Η Rihanna τρέφει βαθιά αγάπη για τη vintage μόδα και ακόμα μεγαλύτερη για τα σχέδια του John Galliano, όπως έχει αποδείξει με πολλές εμφανίσεις της στο κόκκινο χαλί αλλά και σε off duty στιγμές της.
Στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου όμως μια από αυτές τις εμφανίσεις της προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, αφού βασικός πρωταγωνιστής της ήταν ένα ογκώδες μινκ παλτό. Όπως αποδείχτηκε το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν vintage, προερχόμενο από τη συλλογή του σχεδιαστή για το χειμώνα του 1998. Το γεγονός ότι κατασκευάστηκε τόσα χρόνια πριν όμως, κάνει αποδεκτή τη χρήση του, σήμερα;
Μια παρόμοια συζήτηση ξεκίνησε και στις αρχές του Ιανουαρίου όταν η Kendall Jenner, η Kylie Jenner και η Hailey Bieber εθεάθησαν στο Άσπεν φορώντας μια ποικιλία γούνινων παλτό.
Μετά από δεκαετίες συντονισμένων εκστρατειών, που περιλάμβαναν διαμαρτυρίες και ακόμη και προσωπικές επιθέσεις, το κίνημα κατά της γούνας, με επικεφαλής οργανώσεις όπως η PETA, φαινόταν να έχει μετατοπίσει τα ρεύματα υπέρ του.
Σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ και της Ευρώπης, το να φοράει κανείς αληθινή γούνα όλα αυτά τα χρόνια ήταν ταμπού, ενώ σύμφωνα με την Fur Free Alliance, αυτό οδήγησε σε μείωση της παραγωγής γούνας κατά 85% την τελευταία δεκαετία.
Τι γίνεται όμως με τις vintage γούνες; Είναι πραγματικά βιώσιμη επιλογή;
Για τις οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ζώων, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Μια θυσία που έγινε από ένα ζώο τη δεκαετία του 1980 δεν είναι λιγότερο αληθινή επειδή συνέβη πριν από τέσσερις δεκαετίες. Επιπλέον η vintage γούνα μοιαζει μάλλον με μια επικίνδυνη τάση αφού αναμφίβολα ομαλοποιεί τη χρήση της ως αποδεκτό «υλικό».
Το επιχείρημα του σπισισμού
Το δεύτερο μέρος του επιχειρήματος για τα δικαιώματα των ζώων αφορά τον σπισισμό: την τάση μας να αντιμετωπίζουμε ορισμένα είδη ως πιο σημαντικά από άλλα. Για παράδειγμα, η εισαγωγή γούνας γάτας και σκύλου απαγορεύεται στην Αυστραλία, όχι όμως και η γούνα βιζόν ή αλεπούς.
Στο πλαίσιο του πόσο συνηθισμένο είναι να φοράμε δέρμα (άλλου ζώου) ο σπισισμός (και η αντιφατική μας συμπεριφορά) γίνεται ακόμη πιο εμφανής. Αν νιώθουμε άνετα να φοράμε δέρμα αγελάδας, γιατί το δέρμα αλεπούς ή βιζόν είναι διαφορετικό;
Η δικαιολογία για τη χρήση δέρματος είναι ότι αυτό είναι συμπροϊόν της βιομηχανίας κρέατος, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου γούνας δεν είναι (εκτός από γούνα κουνελιού). Αλλά στην περίπτωση της vintage γούνας, είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίζουμε ποιες πρακτικές χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευαστεί.
Φορώντας vintage γούνα, τιμάμε το ζώο;
Το τελευταίο μέρος της συζήτησης για τα δικαιώματα των ζώων είναι η ιδέα ότι συνεχίζοντας να φοράμε και να εκτιμάμε τη vintage γούνα, αυτό τιμά το ζώο. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της καλής διαβίωσης των ζώων όμως, η συνεχιζόμενη χρήση γούνας προωθεί τη θανάτωση ζώων για τη μόδα, όχι τις ζωές όσων χάθηκαν για αυτήν.
Άλλοι τρόποι για να επαναχρησιμοποιήσετε vintage γούνες
Αν λοιπόν βρεθείτε κάπου στη μέση αυτής της συζήτησης κι ενώ εκτιμάτε την αξία και την ομορφιά της γούνας, είναι απίθανο να τη φορέσετε ξανά – υπάρχουν κάποιοι άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να την επαναχρησιμοποιήσετε ή να την ανακυκλώσετε.
Ειδικοί αναδιαμορφώνουν τις vintage γούνες σε χαλιά ή ριχτάρια και τα δωρίζουν στη συνέχεια σε καταφύγια διάσωσης άγριας ζωής ή καταφύγια για εγκαταλελειμμένα κατοικίδια ζώα, όπου χρησιμοποιούνται στη θέση των συνθετικών κρεβατιών για να βοηθούν τα ζώα να παραμένουν άνετα και ζεστά.
