα.
