Αυτές τις μέρες τα παιδιά, ακόμα και αν δεν μας συνοδεύσουν σε κάποια από τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής 28/02, σίγουρα θα ακούσουν κάτι για τα Τέμπη και ίσως μάς ζητήσουν να τους πούμε περισσότερα για το δυστύχημα. Πώς το διαχειριζόμαστε; Η νηπιαγωγός Ελίνα Μαυροπούλου, Msc, δίνει συμβουλές στην πλατφόρμα της στο Instagram, thekids.society, με πληροφορίες από το βιβλίο «Μεγάλες συζητήσεις με μικρά παιδιά» της δρ Lauren Starne (εκδ. Μεταίχμιο).
«Αν πεις στο παιδί σου ότι θα πάτε στην πορεία μπορείς να πεις κάτι σαν: “Διαδήλωση/πορεία είναι όταν οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με κάτι και θέλουν να αλλάξουν κάποια πράγματα οπότε μαζεύονται για να πουν φωναχτά τι θέλουν και να ακουστούν”.
»Τι να πω για τα Τέμπη: Σχετικά με την τραγωδία, μπορείς να αρχίσεις την κουβέντα διερευνητικά, αν έχει ακούσει κάτι στο σχολείο ή από την τηλεόραση.
»Στη συνέχεια μπορείς να πεις κάτι σαν: “Δύο τρένα συγκρούστηκαν και πολλοί άνθρωποι πέθαναν. Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι γιατί δε θέλουν να ξαναγίνει κάτι τέτοιο”.
»Αν το παιδί δει στην τηλεόραση να γίνονται επεισόδια; “Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι στις πορείες σπάνε πράγματα επειδή είναι πολύ θυμωμένοι, αυτό όμως δεν είναι σωστό. Υπάρχουν πολλοί ειρηνικοί τρόποι να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, όπως οι άλλοι άνθρωποι που κρατούσαν τα πανό”.
»Τα 3 πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζεται να θυμάσαι είναι:
»1. Μη δίνεις πολιτική χροιά.
»2. Άσε το παιδί να σε καθοδηγήσει με τις ερωτήσεις του.
»3. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ασφάλεια και ηρεμία.
»Βιβλία που μπορεί να σε βοηθήσoυν να μιλήσεις για τις πορείες είναι:
»1. Θα γίνουμε κύμα – Εκδόσεις Μεταίχμιο.
»2. Φανταζού – Εκδόσεις Διόπτρα.
»Να έχεις κατά νου αυτή τη φράση: “Όταν ήμουν μικρός και έβλεπα στις ειδήσεις τρομακτικά πράγματα, η μητέρα μου πάντα έλεγε: Ψάξε τους βοηθούς, πάντα θα βρίσκεις ανθρώπους που βοηθούν”, Fred Rogers».
Ένα ακόμα θέμα που ίσως απασχολεί τους γονείς είναι το εξής: Αν δεν μας ρωτήσει το παιδί για τα Τέμπη (και δεν σκοπεύουμε να πάμε μαζί του σε κάποια από τις συγκεντρώσεις στις 28/02), μπορούμε να πάρουμε ούτως ή άλλως την πρωτοβουλία να του μιλήσουμε για το γεγονός ή, σε κάθε περίπτωση, περιμένουμε να μας κάνει μια ερώτηση, π.χ. με αφορμή κάποιο ερέθισμα;
Η κ. Μαυροπούλου έδωσε την εξής απάντηση στο Marie Claire: «Εξαρτάται από την ηλικία, αλλά τέτοια ζητήματα τα προσεγγίζουμε πάντα με αφορμή ένα ερέθισμα, π.χ. ένα παραμύθι, ή αν μας κάνει μια ερώτηση το ίδιο το παιδί και δίνουμε όσες πληροφορίες μας ζητά το παιδί, όχι παραπάνω.
»Σε σχέση με τα Τέμπη, συγκεκριμένα, επειδή σίγουρα θα συζητηθεί στο σχολείο είναι καλό να προλάβουμε καταστάσεις και παρανοήσεις και με βάση ένα παραμύθι, όπως αυτά που προτείνονται [στην παραπάνω ανάρτηση], να ξεκινήσουμε μια κουβέντα, στην οποία θα προσπαθήσουμε να μεταδώσουμε ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας. Ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, όπου μπορεί να μας θέσουν ένα ερώτημα όπως “Θα πάθεις κάτι εσύ, μαμά/μπαμπά;”, διαβεβαιώνουμε το παιδί ότι είμαστε ασφαλείς».
Δείτε την ανάρτηση:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
