Λίγα τραγούδια καταφέρνουν να γίνονται διαχρονικά και να ανεβαίνουν στην κορυφή των charts έστω και μία φορά. Το συγκεκριμένο, πάντως, έφτασε στην κορυφή δύο φορές. Ο λόγος για το «Killing Me Softly with His Song», που έχει μια από τις πιο μεγάλες και παράξενες ιστορίες.
Στη δεκαετία του 1970, έφτασε στο νούμερο ένα ως μια πλούσια soft-soul επιτυχία για τη σταρ της R&B, Roberta Flack. Στη δεκαετία του 1990, έγινε ένα hip-hop banger για τους Fugees, αναδεικνύοντας τα φωνητικά της Lauryn Hill. Ορισμένοι οπαδοί προτιμούν την απαλή, μεστή επιτυχία της Flack- άλλοι προτιμούν το remake των Fugees και τη reggae εκδοχή του. Όπως και να έχει, αυτό το τραγούδι εξακολουθεί να «σκοτώνει τους ακροατές απαλά».
Το 1973, έγινε νούμερο ένα επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και τον Καναδά για τη Roberta Flack, και έφτασε επίσης στο νούμερο έξι του UK Singles Chart. Το 1996, η εκδοχή των Fugees έγινε νούμερο ένα επιτυχία σε είκοσι χώρες- συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, όπου έγινε το πρώτο single που έκανε ντεμπούτο στην κορυφή του chart. Η εκδοχή της Flack κέρδισε το 1974 το Grammy για δίσκο της χρονιάς και καλύτερη γυναικεία ποπ φωνητική ερμηνεία. Η εκδοχή των Fugees κέρδισε το Grammy του 1997 για την καλύτερη R&B ερμηνεία από ντουέτο ή συγκρότημα με φωνή.
Ποια είναι, όμως, η ιστορία του;
Το «Killing Me Softly» είχε μια διάσημη ιστορία. Η έμπνευση ήταν ο φολκ σταρ Don McLean, ο άνθρωπος που έγραψε το «American Pie». Ένα βράδυ στο Λος Άντζελες, μια 19χρονη τραγουδοποιός ονόματι Lori Lieberman πήγε να τον δει ζωντανά στο Troubadour. Όταν τον άκουσε να τραγουδά τη βαθιά κοφτή μπαλάντα «Empty Chairs», συνέβη κάτι έντονο. Για εκείνη, το τραγούδι έμοιαζε να εισβάλλει στην ψυχή της – ένιωθε σαν ο McLean να τραγουδάει τη ζωή της με τα λόγια του.
«Συγκινήθηκα από την ερμηνεία του», δήλωσε στη New York Daily News το 1973, «από τον τρόπο που ανέπτυξε τα νούμερά του, με πλησίασε». Ήταν τόσο συγκινημένη, που άρχισε να γράφει στίχους στην χαρτοπετσέτα της κατά τη διάρκεια της παράστασης. Την επόμενη μέρα λέγεται ότι έδειξε το ποίημά της στους Fox και Gimbel, οι οποίοι ήταν στη διαδικασία σύνθεσης τραγουδιών για το επερχόμενο άλμπουμ της, και έτσι γεννήθηκε το τραγούδι.
Η Lieberman ηχογράφησε την αρχική εκδοχή του τραγουδιού στο ντεμπούτο άλμπουμ της το 1972, αν και λίγοι την άκουσαν τότε. Τα credits για τη συγγραφή του τραγουδιού δόθηκαν στην ομάδα βετεράνων τραγουδοποιών του Χόλιγουντ, Norman Gimbel και Charles Fox, οι οποίοι έγιναν περισσότερο γνωστοί για το τηλεοπτικό σίριαλ «The Love Boat».
Ανακαλώντας την αρχική της σχέση με τo τραγούδι, η Lieberman εξήγησε σε συνέντευξή της: «Θυμάμαι ότι αισθανόμουν κάτι καλό για το τραγούδι. Μου άρεσε. Δεν νομίζω ότι το αγάπησα πολύ εξ’ αρχής, όμως. Σχεδόν με έφερνε σε δύσκολη θέση, γιατί δεν ήθελα να με δει κανείς ως γκρούπι που είχε πάει, ξέρετε, σε μια συναυλία και μιλούσε στον σταρ. Δεν ήθελα να δώσω αυτή την εικόνα».
Ο κόσμος λάτρεψε την όλη ιστορία προέλευσης του «Killing Me Softly» – έγινε μέρος του θρύλου του τραγουδιού. Αλλά δεκαετίες αργότερα, όταν οι Gimbel και Fox ήρθαν σε ρήξη με την Lieberman, άλλαξαν την ιστορία τους και για χρόνια αρνούνται ότι εκείνη είχε κάποια σχέση με τη δημιουργία του τραγουδιού.
Σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη, ο Gimbel αποκάλυψε: «Μας μίλησε για αυτή την έντονη εμπειρία που είχε ακούγοντας τον McLean. Είχα μια ιδέα ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει ένα καλό τραγούδι και έτσι οι τρεις μας το συζητήσαμε αρκετές φορές, όπως κάναμε και με τα υπόλοιπα τραγούδια που γράψαμε για το άλμπουμ και όλοι νιώσαμε ότι είχε δυνατότητες».
Ωστόσο, πολλά χρόνια αργότερα, ο Fox διέψευσε την ιστορία: «Νομίζω ότι είναι αστικός μύθος. Στην πραγματικότητα δεν συνέβη με αυτόν τον τρόπο. Ο Norman Gimbel και εγώ γράψαμε αυτό το τραγούδι για μια νεαρή καλλιτέχνιδα που λεγόταν Lori Lieberman. Κάθισα και η μουσική απλά κυλούσε μαζί με τα λόγια. Και μαζευτήκαμε το επόμενο πρωί και κάναμε μερικές προσαρμογές σε αυτό και το παίξαμε για τη Lori. Της άρεσε πολύ, είπε ότι της θυμίζει ότι ήταν σε συναυλία του Don McLean».
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως ο Don McLean είχε κάποιου είδους επιρροή στους στίχους του τραγουδιού.
Αφού η εκδοχή της Roberta Flack έφτασε στο Νο. 1 των Billboard Charts, ο τραγουδιστής του «American Pie», Don McLean, δήλωσε ότι το να είναι η έμπνευση για το τραγούδι «ήταν τιμή και απόλαυση, και δίνω στην Lieberman τα εύσημα. Τα τραγούδια μου προέρχονταν πάντα από τις προσωπικές μου σκέψεις και εμπειρίες, οπότε είναι συγκλονιστικό όταν κάποιος συγκινείται με αυτά, όπως η Lori».
Πότε το ανακάλυψε η Roberta Flack
Η ιστορία πίσω από το πώς το ανακάλυψε (και τελικά το απογείωσε) η Roberta Flack είναι εξίσου παράξενη με εκείνη της δημιουργίας τους, καθώς το άκουσε σε μία πτήση της, το ερωτεύτηκε και θέλησε να το ερμηνεύσει. Το ηχογράφησε με jazz στοιχεία, μαζί με τον τσελίστα Ron Carter και φωνητικά από τον χρόνια συνεργάτη της, Donny Hathaway. Το «Killing Me Softly» έγινε το σήμα κατατεθέν της.
‘Οπως είχε δηλώσει το τραγούδι την εντυπωσίασε όταν το άκουσε για πρώτη φορά σε αεροπλάνο. Το πρωτότυπο κομμάτι, από την Lori Lieberman έπαιζε ως μέρος του προγράμματος ήχου κατά τη διάρκεια της πτήσης.
«Αμέσως έβγαλα ένα χαρτί, έκανα σημειώσεις και μετά έπαιξα το τραγούδι τουλάχιστον οκτώ με δέκα φορές σημειώνοντας τη μελωδία που άκουγα», είχε πει η ερμηνεύτρια σε δηλώσεις της σχετικά με το «Killing me softly». «Όταν προσγειώθηκα, τηλεφώνησα αμέσως στον Quincy Jones, ο οποίος κανόνισε μια συνάντηση με τον Fox, που μας επέτρεψε να ηχογραφήσουμε το τραγούδι».
Γεννημένη σε μια μουσική οικογένεια στο Black Mountain της Νέας Καλιφόρνιας, η Roberta Flack εμπνεύστηκε ως κορίτσι από τα γκόσπελ της Mahalia Jackson και του Sam Cooke. Άρχισε να σπουδάζει πιάνο σε ηλικία 9 ετών και μπήκε στο Πανεπιστήμιο Howard στην Ουάσινγκτον στα 15 της χρόνια με πλήρη υποτροφία.
Οι μεταπτυχιακές της σπουδές διακόπηκαν λόγω του θανάτου του πατέρα της και δίδαξε σχολείο στη Βόρεια Καρολίνα και στην Περιφέρεια της Κολούμπια. Άρχισε, επίσης, να εργάζεται ως καλλιτέχνης σε νυχτερινά κέντρα στην Ουάσινγκτον- σε μια εμφάνιση στο κλαμπ Mr Henry’s παρευρέθηκε ο πιανίστας της τζαζ Les McCann, τότε σταρ της Atlantic Records.
Ο McCann έφερε τη Flack στην προσοχή της εταιρείας, η οποία υπέγραψε μαζί της το 1968 και έτσι το 1969 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, με τίτλο «First Take». Συνολικά, η καριέρα της τιμήθηκε με πέντε βραβεία Grammy – τρία από τα οποία απονεμήθηκαν για το «Killing Me Softly» – και οκτώ επιπλέον υποψηφιότητες, ενώ το 2020 τιμήθηκε με το Lifetime Achievement Grammy, με επαινετικά σχόλια από καλλιτέχνες όπως ο John Legend και η Ariana Grande. Όπως ανέφερε κάποτε, «η μουσική είναι η γλώσσα μας και μέσα από αυτήν καταλαβαίνουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας».
Έγινε εν μια νυκτί σταρ αφού ο Clint Eastwood χρησιμοποίησε το «The First Time I Ever Saw Your Face» ως soundtrack για μια από τις πιο αξιομνημόνευτες και ερωτικές σκηνές του κινηματογράφου, μεταξύ του ηθοποιού και της Ντόνα Μάιλς στην ταινία του 1971 «Play Misty for Me».
Έφυγε από τη ζωή στις 24 Φεβρουαρίου του 2025 σε ηλικία 88 ετών. Σε ανακοίνωση, ο εκπρόσωπός της επισήμανε ότι έφυγε από τη ζωή ήσυχα, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της. «Είμαστε συντετριμμένοι από το γεγονός ότι η ένδοξη Roberta Flack έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί, 24 Φεβρουαρίου 2025. Πέθανε ειρηνικά περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της. Η Roberta έσπασε τα όρια και τα ρεκόρ. Ήταν επίσης μια περήφανη εκπαιδευτικός».
